xoves, abril 30, 2009

Novas do Instituto Galego de Estatística a 30 de Abril de 2009

O IGE publica hoxe na súa páxina web Gasto dos non residentes en Galiza correspondente ao primeiro trimestre de 2009 e a Estatística de construción de edificios correspondente a decembro de 2008. Poden atopar máis información en:


NOTICIAS:

No primeiro trimestre de 2009 os viaxeiros non residentes que se aloxaron en establecementos hoteleiros galegos gastaron de media 115,8 euros por persoa e día

En decembro de 2008 os concellos galegos concederon licenzas para construír 979 vivendas de nova planta

Máis información en:

_______________

O Concello abre o prazo de preinscripción para a primeira Escola Infantil Municipal de Ferrol

Tags
  • A edil Beatriz Sestayo destaca que permitirá avanzar na aposta do Concello pola conciliación de traballo e familia
  • As familias interesadas en inscribir aos nenos poderán solicitalo no Edificio Social, dende mañá e durante todo maio
  • A infraestructura, ubicada no barrio de Caranza, nace do convenio de colaboración entre Concello e Xunta de Galicia

Ferrol, 29 de abril de 2009.-

Todas as familias interesadas poderán, dende mañá, realizar os trámites de preinscripción na primeira Escola Infantil Municipal de Ferrol que, emprazada no barrio de Caranza, abrirá as súas portas o vindeiro curso escolar. Así o anunciou esta mañá a concelleira de Benestar Social, Xuventude, Muller e Solidariedade, Beatriz Sestayo. Deste xeito, a edil detallou que será o Equipo Municipal de Infancia e Familia (Emifa), creado polo actual goberno municipal para a atención en exclusiva desta área, o encargado de xestionar as peticións de preinscripción e información no Edificio Social (rúa Sánchez Barcáiztegui). O prazo se inicia mañá e se manterá durante todo o mes de maio.

Nesta liña, Beatriz Sestayo lembrou que a posta en marcha da primeira Escola Infantil Municipal de Ferrol é unha aposta clara do Concello pola conciliación da vida familiar e laboral que nace dun ambicioso convenio suscrito hai un ano entre a institución local e a Xunta de Galicia. Ao respecto, lembrou que as obras de acondicionamento hoxe en marcha, orzamentadas en 313.320 euros e financiadas pola administración autonómica, se iniciaron tras a cesión do edificio de titularidade municipal situado no CEIP Manuel Masdías con fronte á rúa Masaia. Dirixido a nenos de cero a tres anos, conta con 41 prazas.

Así mesmo, a concelleira apuntou que o Concello determinará coa nova Xunta, na comisión paritaria establecida no convenio de colaboración, os criterios de concesión das prazas. Non será o único punto a analizar e, preguntada pola segunda escola infantil incluída no acordo, Sestayo reiterou que o Concello mantén o ofrecemento da parcela ubicada en Esteiro para a súa construcción. En todo caso e preguntada por si o cambio na Xunta porá en perigo esta ou outra infraestructura social, a concelleira asegurou que o goberno local non permitirá que a Administración autonómica incumpla os compromisos asumidos e firmados coa cidade. Unha cuestión que non presupón da actual Xunta, pero que garantirá a través do seu traballo como concelleira e deputada autonómica.

Saúdos; Gabinete de Comunicación
___________________

Mocións de EU ao Pleno Municipa de hoxe

eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
29 de abril de 2009 14:21


Prezad@s amig@s: achegámosvos para a vosa información copia das mocións presentadas para o debate no Pleno do concello de Ferrol de hoxe [30.04.2009] pola tarde.

As mocións atenden a crear dúas oficinas de atención cidadá dentro dunha política de descentralización administrativa, nos barrios de Caranza e Serantes; a segunda demanda ao ministerio que non autorice a ampliación da capacidade regasificadora da planta de gas e someta - dacordo ás 3 sentenzas xudiciais do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia - o conxunto do porxecto a preceptiva declaración de impacto ambiental.

Recibide un saúdo, Ramiro Marier ( Grupo Municipal de EU )

2009-02-27 moción planta gas, ampliación capacidade regasifica dora
2009-04-24 moción descentralización administrativa

___________________

Á ALCALDÍA DO CONCELLO DE FERROL

Yolanda Díaz Pérez, Voceiro do GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA UNIDA, de conformidade co disposto no artigo 104 do Regulamento Orgánico do Concello de Ferrol, e co artigo 97.2 do vixente Regulamento de organización, funcionamento e réxime xurídico das entidades locais, presenta a seguinte Moción ao obxecto de ser incluída na orde do día do Pleno ordinario e debatida no mesmo coa seguinte,

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

A ría de Ferrol supón un espazo fundamental para o desenvolvemento da vida na nosa comarca, espazo que está en permanente perigo pola instalación da planta de gas de Reganosa en Punta Promontoiro. A devandita instalación ten hoxendía unha capacidade de almacenamento para 300.000m3 de GNL ( metano ), equivalentes a 150.000 tn., que supoñen unha ameaza certa e constante para os milleiros de persoas que viven ao carón da ría. Capacidade que agora quérese ampliar o que suporía un incremento dos riscos asociados a esta instalación.

A planta de gas actual está a vulnerar a lei xa que non garda as distancias mínimas esixidas respecto as poboacións e lugares de interese natural ou público segundo recolle o artigo 12 da Directiva 92/82 CE, asemade do incumprimento das distancias mínimas de 2.000 metros cara aos núcleos poboacionais previstas no RAMINP.

A propia morfoloxía da nosa ría entrega razóns para considerar inadecuada o seu actual emprazamento. E dende a entrada en funcionamento da planta téñense producidos incidencias nas entradas dos gaseiros por mor da angostura da ría, que remata nunha boca estreita e pouco profunda.

Os recheos e a modificación do sistema de regasificación ( dun sistema de circuito pechado a outro que sendo máis económico provoca a morte de larvas, ovos, espcies, plancton, rachando a cadea trófica ) supoñen danos engadidos provocados pola planta, cuxo emprazamentos acumula até tres sentenzas contrarias do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia en contra da tramitación ambiental da planta. Hogaño a planta de gas adolece da declaración de impacto ambiental

O certo é que a proposta de dobrar a capacidade regasificadora supón un incremento dos perigos e danos que produce a planta cada día que pasa. Duplicar a capacidade suporía que entraría na nosa ría un buque gaseiro cada 3-4 días.

A duplicación da capacidade regasificadora non está xustificada polos consumos previstos nos grupos de ciclo combinado, nos que se manexan datos que non son reais. O consumo polas centrais térmicas de ciclo combinado de Sabón e As pontes seguindo a media estatal suporía só un consumo do 29% da capacidade actual da planta de gas de Reganosa. O consumo real dos ciclos combinados pode ser alimentado coa capacidade actual dos gasoductos que conectan coa rede estatal. Un ano de funcionamento da planta deixa en evidencia as previsións irreais.

Incumprimentos que se producen tamén no que atinxe ao proceso da aprobación previa, por canto entre os requisitos da CNE contemplábase na condición octava a posibilidade de deixar sen efecto a autorización no caso de que houbera incumprimentos nas condicións expresadas.

En resumo, semella inaceptable andar a fraccionar e alterar as condicións do proxecto para eludir unha avaliación do conxunto do mesmo. Dacordo coa xurisprudencia do TXCE hai que facer a avaliación dos conxuntos dos efectos non só singularmente da ampliación. Ampliación que supón aumentar as ameazas e riscos para a poboación que vive na contorna da ría. O estudo do CEDEX de xullo de 2006, o índice de risco con 12 accesos anuais é 70% menor que para 50 accesos; pasar a 104 accesos non deixará de aumentar o perigo. A ampliación suporía tamén un agravemento do impacto no ecosistema da ría, ao aumentar a cantidade de auga esterilizada e menor temperatura do medio. Ampliación que semella innecesaria segundo a producción actual e as previsións de consumo realistas.

Xa que logo, o Grupo Municipal de Esquerda Unida somete á consideración do Pleno do Concello de Ferrol o seguinte ACORDO:

I.- Instar o Ministerio de Medio Ambiente non autorizando unha ampliación da capacidade regasificadora da planta de gas que é innecesaria e que non deixa de incrementar os riscos asociados á planta.

II.- Someter a totalidade do proxecto – xunto coa proposta de modificación da capacidade regasificadora – á preceptiva Declaración de Impacto Ambiental consonte as sentenzas do TSXG que dan razón do carácter ilegal do actual emprazamento.

Ferrol, 27 de abril de 2009
Asdo. Yolanda Díaz Pérez
Voceira do Grupo Municipal de EU


Á ALCALDÍA DO CONCELLO DE FERROL

Javier Galán Pérez, concelleiro do GRUPO MUNICIPAL DE ESQUERDA UNIDA, de conformidade co disposto no artigo 104 do Regulamento Orgánico do Concello de Ferrol, e co artigo 97.2 do vixente Regulamento de organización, funcionamento e réxime xurídico das entidades locais, presenta a seguinte Moción ao obxecto de ser incluída na orde do día do Pleno ordinario e debatida no mesmo coa seguinte,

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

A consideración da cidade como un espazo central para a participación cidadá e a consideración da cidadanía como suxeito activo e protagonista na vida social cidadá esixe un esforzo decidido das administracións pública para procurar os investimentos e recursos necesarios para facilitar a participación cidadá.

A descentralización administrativa forma parte dos eixos directores que as administracións públicas teñen que desenvolver para propiciar a cercanía ás necesidades e demandas da veciñanza, para facilitar a relación entre as e os administrados e a administración.

A modernización da administración local pasa sen ningún xénero de dúbidas entre outras directrices polo achegamento dos espazos físicos da administración cara aos barrios e espazos de vida social cidadá. O desenvolvemento destes equipamentos forma parte das esixencias que ten que cumprir unha anovada administración local, que se relacione nun plano de igualdade coa cidadanía e xa non con súbditos.

A participación cidadá necesita do desenvolvemento de oficinas de atención á cidadanía que xeren unha atención integral no que atinxe a información, dereitos e deberes, dos diversos trámites administrativos e que coadxuven a pular pola intervención cidadá nas cuestións municipais. Participación cidadá que conforma o piar central para poder desplegar as políticas de democracia participativa, que fornezan a unha cidadanía crítica e esixente, cada día máis protagonista nos diferentes eidos da vida social do noso concello.

A morfoloxía e extensión do noso concello avogan tamén pola implantación destas oficinas de atención á cidadanía, que permitan atender un servizo integral no que atinxe á información municipal, e que faciliten os mecanismos da tramitación administrativa, servindo tamén como nodos de tramitación dos asuntos competenciais das administracións públicas; servizos que terán un carácter presencial, telefónico e telemático.

Xa que logo e atendendo ao referido nos parágrafos superiores, o Grupo Municipal de Esquerda Unida somete a ao Pleno do concello de Ferrol a seguinte proposta de ACORDO:

I.- Que o concello de Ferrol acorde a creación de dúas oficinas de atención á cidadanía nos barrios de Caranza e Serantes.

II.- Que se proceda a dotar no vindeiro orzamento do concello para 2009 as partidas orzamentarias precisas para a súa creación e posta en funcionamento.

Ferrol, 24 de abril de 2009
Asdo. Javier Galán Pérez
Concelleiro do Grupo Municipal de EU
____________________________

mércores, abril 29, 2009

Na morte de Javier Ortiz

Morreu o xornalista e escritor Javier Ortiz. A carreira xornalística de Javier Ortiz iniciouse na súa cidade natal, San Sebastián, cando tiña 18 anos. Asumiu entón a responsabilidade de diversas publicacións clandestinas antifranquistas, o que lle deu experiencia, sobre todo, en detencións e en cárceres. Exiliado en Francia, regresou a España -descontado outro paso polo cárcere, entre 1974 e 1975- á morte de Franco. En 1977, fundou a revista Saida, cuxos principais méritos foron dous: ser secuestrada varias veces por orde ministerial e ver encarcerados a cinco dos seus colaboradores, que asumiron xenerosamente a autoría dun artigo editorial seu titulado "¡Viva a República!" ... [Ler máis ...>>]

Artigos In Memoriam:
_____________

Este Xoves, 30 de Abril, Concentración: En Loita contra a precarización da nosa vida, por un Traballo Digno para Todas e Todos

CONCENTRACIÓN

30 de Abril, ás 7 da tarde, na Praza do Concello de Ferrol
  • MOVEMENTO POLO TRABALLO DIGNO
  • EN LOITA CONTRA A PRECARIZACIÓN DA NOSA VIDA
  • POR UN TRABALLO DIGNO PARA TOD@S

Este é un colectivo de cidadáns fartos de sufrir as consecuencias dun sistema económico caduco e inxusto, que só beneficia a “banqueiros, empresarios e unha clase política corrupta e avariciosa”. Eles son os únicos culpables da grave situación económica e social que estamos a vivir a inmensa mayoría dos traballador@s mentres os ricos están a roubar e dilapidar a riqueza que con tanto esforzo produciu a clase traballadora. Mentres tanto nós seguimos a ser sobrexplotados e despedidos en masa nun xogo onde non temos nin voz nin xustiza algunha e onde só se acordan de ti para pedirche e manipular o teu voto posto que o utilizan para lexitimar os seus abusos e delitos. A actual crise provocou xa catro millóns de traballador@s no paro dos que vinte mil están na nosa comarca as perspectivas dos voceiros económicos predeciu que no ano 2010 chegaremos ós cinco millóns de traballador@s desempregados dos que trinta mil pertencerán á nosa comarca. Isto é unha gran ameaza para a cidadanía que se vería afundida na miseria xunto a todos aqueles que dependen de nós incluidos os anciáns que suporía un perigo as súas pensións, pensións que pagamos nós. Pero os ricos seguen a rir dos obreiros, e aquí poñemos algúns exemplos:
  • Acciona despediu ós seus traballador@s no porto exterior e a súa vez contratou man de obra barata.
  • Eshor prepara un novo ERE que suporía o despido de 250 obreiros.
  • En Navantia é indigna a precariedade que se está a sufrir a través da subcontratación e o despido libre.
  • No sector servicios tamén están a despedir ás persoas sobrexplotadas algunhas sen contrato e as empregadas do fogar sustitúense por man de obra semi escrava.
Pero a palma lévana os concellos e o seu “Plan E” posto que recibiron millóns de euros para contratar desempregados e no seu lugar trouxeron subcontratas con man de obra barata. Para opoñernos a todo isto constituímonos neste movemento polo traballo digno que intentará organizar nos só ós desempregados senón a toda a sociedade civil e presionar ós políticos a actuar contra as prácticas mafiosas dos empresarios e banqueiros e obrigar ós sindicatos a convocar a unha folga xeral na defensa da clase traballadora.

O MOVEMENTO POLO TRABALLO DIGNO esiximos como pobo:
  • Traballo digno para tod@s.
  • Unha saída ós desempregados sen subsidio e ningún tipo de recurso.
NON SEREMOS MOEDA DE CAMBIO PARA O DESPIDO LIBRE E A IMPLANTACIÓN DE CONTRATOS TEMPORAIS ÚNICOS.

MOVILÍZATE CON NÓS NA CONCENTRACIÓN DO DÍA 30 DE ABRIL FRONTE Ó CONCELLO DE FERROL ÁS 19:00 HORAS.

QUE A CRISE A PAGUEN OS RICOS!! QUE NON SE RÍAN DE TI!!

DEFENDE OS TEUS DEREITOS!! TRABALLO DIGNO PARA TOD@S!!

________________________

Relacionada:
__________________

O Pleno Municipal de Ferrol, vai tratar hoxe unha Moción de oposición a irresponsábel e perigosa ampliación da capacidade regasificadora de Reganosa

Moción sobre Reganosa no Pleno de hoxe, en Ferrol

O Concello de Ferrol debatirá no Pleno de hoxe, mércores 29 de abril, unha moción presentada polo Grupo Municipal de EU-IU, na que se rexeita a pretensión de REGANOSA de máis que duplicar a súa capacidade regasificadora.

Eso suporía incrementar a entrada de maior número de gaseiros, o risco de accidente e a destrucción da nosa Ría.

O Pleno celebrarase a partir das sete da tarde.

¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !

Enviado por:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
29 de abril de 2009 10:56


Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

____________________

A todas as Asociacións.... resposta ao Ministerio

A todas as Asociacións

Prezad@s amig@s:

Reganosa solicitou da Dirección General de Política Energética a ampliación da capacidade de emisión a 825.600 m3 (N)/H, da súa Planta de Regasificación de GNL en Mugardos. Isto supoñería ampliar ao dobre a utilización de auga da nosa Ría, que devolverán á mesma sen vida e a inferior temperatura.

Con este motivo, a Dirección General de Calidad y Evaluación Ambiental, está dirixíndose a distintas Institucións, Organismos, Entidades e Asociacións da nosa Comarca e de Galicia, ao obxecto de consultarlles se cren necesaria a realización do Estudo de Avaliación de Impacto Ambiental, ou se consideran suficiente as medidas de prevención propostas polos propietarios da Planta.

Acompañan a ese escrito un CD informativo elaborado por Reganosa.

Ante esta situación, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, elaborou un modelo de resposta-tipo, para distribuír entre as entidades que desexen facelo seguir ao Ministerio de Medio Ambiente, con independencia de que haxan recibido ou non a comunicación do Ministerio.

Engadimos a este correo o modelo citado, no que deberán ser cubertos os datos da Asociación e do seu representante, para remitilo ao Ministerio, cuxo enderezo figura no encabezamento do escrito.

Unha vez remitido, e para control deste Comité, agradecemos nos indiquedes neste correo a data de envío.

Grazas pola vosa colaboración nesta loita de todos.

¡¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA !!

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

Prégase a máis ampla difusión

Enviado por:

Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
29 de abril de 2009 00:08

--
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

_________________

Pedalea, de novo, este Xoves 30 de Abril por Ferrol na habitual convocatoria da Masa Crítica

Mañá, como tódalas derradeiras quintas de cada mes, faremos un percorrido pola vila en bici!!!

Sairemos sobre as 20:15 do palquiño da praza do Inferniño

Pásao

E LEMBRA CANTA MÁIS MASA MELLOR SE PASA

Enviado por:
Elena López -elenuli@hotmail.com-
29 de abril de 2009 11:35

___________

A SGAE en Compostela atenta contra os dereitos das persoas ao instalar cámaras de vídeo vixilancia

A SGAE en Compostela atenta contra os dereitos das persoas ao instalar cámaras de vídeo vixilancia

Recentemente, o Movemento polos Dereitos Civís tivo coñecemento de que nos exteriores do edificio da Sociedad General de Autores y Editores de Compostela, están instaladas cámaras de vídeo vixilancia fixas, o que supón unha vulneración do dereito á imaxe, á honra e a intimidade persoal. Ante tales feitos, o colectivo vén de presentar un escrito á Delegación do Goberno, á Agencia Española de Protección de Datos e á propia SGAE co obxectivo de esclarecer por que foron instaladas e coa finalidade última de que se retiren.

Ademais, o MpDC denuncia que adoptar como medidas a instalación de cámaras sen existiren indicios nin motivos suficientes para a dita colocación resulta moi gravoso e desproporcionado a respecto da finalidade perseguida, pois de existir indicios que xustifican o principio de proporcionalidade, parece obriga da devandita empresa facilitar alternativas a esta decisión. Desde o Movemento afírmase tal cousa xa que as cámaras recollen a vida diaria de cantos cidadáns pasan por diante do edificio, invadindo a súa intimidade.

Por todo o exposto, o MpDC solicita que a Axencia Española de Protección de Datos informe quen é o responsable do tratamento de datos e, xa que logo, do ficheiro de imaxes gravadas polas cámaras ademais de se o ten inscrito no Rexistro Xeral de Protección de Datos da institución. Ademais, o Movemento pregunta á AEPD se a empresa encargada de instalar as cámaras se atopa incluída no Rexistro destinado a proceder a instalacións, nese caso, dispón de licenza do mesmo xeito que pide ao organismo estatal que sancione os feitos segundo a lexislación vixente.

Esta asociación agradecería á Axencia Española de Protección de Datos que investigase sobre os feitos anteriormente expostos, así como do cumprimento dos requisitos esixidos pola normativa imperante tanto en materia laboral, como de protección de datos e do cumprimento da normativa vixente en materia de vídeo cámaras en lugares públicos manténdoa informada de cantas actuacións leven a cabo con relación a este asunto.

Pola súa banda, o Movemento solicita que a empresa instaladora acredite mediante calquera medio que as cámaras instaladas nos exteriores das dependencias da Sociedad General de Autores y Editores cumpren con todo os requisitos esixidos pola lei, ademais de que a dita empresa remita os informes nos que se baseou para proceder á instalación de ditas cámaras e por tanto xustificou o principio de proporcionalidade, xunto con que informe a esta parte sobre quen ten encomendada a custodia das imaxes e dos mecanismos de control que se prevén para garantir os dereitos dos cidadáns.

Asemade, o MpDC esixe que achegue a solicitude de autorización da instalación das cámaras nos exteriores do edificio sede da SGAE e informe sobre si solicitou ou non autorización para a instalación de ditas cámaras. En úlitma instancia, o Movemento solicita que se proceda á retirada dos dispositivos instalados nos exteriores do edificio da SGAE.

En movemento
www.movemento.org

--
Movemento polos Dereitos Civís. r/ Rosalía de Castro 29. Galerías Belén 102.15703 Santiago de Compostela. mpdc@movemento.org

Contacto: 610858850 (Renato Núñez)

___________

martes, abril 28, 2009

Concentración de traballadoras e traballadores contra os despidos no Hopital Xeral de Caranza "Juan Cardona"

NON AOS DESPIDOS NO CARDONA

Hoxe, convocad@s polo Comité de Empresa, @s traballador@s do Hospital Juan Cardona concentráronse no hall do Hospital para mostrar o seu rexeitamento aos recentes despidos producidos e así mesmo solicitaron á Dirección do Hospital a reinserción na plantilla do persoal despedido.

Ver a reportaxe fotográfica


Enviado por:

Cig Saúde Ferrol -cigsaudeferrol@gmail.com- 28 de abril de 2009 21:08

--
CIG-Saúde Ferrol
981334566
www.cigsaudeferrol.blogspot.com

_________________

luns, abril 27, 2009

O Parlamento Europeu aprova fim do sigilo bancário

Tags
27-Abr-2009 - O Parlamento Europeu aprovou na passada Sexta feira um relatório do eurodeputado Benoît Hamon que defende o fim do sigilo bancário sobre os rendimentos de poupança em toda a União Europeia, o mais tardar até 2014.

A Comissão Europeia vai propor a limitação dos prémios aos gestores de bancos e empresas cotadas.

O relatório do deputado socialista francês Benoît Hamon, aprovado na passada Sexta feira pelo Parlamento Europeu, salienta: "É legítimo, no momento em que se pede aos contribuintes europeus para virem socorrer o sector bancário, que o sector bancário faça esforços para ajudar os Estados a lutarem contra a fraude fiscal". O relatório avalia em 200 mil milhões de euros por ano a fraude fiscal na União Europeia.

Entretanto, a Comissão Europeia vai propor, na próxima Quarta feira, que os prémios, bónus e indemnizações aos gestores e às empresas cotadas em bolsa sejam limitados.

Segundo o Diário Económico desta Segunda feira, a Comissão Europeia pretende que a remuneração variável dos gestores esteja mais em sintonia com a fixa, vinculando-se a factores que tenham em conta o progresso real da empresa e a criação real de riqueza, que os rendimentos sejam especificados e que não sejam dadas indemnizações caso o despedimento tenha origem em mau desempenho ou que elas não excedam dois salários por ano.

Em Portugal, iniciativas deste tipo foram propostas pelo Bloco de Esquerda e aprovadas na Assembleia da República no passado dia 16 de Abril.

Fonte: esquerda.net
_______________

O BNG propón aumentar as bonificacións das ordenanzas municipais para axudar a afrontar a crise

Ferrol a 27 de abril de 2009. O grupo municipal do BNG presentou para o seu debate no Pleno da corporación unha proposta coa que pretende modificar e ampliar as bonificacións das taxas e ordenanzas municipais para axustalas ao novo marco como consecuencia da crise económica.

O BNG salienta o complicado da situación na que viven moitas familias debido a que nestes momentos nos que a taxa de paro se dispara e no que as familias que teñen a todos os seus membros en situación de desemprego aumentan a diario, polo queé agora cando as administracións públicas deben facer un maior esforzo dentro do seu marco competencial e artellar as medidas que axuden as persoas que se atopan nesta situación a superar estes momentos de dificuldades económicas.

Desde o BNG consideramos imprescindíbel ser permeábeis a esta situación e artellar os mecanismos administrativos que contemplen e teñan en conta os casos daquelas familias nas que todos os seus membros ficaron no paro, incluso os casos nos que os únicos ingresos proveñan do cobro do subsidio de desemprego.

O Concello como administración local máis próxima a cidadanía debe darse conta da nova realidade, non prevista, de moitas familias que ven reducidos drasticamente os seus ingresos no medio do denominado ano fiscal e teñan que facer fronte a uns gastos que poden lastrar a súa economía.

Grupo Municipal do BNG no Concello de Ferrol
--
Enviado por:
Xosé Manuel Pazo Blanco
-manolopazo@gmail.com-
27 de abril de 2009 16:04

_______________________

Baixar á moción do BNG en formato -pdf-
___________________________

Verdegaia e a Sghn denuncian: "A tiros no medio dun LIC"

[Clicar acima para ampliar]

Verdegaia e SGHN veñen de presentar denuncia na Demarcación de Costas de Galicia e na Consellería de Medio Ambiente, e califican de atentado ambiental, a celebración o sábado, 18 de abril, dunha proba cinexética con cans no Areal de Vilarrube, unha zona incluída no Lugar de Importancia ComunitariaCosta Ártabra”, que forma parte da Rede Natura, está incluído no Catálogo de humidais de GaliciaTrasdunas de Vilarrube” e figura no Inventario dos sistemas dunares do Ministerio de Medio Ambiente “Sistema dunar de Vilarrube”.

Desde Verdegaia e SGHN consideramos estes feitos un atentado ambiental intolerable perpetrado sen a autorización da Demarcación de Costas de Galicia e ignoramos se contaban coa autorización que se precisa para este tipo de actividades da Consellería de Medio Ambiente. Convocados pola “Sociedad de Cazadores de Valdoviño”, o sábado 18 de abril, varias decenas de cazadores “desembarcaron” cos seus cans e coas súas escopetas no sistema dunar de Vilarrube e levaron a cabo unha competición cinexética na modalidade “San Huberto”.

Hai que lembrar que este espazo está incluído no LIC “Costa Ártabra”, polo que a actividade cinexética é absolutamente incompatible coa conservación dos valores naturais que motivaron dita protección. Trátase dunha zona cun altísimo valor ecolóxico, xa que nela medran varias especies de plantas endémicas vulnerables ou en perigo de extinción como Ophrys sphegodes (unha orquídea que xa está en plena floración), Antirrhinum majus subespecie linkianum, Linaria aguillonensis e Crepis novoana (endemismo único da Ría de Cedeira), entre outras. Ademais xa hai varios anos que esta área é unha das zonas de campeo preferidas da aguia peixeira, unha especie migradora de altísimo valor que pouco a pouco vai recolonizando a costa galega. Dende logo, este tipo de agresións contra o hábitat non van contribuír ao seu establecemento definitivo nesta área. Outra das especies importantes presentes no sistema dunar é a lontra, que goza de todas as proteccións legais existentes, tanto a nivel galego como estatal e comunitario.

Como se sabe, este tipo de sistemas dunares é zona cría de numerosas aves e, por enriba, xusto nestas datas, sucede o período de cría da maioría delas. A realización desta actividade cinexética, con máis de trinta cazadores e os seus cans polas dunas, xunto cos disparos das súas escopetas, seguro que supuxo a destrucción ou o abandono da maior parte dos niños. Ademais, sabemos que este tipo de sistemas dunares son moi fráxiles: é por iso polo que se colocaron pasarelas sobre as dunas para evitar a erosión que provocan os usuarios da praia e tamén por iso (e para recuperar a naturalidade do espazo), foi polo que a Dirección Xeral de Costas derrubou unhas 50 casetas que diversos particulares dispuxeran sobre a duna gris. Este esforzo conservacionista está en total contradición, e resulta baldío, se se permite que se desenvolvan actividades como a celebrada o pasado 18 de abril: as ducias de cazadores, cos seus cans, os xuíces e organizadores da proba xunto co público asistente provocan danos considerables sobre o sistema dunar.

Outro dos feitos lamentables que se rexistraron foi a presencia dos vehículos todoterreo dentro do sistema dunar, cando a normativa de protección prohibe terminantemente a entrada de vehículos a motor nel. A súa circulación sobre as dunas puido provocar danos irreparables sobre as mesmas, algo que haberá que avaliar en vindeiras datas. Tamén ignoramos se na proba se comprobou que se utilizase munición sen chumbo, tal e como establece a Dirección Xeral da Natureza para evitar a contaminación que o seu uso pode provocar nas augas e polo risco que supón para algunhas especies de aves acuáticas a súa inxestión, ou se se recolleron os cartuchos durante a mesma. Dende Verdegaia e SGHN queremos dicir tamén que lamentamos profundamente a actitude do Concello de Valdoviño participando na organización dunha actividade destas características, máis ou menos “turística”, sen ter en conta os impactos negativos que poden xerar no contorno natural. Por todas estas razóns, Verdegaia e SGHN denunciamos e demandamos:
  • Que se identifique e sancione, de acordo coa lexislación vixente, aos organizadores desta proba cinexética, xa que consideramos que estes feitos constitúen un delito ecolóxico.
  • Que se prohiba durante todo o ano a práctica de calquera actividade cinexética ou calquera outra que non sexa compatible co mantemento das funcións ou valores polos que se declarou ZEPVN, así como calquera outra que poida prexudicar significativamente a conservación do sistema dunar de Vilarrube ou do humidal “Trasdunas de Vilarrube” de acordo coa normativa vixente.

Enviado Por:
-ferrol@verdegaia.org-
27 de abril de 2009 15:47






______________

Constituido un "Movimento polo Traballo Digno" en Ferrol

Un grupo de persoas, na súa maioría xente nova, reflexionou e debatiu nun curso de formación ocupacional para traballadoras e traballadores desempregad@s, sobre a situación do emprego na Comarca e as perspectivas de futuro que se aveciñan. O shock provocado por un incremento tan acelerado do desemprego, deixa ás persoas desempregadas, nunha depresión social sen precedentes. A nosa Comarca e en concreto a nosa cidade -Ferrol- está acostumada a índices elevados na taxa de desemprego. Mais á crise financeira na que estamos inmersos, provocada pola cobiza e a avariza burguesa, pola especulación financieira e a burbulla inmobiliaria, soma-se agora o problema estrutural xa existente, da falta de emprego en Ferrol e a súa contorna. As traballadoras e traballadores en paro, non deben culpabilizar-se da súa situación, pois estamos nun sistema inxusto onde as persoas dependemos para viver dun "empregador". Non hai unha "renda básica", un mínimo contributo universal que nos axude a viver mentres non consigamos un emprego digno. Non hai un emprego público que nos garanta un salario a cambio da prestación dun servizo á comunidade, ... o sistema non escoita, non responde, ... "Salve-se quen poida, din ...." E deixa nas mans dun "empregador", no sistema capitalista case sempre sinónimo de explotador, o que poidas ou non acceder a un posto de traballo.

O grupo de persoas mencionadas con anterioridade, produto da súa reflexión e debate, deciden que debe unir-se e demandar "un traballo digno para tod@s" e unha "renda básica", para quen non teña emprego. Non están dispostas a quedar caladas, por iso decidiron loitar contra a precarización da súa vida, e romper o silencio. Teñen convocada unha concentración na Praza do Concello de Ferrol, diante do Pazo Municipal, para o vindeiro Xoves 30 de Abril, ás 7 da Tarde. É un punto de partida para a constitución dun "Movimento polo Traballo Digno". A convocatoria non é só para persoas en paro, é para toda a cidadanía, para o conxunto da Clase Traballadora, para que podamos exercer a solidariedade obreira, hoxe por min, maña por tí, ...

Hoxe 27 de Abril, Luns, ás 7 da Tarde, para ultimar a convocatoria teñen unha reunión nos locais do Ateneo Ferrolán, non faltes, contribúe, participa, ...

O Colectivo Ártabra 21, decidíu apoiar a mobilización do "Movimento polo Traballo Digno" e as súas xustas demandas.

Concentración
Xoves 30 de Abril
Ás 7 da Tarde
Praza do Concello de Ferrol
Por un traballo digno parra tod@s
En loita contra a precarización da nosa vida
A crise que a paguen os ricos
Movimento polo Traballo Digno

___________________________

O venres 8 de Maio presentación do Caderno nº 19 - "A construcción naval na Ría de Ferrol", no Ateneo Ferrolán

PRESENTACIÓN: VENRES día 8 de MAIO ás 20h.
CADERNO ATENEO FERROLÁN Nº 19:
“A CONSTRUCIÓN NAVAL NA RÍA DE FERROL”
Entendemos que este principio do século XXI representa para Ferrolterra a fin dun longo proceso industrial, ou dunha boa parte del.

Logo de sucesivos períodos de alta e baixa actividade, parece que é unha evidencia irreversible que a construción naval civil na Ría de Ferrol deixará de ser como foi a actividade industrial principal e o motor do desenvolvemento desta comarca.

Admitido isto, con todos os matices e condicionamentos que queiran contemplarse pareceunos obrigado, no ATENEO FERROLÁN, presentar un resumo global desta espectacular historia nun singular entorno como é a Ría de Ferrol.

Ambicioso reto o que tiñamos diante, sobre todo para recoller e sintetizar todo un caderno con suficiente nivel profesional, técnico, didáctico e histórico. O nivel ofrécenolo os contidos aportados por un conxunto de colaboradores xa habituais destas publicacións periódicas da nosa Entidade.

Co fin de coñecer o marco da actividade naval na ría, situar os centros de produción e a produción mesma no espazo e no tempo, engadimos nesta breve presentación:
  1. Un esquema da Ría situando os diversos centros de construción naval.
  2. Unha listaxe cronolóxica da actividade construtora ao longo de case tres séculos.
Ao longo dos capítulos vaise facendo un relato e descrición do entorno tanto físico/xeográfico, como antropolóxico e social, así como unha análise do factor humano (Cultura do traballo) e o comportamento sindical.

O corpo central dedícase ao relato específico da actividade, instalacións, grandes fitos históricos, procesos e evolucións até o tratamento final das crises.

Ao remate, unhas atrevidas pero non novidosas proposicións cara ao futuro e un chamamento moi interesante á consideración, respecto e valoración do Patrimonio Industrial.

Péchase o traballo cunha abundante bibliografía que pode servir para documentar e ampliar información sobre aspectos ou etapas desta ampla e apaixonante historia.

A idea de dedicarlle un CADERNO extraordinario á Construción Naval na Ría de Ferrol, por mor dun “final de ciclo” como inevitablemente pode cualificarse ao que está a suceder con esta actividade nestes comezos de século, foi moi ben acollida pola Xunta Directiva do Ateneo Ferrolán, hai algo máis de dous anos.

A idea interesante e moi ambiciosa resulta excesivamente ampla para acomodala nun documento de amplitude aproximada dos xa publicados.

O último caderno “Ferrol, Cidade da Ilustración” oportuno, necesario e moi valorado xa supuxo un salto importante en canto ao volume habitual destas publicacións.

Despois de valorar, sopesar, analizar moitas posibilidades, decidimos botar a andar esta iniciativa, conscientes da necesidade de deixar lagoas e espazos baleiros neste intento de acomodar nunha soa publicación unha longa actividade de séculos que nos últimos 50 anos acadou cotas punteiras a nivel mundial.

O resultado, consecuencia de convencer e comprometer a un excelente equipo de colaboradores, pensamos que é suficientemente digno e rigoroso, e que valeu a pena o esforzo, admitindo que nalgúns apartados ou etapas da historia cabe un maior desenvolvemento ou concreción de detalle, ou incluso dedicarlles un estudio específico, tempo haberá.

Nesta presentación e na liña de máxima sintetización, o primeiro é agradecer profundamente a participación de todos cantos colaboraron na obra, os que figuran e os que non aparecen.

Ateneo Ferrolán
Fundado en 1879
“Un Lugar de Encontro para a Cultura”

http:// www.ateneoferrolan.org
e-mail:
a_ferrol@teleline.es Telf.: +34 981 357 970 Fax: 981 354 098
Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204, 1º.CP.15402 - FERROL (A Coruña)
Apdo. Correos: 303

__________

A CIG de Ferrol convoca o 1º de Maio

A crise agudízase, as condicións de traballo empeoran, o desemprego continúa medrandro e aumentan os expedientes de regulación nas empresas”. Con estas premisas, a CIG da comarca de Ferrol lanzou un chamamento aos traballadores e traballadoras da comarca para que o vindeiro Primeiro de Maio saian as rúas na defensa dun novo modelo económico e social. A manifestación está convocada para ás 12:00 horas e saíra dende a Avenida do Esteiro até o Cantón.

O secretario comarcal da CIG en Ferrol, Xesús López Pintos, e o responsábel de Organización, Francisco Cartelle, presentaron en rolda de prensa os actos previstos para o Día Internacional da Clase Traballadora, desta volta marcados pola crise económica, o incremento do desemprego e o recorte dos dereitos laborais. A comarca ten convocada a tradicional manifestación ás 12:00 horas, con saída na Avenida de Esteiro e remate no Cantón.

Pintos sinalou que os motivos deste Primeiro de Maio serán os mesmos “que levábamos nas mobilizacións do Día da Clase Obreira Galega, pois non só non melloraron as condicións, senón que foron a peor”. Neste senso destacou que na comarca continúa incrementándose a porcentaxe de desemprego e “xa se deron casos de empresas que se acollen as cláusulas de descolgue, o que na práctica significa conxelar os salarios”.

O responsábel da CIG-Ferrol lamentou que continúe a escalada de destrución de emprego. Pintos lembrou casos de empresas como Einsa (As Pontes) ou Gamesa (As Somozas) que contaban cunha elevada contratación a través de ETTs e nos últimos tres meses perderon a metade dos seus traballadores/as. “Esta situación non se reflicte nos medios, pero Einsa rescindiu o contrato a máis de 140 traballadores e en Gamesa desfixéronse doutros 200 obreiros/as”, apuntou.

Cambio de ministros, pero sen solucións á crise

Pintos criticou a falla de solucións por parte do goberno central que “só anda cambiando ministros para desviar a atención, pero as condicións de traballo son cada vez máis precarias, a crise agudízase, o desemprego incrementa e as empresas presentan máis expedientes de regulación”.

Contra desta situación, dende a CIG de Ferrol lembraron as propostas presentadas pola central, baseadas no cambio do modelo socioeconómico, na necesidade de crear unha Banca Pública Galega, a nacionalización dos sectores estratéxicos e a cración do salario social. A este respecto, Pintos sinalou a entrada na economía somerxida que se está rexistrando entre aqueles traballadores/as que remantan as prestacións por desemprego e carecen de ingresos. Ante esta situación demandou unha actuación máis contundente por parte da Inspección de Traballo.

Chamamento ás accións conxuntas

Durante a súa intervención, o responsábel da central de Ferrol, aproveitou para facer unha autocrítica a respecto da actuación sindical ante a situación actual. “Non podemos quedar de brazos cruzados”, aseverou. Nesta liña, informou que van realizar un chamamento ás demais organizacións sindicais na comarca para manter reunións logo do Primeiro de Maio, co obxecto de valorar posíbeis mobilizacións nesta área que conten coa máxima forza. “No Estado hai máis de catro millóns de parados e un millon de persoas que non perciben prestacións sociais, ante esta situción temos que facer forza para que os gobernos tomen medidas efectivas”.

Continúa o xuízo contra o secretario comarcal

O vindeiro 4 de Maio terá lugar a primeira das comparecencias no xuízo contra o secretario comarcal por uns feitos acontecidos en 2001 nun conflito na Confraría de Mugardos, adiado o pasado mes de febreiro. López Pintos está acusado dun presunto delicto de lesións e atentado contra a autoridade. Coincidindo coa sesión está convocada unha concentración de delegados e delegadas da CIG, ás 9:45 horas, diante dos xulgados en apoio ao secretario comarcal.

Ese día tócalle comparecer á parte acusada: o secretario da CIG de Ferrol e a policía nacional, contra da que as mariscadoras teñen interposta unha denuncia por agredilas. A Fiscalía pide para Pintos dous anos e medio de cárcere, mentres que a acusación particular, en nome da Xunta, reclama máis de cinco anos de prisión.

Na foto: O Secretario da CIG de Ferrol, Xesús López Pintos, e o secretario comarcal de organización, Fran Cartelle.

Envia:

Cig Saúde Ferrol
-cigsaudeferrol@gmail.com-
27 de abril de 2009 08:42


CIG-Saúde Ferrol
981334566
www.cigsaudeferrol.blogspot.com

_____________________

A Asociación Veciñal "O Rosario - Inferniño" denuncia o lamentábel estado do estacionamento da Praza

  • DENUNCIA DO APARCAMENTO ANTE A XUNTA E CONCELLO.
  • DENUNCIA ANTE A XUNTA DE GALICIA DO ESTADO DE APARCAMENTO DA PRAZA DO INFERNIÑO.
O pasado día 7 de Abril, a Xunta directiva desta Asociación Veciñal O ROSARIO- INFERNIÑO, decidiu realizar unha denuncia perante o REXISTRO da Xunta de Galicia, presentando un informe fotográfico para amosar o lamentable estado deste aparcamento da Praza do Inferniño.

Ditos informes están dirixidos ás Delegacións de Industria e Sanidade, contestando esta ultima, que insta ao Concello a realizar as correccións necesarias que pola súas competencias sonlle otorgadas acorde coa normativa vixente.

Esta situación non é nova, pois vense producindose dende hai 8, 9 anos sen que os diferentes gobernos locais e verdadeiros responsables non apliquen solucións decididas en defensa dos intereses da cidadanía.

DENUNCIA- INFORME ANTE O CONCELLO DE FERROL DO APARCAMENTO INFERNIÑO.

A Xunta Directiva desta Asociación Veciñal O ROSARIO- INFERNIÑO, informa que o pasado día 7 de Abril-09, presentamos informe fotográfico no REXISTRO da Xunta de Galicia, DENUNCIANDO o seu lamentable estado de abandono.

Esta DENUNCIA ía dirixidas aos departamentos de INDUSTRIA e SANIDADE da Xunta de Galicia, co fin de solicitar as INSPECCIÓNS oportunas dadas as condicións que a veciñanza e usuarios teñen que padecer desde hai bastantes anos.

Tamén pedimos unha investigación por parte do Concello, por ser este o autentico propietario, con relación a certas denuncias de ámbito laboral por parte dos traballadores.

RECIBIDA CONTESTACIÓN DA DELEGACION DA CORUÑA DA CONSELLARÍA DE SANIDADE, esta informa que este Concello debe tomar as medidas correctoras motivado polas DEFICIENTES CONDICIÓNS DE FUNCIONAMENTO E HIXIENE no APARCAMENTO sito na PRAZA DO INFERNIÑO,en base as competencias que lle son propias ós municipios en materia de protección da SALUBRIDADE PÚBLICA segunda lexislación – Lei 7/1985, 2 de Abril, de Bases do Réxime local; Lei 14/1986, de 25 de Abril Xeral de Sanidade; Decreto 133/2008, do 12 de Xuño, polo que se regula a avaliación de incidencia ambiental; Decreto 311/1992, de 12 de novembro sobre a supresión da cédula de habitabilidade; Lei 7/2003, do 9 de decembro de ordenación sanitaria de Galicia.

Ferrol a 22 de Abril de 2009.

A Presidenta
Ana J. LÓPEZ DÍAZ

O Secretario
Xosé M. SANXOÁN CAAMAÑO


ASOCIACION VECIÑAL O ROSARIO- INFERNIÑO
CIF-G70006473
correo-e: avvorosario@gmail.com
blog : orosario-inferninho.blogspot.com

_______________

28, 29 e 30 de abril de 2009 Sector Naval: "Xornadas Técnicas e Estratéxicas"

28, 29 e 30 de abril de 2009 Sector Naval "Xornadas Técnicas"

  • ESCOLA POLITÉCNICA SUPERIOR DA UDC. CAMPUS DE FERROL
  • ASISTENCIA LIBRE
  • CONCEDERASE UN CRÉDITO DE LIBRE CONFIGURACIÓN

Pola reactivación de Astano !!

Polo futuro do sector naval galego !!

Comisión Promotora da Iniciativa Lexislativa Popular para reactivar a industria naval galega

Información: www.rumbo21.org

Enviado por:

Xosé Manuel Pazo Blanco
-manolopazo@gmail.com-
24 de abril de 2009 16:12

________________

Demandas veciñais, en Caranza, na defensa do Colexio Público "Manuel Masdias"

Tags
Veciñas e Veciños de Caranza están enviando cartas ao Alcalde de Ferrol, Sr. Irisarri, solicitando sexan atendidas as súas demandas e arranxen dunha vez o Colexio Público "Manuel Masdias"


Á ATENCIÓN DO SR. ALCALDE DO CONCELLO DE FERROL

Eu como nai e veciña do barrio de Caranza (Concello de Ferrol), e sendo o C.E.I.P Manuel Masdías o único colexio público que hai a día de hoxe no barrio,

SOLICITO:

Qué o pavillón da escola Manuel Masdías sexa arranxado coa maior brevidade posíbel. Desde o paso do Klaus pola comarca as actividades que se viñan desenvolvendo cos nenos e nenas non é posible facelas sen arriscar a saúde e seguridade dos pequen@s. Penso que son uns danos consecuencia do temporal acaído e como tal se deben reparar o antes posíbel, non é algo “específicamente” dependente da concellería de educación polo que a partida orzamentaria non tería porque ser da dotación anual dese departamento como tantas veces se nos fai saber dicindo que non hai ornamento para o arranxo.

Qué se faga a dotación correspondente para a existencia do parque para as nenas e nenos de educación infantil. O primeiro día do curso 2008/2009 uns funcionarios do concello pasaron a retirada dos elementos que existían porque xa non cumprían a normativa. Pois ben, non aceptamos que a única alternativa que nos dea o concello sexa o de quedarnos sen esta dotación para o centro. ¿Cando vai haber dotación orzamentaria para isto? Si a normativa entrou en vigor ao mesmo tempo para tod@s ¿Por qué hai colexios que non están a sufrir esta situación?

Agardamos que desde o Concello sexan atendidas as xustas peticións que desde o barrio de Caranza estamos a facer, porque ao final de todo isto os únicos prexudicados son os nosos nen@s.

Caranza, 23 de abril de 2009

Pili Ces Rioboo

________________

Primeiro de maio anarcosindicalista en Ferrol

Unión Libertaria -unionlibertaria@gmail.com
-
22 de abril de 2009 16:02


Adxuntamos chamamento aberto á participación na convocatoria promovida pola CNT da Galiza para o 1º de Maio en Ferrol.

unionlibertaria.org
Av/ Esteiro 10, baixo Ferrol
unionlibertaria@gmail.com

Convocatoria 1 MAIO

Primeiro de maio anarcosindicalista en Ferrol


Como cada ano a clase traballadora sairá á rúa o primeiro de maio nunha xornada de loita e reivindicación. Nesta ocasión o anarcosindicalismo galego, da man da CNT, ven de convocar unha xornada unitaria na nosa cidade. Unha xornada enmarcada na crise económica que co lema Todos os días 1 de maio será a manifestación da dignidade da clase obreira, da reivindicación da xustiza social e a favor da emancipación das traballadoras e traballadores.

Para Unión Libertaria esta convocatoria é de especial importancia pola grandísima incidencia que a crise do capital está a ter na precariedade e no aumento do paro.

Unha crise que nos fan pagar a traballadoras e traballadores e coa que, de seguro, pretenderán argumentar novos recortes en dereitos e liberdades. Mais tamén é importante para nós porque por primeira vez en moito tempo o anarquismo galego escolle a nosa cidade para sacar adiante esta xornada de loita do primeiro de maio.

É por isto que, facendo nosa a convocatoria, dende Unión Libertaria realizamos un chamamento aberto á participación neste primeiro de maio do que esperamos un antes e un despois na nosa comarca.

A convocatoria é a seguinte:

Venres, 1 de maio de 2009
  • Manifestación en Ferrol dos sindicatos da CNT
  • na Galiza
  • Saída ás 12:30 horas, do local da CNT en Ferrol
  • (Avenida de Esteiro, 10)
  • Mitin ás 14:00 horas, no mesmo local
Unidade acción autoxestión!!

Outro sindicalismo é posible!!


Un 1º de Maio AnarcoSindicalista

[+ Info na web da CNT]
________________

Rosas e roseiras

Tags
Por Yolanda Díaz
26.04.2009


Múrchase unha rosa que renunciou co xesto feo do interese persoal a continuar a escrita vermella que dende hai século e medio funda un futuro de emancipación e xustiza. Virán, están a vir xa, moitas rosas e caraveis ás ringleiras que soñan e coñecen que hai outro mundo posible e mellor que aquel o que se renden as rosas murchas que non ousan desafiar o tropismo do sol que máis quenta. Ao abeiro da refundación tecen os espazos colectivos do mañá as novas rosas que xorden das roseiras dunha tradición revolucionaria, as que se rebelan contra os que escriben un futuro pretérito de precariedade, exclusión e renuncias. No eido da esquerda son os proxectos políticos e de sociedade os que moven á militancia e ao activismo, son os proxectos elaborados en común, elaborados coa arxila poderosa do programa e a fraternidade compañeira; noutros espazos quizabes se valore a fotoxenia e os individualismos fachendosos, mais no ámbito da esquerda transformadora e polo socialismo non valen esas lerias. Na fráxil e invencible dorna da esquerda, o relevante, o que desafía as adversidades e anuncia o porvir é a roseira, non as flores. A primavera virá na constancia das roseiras, nesa fermosura colectiva que as moitas rosas da esquerda debuxan co seu traballo social e coa elocuencia das razóns que non renuncian a utopía. Adeus Rosa Aguilar.

eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
24 de abril de 2009 15:54

Prezad@s amig@s: enviamosvos un artigo de Yolanda Díaz sobre rosas e roseiras. Grazas pola atención prestada. Un saúdo, Ramiro Marier (Grupo Municipal de EU)
_____________

domingo, abril 26, 2009

A Esquerda precisa recuperar terreno perdido e acumular força

Nos anos 70 as forças populares sofreram uma tremenda derrota que ainda não foi revertida na maior parte do mundo, e sem dúvida não o foi na Europa e nos EUA. Essas derrotas vieram acompanhadas do ataque direto a realidades como o direito de filiação sindical e o direito dos governos democráticos controlarem os movimentos de capitais. Reconhecer isso quer dizer reconhecer a necessidade de acumular forças, de dar tempo à reorganização. A análise é de Antoni Domènech, editor da revista Sin Permiso, em entrevista à jornalista Comba Campoy.

Data: 14/04/2009
Em dezembro de 2008, a jornalista Comba Campoy entrevistou Antoni Domènech, professor catedrático de Filosofia Moral na Faculdade de Ciências Econômicas da Universidade de Barcelona e editor da revista SinPermiso, para a revista galega Tempos Novos, durante a celebração do Foro Social Galego, em Santiago de Compostela. Na entrevista, o rigoroso pensador catalão analisa o papel do intelectual de esquerda e da potência de acumulação de força política nas “pequenas” vitórias dos trabalhadores dentro das restrições institucionais, sobretudo diante do quadro de despreparo e fragilidade da esquerda, frente à crise atual. A entrevista guarda não apenas atualidade, como urgência de mérito. Assim aceitamos oferecê-la aos leitores de Carta Maior.

Tenho interesse especial na análise de certos conceitos em que você se deteve em algumas intervenções no Foro. E por isso estou pensando em dar à entrevista a forma de um glossário, de um “glossário para o ativista político”. O que lhe parece?

Domènech: Pois, vamos lá....

Em primeiro lugar, a conceitualização de cidadania me parece básica. Falamos de movimentos cidadãos, da assunção de uma série de direitos e de deveres, do sentimento de pertinência a um grupo humano...O certo é que as instituições públicas galegas vulgarizaram o termo e o utilizam de forma um tanto gratuita. Busca-se a participação teatral do público ou dos usuários de transporte público... Mas se busca através de campanhas de direção única e muitas vezes sem um destinatário claro. Entendo que para que possamos falar de cidadania (e estou pensando na sociedade galega, mas suponho que podemos generalizar esta visão para o resto do estado espanhol) é necessário que exista uma consciência e um certo grau de organização. Ou se pode pensar numa cidadania passiva e conformista?

Domènech: O conceito de “cidadania” desapareceu praticamente do vocabulário político, notadamente da filosofia política acadêmica, nos anos 50, 60 e 70. Era entendido como algo trivial, como o “direito a ter direitos”. Por um lado, digamos, desde a esquerda, num sentido amplo do termo, na medida que esse direito mãe de todos os direitos se via plenamente assegurado depois da II Guerra Mundial, quando não somente se consolidou o direito do sufrágio universal conquistado pelo movimento operário socialista europeu depois do desmonte das grandes monarquias continentais entre 1918 e 1931 (a conquista, precisamente, que os fascismos dos anos 30 tentaram destruir), senão, ademais, ofereceram elementos de cidadania social, blindados constitucionalmente (como nas constituições republicanas alemã, austríaca, francesa e italiana de 1949, ou muito tardiamente, na constituição de 1978 atualmente vigente no Reino de Espanha).

Por outro lado, desde a direita, particularmente desde a direita acadêmica dominada pelo utilitarismo, nunca se levou a sério os direitos, e menos ainda o pretenso “direito a ter direitos”: o que contava era a “utilidade”, quer dizer, o grau de satisfação dos desejos e preferências das pessoas. Foi Bentham que, em começos do século XIX, inaugurando essa tradição de filosofia política e social dissera que os direitos eram um “non sense”, e os “direitos humanos um non sense ao quadrado”. Os neo-utilitaristas do século XX – particularmente os economistas neoclássicos - podiam ser a favor do aumento do “bem-estar” das populações, mas separavam isso de qualquer categorização em termos de “direitos” constitutivos de cidadania.

Quando, no final da década de 70, começou o processo de contrarreforma do capitalismo que se conhece com o horroroso neologismo de “globalização”, começou também um assalto às próprias idéias (procedentes do antifascismo) de cidadania democrática (lembra a posição de Huntigton na época? – esse velho cabrón sempre está nas piores trincheiras; agora, na guerra de civilizações! - todos os problemas do mundo se deviam a uma “crise de governança”, e a crise de governança se devia a um excesso de democracia, de participação popular nos processos políticos e nos Estados) e de cidadania social: com a chegada da senhora Thatcher ao poder em 1979 começou um ataque decidido ao amplo conjunto de medidas que desde o fim da II Guerra Mundial vinham garantindo alguma proteção social aos trabalhadores, desde direitos sindicais elementares até direitos de co-gestão dos trabalhadores nas empresas privadas (a célebre Mitbestimmung alemã), passando pela instituição de robustas áreas de propriedade econômica pública e pela implantação de amplos serviços públicos de saúde e educação que configuraram o que na Europa Ocidental se chamou “Estado Social” e nos países anglossaxões, “Estado de Bem-Estar”.

Por todos esses motivos, a “cidadania” voltou ao centro do debate público, reingressando também nas elaborações acadêmicas de economistas, cientistas políticos e filósofos. E, claro, uma forma de eludir o debate e tirar o corpo fora é, como tu sugeres, fingir que se está muito preocupado com a “cidadania”, mas atuar na prática com um conceito de “cidadania” ou vazio ou rígido.

Ou vazio ou rígido?

Domènech: Vazio é o conceito de cidadania concebido por alguns intelectuais neoliberais, empenhados em nos fazer crer, contra uma tradição jurídica milenar (que tem raízes no direito civil republicano romano) que um cidadão verdadeiramente “livre” seria o que quisesse e, sem os atuais impedimentos do estado democrático de direito, poderia vender-se “livremente” como escravo a outro (pense no debate da semana de trabalho de 65 horas - “livremente” negociadas entre o trabalhador individual e seu patrão -, escandalosamente proposta pela Comissão Européia), ou o “cidadão” que poderia firmar – contra as normas vigentes do atual direito penal – um contrato “livre” e voluntário de assassinato (ou mais moderadamente, de venda de órgãos anatômicos) com outro; ou, um último exemplo, o que estaria habilitado a pôr “livremente” em leilão seu direito ao sufrágio.

Numa palavra: a cidadania vazia nasce da idéia de destruir os direitos constitutivos – não meramente instrumentais – que, precisamente, definem nossa personalidade jurídica cidadã e, com ela, nossa liberdade; direitos que, do mesmo modo, são considerados inalienáveis em qualquer ordem jurídica de caráter republicana.

Rígido é, em troca, o conceito de cidadania manipulatoriamente passivo, propagandístico que, reconhecendo retoricamente (parte) do que foi exposto acima, trata de converter os cidadãos em meros expectadores passivos de um jogo de esgrima mais ou menos cruéis entre elites. Entre elites, ademais, tampouco inteligentes e tão inseguras de si mesmas que, em cima, mendigam o aplauso de um público desarmado. E quando os cidadãos se negam (como fizeram com o grotesco projeto da “Constituição” européia), fazem ouvidos moucos e buscam outras saídas.

Minha primeira pergunta vinha de uma preocupação minha e que suponho saia de minha experiência de trabalho nos meios de comunicação. Parece óbvio que os grandes poderes midiáticos, cuja influência na conformação de opiniões é incontestável, não têm qualquer interesse em que os cidadãos e cidadãs adquiram mecanismos de pensamento crítico. O Fórum do fim de semana passado em Santiago, apesar de reunir mais de quatrocentas pessoas em suas atividades distintas, não apareceu nos meios de maior difusão da Galícia. Como o pensamento crítico pode contrapor-se ao domínio aplastante do pensamento oficial (faz uns anos se falou em “pensamento único”, não sei se segue sendo pertinente). Creio que, neste caso, o vocábulo a ser debulhado seria conscientização ou, quiçá, educação.

Domènech: É um problema muito grave. Tenha em conta que são menos de duas dezenas as grandes empresas de meios de comunicação que dominam hoje mais de 95% da informação que circula pelo mundo. A concentração da propriedade a que temos assistido nas últimas décadas nesse setor, que em boa medida veio junto com a privatização dos bens públicos escritos e audiovisuais, constituem ameaça para o nada alheio a isso “pensamento único”, que não é outra coisa que a paulatina conversão de um ideário extremista, raivosamente hostil ao público – quer dizer, às soluções políticas e democráticas dos problemas da vida social e econômica -, numa doxa pretensamente “moderada” e “centrista”, conformadora do senso comum, também acadêmico. Nunca o senso comum, forjado e “professoral” agora composto por um medíocre doxariado de tertulianos, colunistas e acadêmicos exibicionistas e bem financiados por interesses sinistros esteve tão longe do bom sentido.

A esquerda deve opor-se a isso em diversos planos: de imediato, criando meios alternativos (coisa facilitada em certo modo pela Internet, mas sabendo que pela internet se pode chegar, no máximo, a menos de 10% da população); insistindo, por mais difícil e ingrato que resulte, na necessidade de introduzir mais pluralidade nos meios existentes, quer dizer, denunciando – tão educadamente como se queira – o monopólio do doxariado nesses meios. E, em outro plano, mais de fundo, mais radical, fixando muito claramente nos programas políticos das esquerdas a necessidade de reconstruir o caráter democrático, quer dizer, público, e publicamente dotado, de boa parte dos meios de comunicação e informação.

Isso não passa necessária ou exclusivamente por sua nacionalização; também é concebível, paralelamente, um fundo de ajudas públicas que rebaixasse drasticamente as barreiras de entrada no mercado dos meios de comunicação e que atuasse em favor da liberdade desse mercado, combatendo com os mais variados instrumentos que as políticas públicas oferecem (inclusive uma severa disciplina fiscal sobre as rendas dos monopólios e a limitação ou mesmo a proibição da publicidade comercial) uma atroz deriva oligopólica carregada de consequências políticas gravemente nocivas para a qualidade da vida democrática. Na medida em que vários grandes grupos de comunicação se vêem afetados pela crise financeira galopante (pensem no grupo Chicago Tribune, do qual fazem parte o Los Angeles Times e o New York Times), é possível que a idéia de reconstruir um grande espaço público, democraticamente controlável, para a comunicação volte, direta ou indiretamente, à ordem do dia, inclusive por motivos grosseiramente econômicos.

Assim como a alternativa à nacionalização democrática do grosso da banca é hoje processo ulterior e delirante de concentração oligopólica do setor financeiro, a alternativa à renacionalização democrática de boa parte dos meios de comunicação (e/ou a severa regulação pública do mercado dos meios de comunicação num sentido antimonopolista) é hoje um ulterior e delirante processo de concentração oligopólica da propriedade privada desses meios de conformação e manipulação da opinião pública.

É ingênua a aspiração de que movimentos minoritários como o são os dos Fóruns Sociais, empreenderem iniciativas transformadoras que dêem uma virada neste sistema injusto, e em crise?

Domènech: Isso depende de qual seja essa aspiração. Os Fóruns Sociais desempenharam um papel muito interessante em uma época de euforia “globalizadora” e domínio praticamente incontestado de um ideário extremista surgido da derrota mundial do movimento proletário e popular mundial no final dos anos 70 do século passado. Essa euforia se acabou como consequência do suicídio do capitalismo financeirizado de estilo norte-americano. O que há que se ver agora é se os Fóruns Sociais podem jogar também um papel importante na reconstrução dos movimentos populares.

Esta será a maior, mais profunda e duradoura crise, que terá consequências devastadoras sobre as populações trabalhadoras e sobre os pobres de todo o mundo. O que ainda não se sabe é se a imensa maioria da humanidade conseguirá organizar-se de forma tal que consiga gravitar politicamente de maneira decisiva sobre o modo de sair desta crise, uma crise que, em cima, solapa com outras cargas de desafios: uma crise energética (a necessidade de sair da era dos combustíveis fósseis) e uma crise ecológica sem paralelo na história da humanidade (mudança climática, entrada do Planeta Terra na era do antropoceno). A mim parece que, na medida em que os Fóruns Sociais se ponham modesta e de maneira realista a serviço dessa tarefa reorganizadora das forças populares, suas aspirações não têm por que serem ingênuas.

Projetos como o da Revista SinPermiso estão proporcionando ferramentas muito úteis de reflexão para reforçar os argumentos dos movimentos cidadãos. Mas sua difusão é limitada, as pessoas que não têm acesso a internet terão dificuldade para lê-la, e em todo caso sua leitura requer um certo grau de preparação. Durante a plenária do Foro [Galego] uma intervenção criticou “a Academia”, ou os “especialistas”, que sempre estariam do lado do poder e os intelectuais das esquerdas que tinham traído os movimentos de base. Foi uma intervenção um tanto apaixonada, mas em todo caso pode ser sintomática de um sentimento habitual em determinadas organizações. Respondendo a essa intervenção, em que acreditas que possa trazer o pensamento acadêmico para o lado dos movimentos sociais?

Domènech: Esse debate já ocorreu outras vezes na história dos movimentos sociais e particularmente na história do movimento operário socialista. Os movimentos sociais transformadores precisam de “especialistas”? O velho Engels e o velho Marx pensavam que sim, sobretudo Engels, que morreu (em 1895) obcecado pela idéia de atrair engenheiros, médicos, economistas, sanitaristas, estadistas, naturalistas e juristas para o movimento operário e particularmente para a socialdemocracia alemã, de modo que pudessem ajudar na gestão de uma economia de transição democrática em direção ao socialismo. Ele queria evitar a todo custo que os socialistas passassem pelo mesmo que aconteceu aos jacobinos franceses de 1793, que tiveram de depender de “especialistas” reacionários que sabotaram a política republicana revolucionária, o que levou ao Terror.

Agora bem, tanto Marx como Engels estavam muito conscientes de que muitos dos intelectuais que cercavam o movimento operário eram mais “ideólogos” que especialistas técnica ou cientificamente competentes. E os velhos foram extremamente hostis a esse tipo de “intelectual” diletante, nada sólido cientificamente e sempre orientado segundo a direção dos ventos. Na minha opinião, o século XX deu razão aos velhos.

Marx chegou a dizer que essas pessoas “constroem uma ciência privada” com o objetivo trapaceiro de ter um lugar para si no mundo (também no mundo acadêmico), em flagrante violação de todos os códigos éticos mais elementares da investigação científica, que pertencem ao âmbito da razão pública. Essas pessoas, dizia Marx, não servem para nada: o que o movimento precisa é de especialistas de verdade, não personagenszinhos que se refugiam no assylum ignorantiae (asilo da ignorância) de uma “ciência privada” construído pro domo sua, em vez de participar, como mais um, da ciência normal e corrente, que é sempre o exercício público da razão (em parte por isso Marx foi hostil à idéia de que se pudesse falar de uma concepção “marxista” da história ou da economia, mas isso é outro assunto).

Boa parte dos intelectuais “marxistas” do século XX foram – ironias da história! - pessoas que construíram “ciências privadas” para si: desde os stalinistas da “ciência proletária” e da “lógica dialética”, até os pós-modernos “desconstrucionistas” e “relativistas”. Eu penso como os velhos: politicamente falando, essas pessoas não servem para nada e, além do mais, é estúpido tentar atraí-los, porque são birutas que se orientam e operam segundo os ventos. Há que se ter isso em conta, agora que a biruta parece começar a girar num sentido mais favorável para a esquerda.

O que necessitamos são especialistas competentes, não picaretas nem falsários especuladores a três por quatro (mesmo que estejam enganados por um “pensamento débil”), nem arbitrários cultivadores de “ciências privadas” arcanas. Ademais, sempre será mais fácil para um leigo controlar democraticamente um experto especialista de verdade, obrigado a falar na linguagem da razão e da deliberação públicas, que ao ideólogo da vez (o perito em “paz”, em “socialismo do século XXI”, em “desconstrução”, em “discursos de gênero”, em “biopolítica”, em pretensas “ontologias do social”, em “sociedade da informação” ou em “alterglobalização”) que, buscando fascinar a si mesmos e a estranhos com um jargão privado esotérico e apenas inteligível, termina por cultivar o que os franceses – que disso entendem muito! - chamam de bluff à l'expertise.

Outro termo que se presta a abusos e limitações é o de liberdade. E por isso me parece muito oportuna a definição que, desde um enfoque republicano, que tu e Daniel Raventós deram na mesa sobre a Renda Básica. Qual é a liberdade a que os movimentos cidadãos integrados no movimento altermundista aspiram, frente ao conceito “roubado” pelos defensores do modelo neoliberal?

Domènech: É o conceito de liberdade como capacidade para não ter de pedir permissão a ninguém em particular para poder viver. Esse é o velho conceito de liberdade republicana. Não é livre quem precisa pedir permissão a outro particular para viver, que não é materialmente independente de outro particular: não é livre o escravo, não é livre o trabalhador assalariado (“escravo em tempo parcial”, segundo a genial definição de Aristóteles, depois retomada por Adam Smith e por Marx), não é livre a mulher submetida ao pater familias. A democracia republicana revolucionária e o socialismo industrial trataram de universalizar esse conceito, foi isso o que fizeram: a democracia revolucionária, mediante a distribuição da terra a todos e a fundação de uma “república de pequenos proprietários agrários” (Jefferson), ou mediante garantia republicana de um direito universal e incondicional de existência material (Robespierre, Tom Paine), a democracia socialista posterior à revolução industrial, mediante uma associação republicana de produtores livres e iguais que se apropriam em comum dos meios e instrumentos de produção (Marx).

A idéia era que não só uns poucos tivessem a liberdade para viver sem necessidade de ter que pedir permissão a outros; a idéia era que todos tivessem essa liberdade. A luta pela universalização da liberdade republicana, tão antiga, segue sendo nossa luta e é o núcleo valorativo do socialismo democrático-republicano contemporâneo, entendido como um programa político de luta por uma cultura econômica, política e social capaz de realizar esse ideal nas condições de uma economia tecnológica e industrialmente desenvolvida.

Globalização/Mundialização: O lema principal dos Fóruns Sociais é o de que outro mundo é possível, ou a famosa consigna de trabalhar localmente para mudar globalmente. Mas segue tendo sentido pensar numa “boa mundialização”?

Domènech: Não, não tem o menor sentido. A chamada globalização foi um processo, em todos os aspectos político, de remundialização do capitalismo. Um processo paralelo à sua contra-reforma. O capitalismo posterior a Segunda Guerra Mundial pôde se reformar mais ou menos timidamente num sentido social, pela via de fixar e instituir internacionalmente o direito dos governos democráticos – segundo expressou Keynes, o que considerava o principal resultado de Bretton Woods - “a controlar os movimentos de capitais”, quer dizer, a desmundializar uma economia capitalista sem bridão nem freio que tinha levado a humanidade à catástrofe das duas Guerras Mundiais mais cruentas e terríveis que a história universal registra.

Qualquer alternativa razoável à catástrofe econômica e ecológica onde veio parar essa “globalização” passa, hoje, na minha opinião, por uma nova desmundialização, começando pela reinstauração do direito dos governos democráticos a controlarem os movimentos de capitais e pela devolução aos povos de sua soberania plena. O cosmopolitismo republicano de Kant e de Robespierre, e seu herdeiro direto, o internacionalismo socialista do movimento operário aspiraram à união fraternal dos distintos povos soberana e democrático-republicanamente constituídos, e isso nada tem a ver com a utopia pseudocosmopolita universal, que é tem sido sempre, desde os tempos de Diógenes, o cínico e Antístenes até o neoliberalismo de nossos dias, uma construção intelectual a serviço de causas imperiais inconfessáveis; a outra face, se queres dizer assim, dos nacionalismos belicosos etnicistas e antidemocráticos.

Entre outros efeitos do capitalismo, creio eu, há um que afeta diretamente as pessoas: a generalização do egoísmo. Eu tenho muitas discussões com amigos meus, muito céticos, que defendem que somos egoístas e malvados por natureza. Eu talvez seja um pouco ingênua e discordo, e me paro a pensar nos meus avós que viviam no campo e que se juntavam com os vizinhos para repartirem as tarefas, ou que tinham sistemas de ajuda mútua em caso de colheitas ruins. Sei que este comunitarismo era simplesmente uma característica da economia tradicional agrária que existiu até há muito poucos anos, e que tinha aspectos muito negativos, como o da posição da mulher, etc. Em todo caso, porém, tinha um elemento mais interessante como o do sentimento de comunidade. A ti parece que sou uma ingênua, realmente, ou tem sentido defender os valores da solidariedade na hora de propor uma transformação social?

Domènech: Esse é um assunto bastante complexo, e me é impossível tratar disso com uma resposta rápida. Mas, pergunta a teus amigos “egoístas” o que eles acham, egoistamente falando, da defesa da tese panegoísta, segundo a qual o único motivo da ação humana é o interesse próprio, indiferente aos demais. Porque se essa tese for verdadeira, não se vê, em todo caso, por que teriam de andar defendendo, por amor à verdade, o panegoísmo, uma tese que, aparentemente, não parece favorecer à promoção do seu interesse próprio (o interesse próprio estaria sempre melhor servido por alguma hipocrisia buenista): e em todo caso, perder tempo defendendo algo – seja o que for – por mero amor à verdade já é um tipo de conduta que não condiz nada bem com o “egoísmo” calculador e economizador de energia.

Diga-lhes que não odeiem tanto a si mesmos, que a contradição performativa em que foram pegos revela que eles mesmos não são tão egoístas como acreditam. Diz-lhes que são vítimas da propaganda do “senso comum” construído pelo doxariado de nosso tempo – essa coleção de pusilânimes! -, tão alijado do bom sentido da magnanimidade humana. Recruta-os para a tua causa, oferece-lhes o velho conselho aristotélico que está no coração axiológico do laicismo republicano e socialista: “Deixa de pensar mal de ti mesmo, e sê teu melhor amigo sempre”.

Na Mesa “O neoliberalismo em crise, para onde vai o sistema?” tu defendeste que a crise atual evidencia também o fracasso do intento de superar o choque de 1973, através da financeirização, do neoliberalismo e da remundialização do capitalismo. Muitas vozes durante o Fórum convocaram para aproveitar o fracasso do capitalismo para orientar o movimento altermundista em direção a ações políticas que nos levem a um sistema mais justo. Se acreditas que há alguma possibilidade disso acontecer, em que direção acreditas que poderia ser encaminhada essa ação política? Quais seriam os erros a serem evitados pela esquerda atual? Propostas como a da Renda Básica são apresentadas como reformas dentro do sistema porque, ainda que sejam conflitivas, como afirmas, não parecem diretamente dirigidas para acabar com o sistema, com o capitalismo. Agora que o sistema (o capitalismo e talvez o próprio Estado) parece desmoronar, haverá que se reformular propostas desse tipo, ou há nelas mais sentido do que nunca?

Domènech: Pode-se ver a crise atual como uma crise da economia real induzida por processos insensatos de desregulação, financeirização e remundialização das últimas décadas. Mas também se pode pensar que o neoliberalismo (como conjunto de políticas de despossessão dos direitos conquistados pelos trabalhadores e de despojo e privatização dos patrimônios comuns dos povos do mundo – incluído aí o patrimônio natural), a remundialização (sobretudo a reintrodução da plena “liberdade” de movimento de capitais) e a financeirização (a automação sem precedentes do setor financeiro e sua crescente conversão numa espécie de “esquema ponzi” fraudulento em escala mundial) têm sido estratégias distintas destinadas a superarem a crise clássica de “superprodução capitalista” (para citar Marx) ou de desmonte da “eficácia marginal do capital” (para citar Keynes) do final da Idade de Ouro do capitalismo socialmente reformado nos anos 70.

Neste segundo caso, estaríamos diante de uma crise não só do grosso das políticas contrarreformistas postas em prática pelas elites capitalistas nas últimas três décadas, senão diante de uma crise sistêmica do próprio capitalismo como forma histórica de civilização.

Seja como for, tanto num como noutro diagnóstico o essencial é, imediatamente, concentrar o grosso da força política contra as políticas agora manifestamente fracassadas (contra o neoliberalismo, contra a “liberdade” de movimentos dos capitais e contra o predomínio do setor financeiro). E concentrar essa força, sabendo que as forças próprias são bastante mais débeis – não é muito insistir nisso -; sabendo que nos anos 70 as forças populares sofreram, em escala mundial, uma tremenda derrota que ainda não foi revertida na maior parte do mundo, e sem dúvida não o foi na Europa e nos EUA. Reconhecer isso quer dizer reconhecer a necessidade de acumular forças, de dar tempo à reorganização, o que passa por encadear conjuntos de pequenas vitórias que vão devolvendo a confiança nas próprias forças às classes subalternas.

Os maximalismos do tudo ou nada sempre são perigosos, mas nas circunstâncias de debilidade própria como as atuais são ainda mais. Aqui, no Fórum Social Galego, escutamos pessoas que pensam como se da crise sistêmica do capitalismo se pudesse passar imediatamente ao socialismo, sem maiores mediações que não as oferecidas pelo tremular de uma bandeira de quatro consignas estremecidas. E isso é perfeitamente compreensível: durante anos e anos se disse às pessoas não só que “não há alternativa! (a TINA da senhora Thatcher)”, senão que o que existe é boníssimo; e, de repente, o existente se desmonta a olhos vistos, e todo mundo começa a falar, como se se tratasse da coisa mais natural do mundo, de grandes alternativas (até Sarkozy quer “refundar eticamente o capitalismo”; só os mais desavisados, como o presidente das Cortes espanholas, o ínclito “socialista” senhor Bono, atuam como se nada estivesse acontecendo, e seguem despachando a seu bel prazer, com declarações – certamente inconstitucionais – como as de que a liberdade do mercado e da empresa “estão acima dos direitos dos governos democráticos”). É natural que uma esquerda que teve de morder a língua por décadas salte agora, com a força da rolha de uma garrafa de espumante previamente agitada.

Um dos signos inconfundíveis da derrota de um movimento popular é a quantidade de possibilidades de pequenas reformas institucionalmente possíveis desperdiçadas. O “sistema”, ou o “capitalismo”, não é uma espécie de máquina de uma só peça, nem sequer de várias peças com engrenagens perfeitamente ajustadas. Essa visão, bastante comum entre as pessoas formadas no marxismo estruturalista e no pósestruturalismo franceses, é filha de uma ignorante concepção ahistórica e apolítica do capitalismo, que é, em troca, uma realidade histórica e política, e por isso mesmo, uma realidade que evoluiu para formas complexas e contraditórias: parte dessa evolução são as lutas sociais inflamadas que foram provocadas, lutas que cristalizaram secularmente numa multidão de costumes, leis, instituições e práticas tendencialmente anticapitalistas ou, ao menos, incongruentes com a cultura econômica e moral básicas do capitalismo: desde as grandes realidades institucionais, como os Estados sociais, os grandes sindicatos operários e ainda a própria instituição do sufrágio universal democrático – uma conquista do movimento operário do século XX -, até os pequenos “laços e lacinhos” criticados por Berlusconi como travas intoleráveis ao funcionamento cotidiano do que os neoliberais chamam de mercados “livres” (na realidade, mercados cativos da competição oligopólica, em que os grandes podem extrair a seu bel prazer, “livremente” e sem travas públicas, as rendas monopólicas mais escandalosas).

A derrota do movimento popular em finais dos anos 70 propiciou o progressivo desuso ou o abandono de muitas dessas potencialidades existentes (por exemplo, a filiação sindical), e depois, em parte por consequência, o ataque direto das elites às realidades institucionais e legais potencialmente anticapitalistas, entre elas o direito de filiação sindical ou o direito dos governos democráticos controlarem os movimentos de capitais. A mim parece que, dada a situação de partida, com forças notoriamente débeis e desorganizadas, trata-se também de começar recuperando o terreno perdido.

Por exemplo, um mero exemplo, mas de um país com muito menos tradição que a Europa ocidental em matéria de instituições decantadas historicamente como resultado de grandes lutas populares do passado: nos EUA, muitos proprietários de casas que caíram em inadimplência e estão a ponto de perder suas casas, descobriram agora que podem lutar legalmente contra seus bancos credores, amparando-se nas leis centenárias que obrigam a perdoar dívidas injustamente contraídas. As reformas, por menores que sejam, têm um sentido democrático e anticapitalista – a instituição de uma renda universal e incondicional de cidadania indubitavelmente tem esse sentido, porque subtrai uma área da vida social ao imperativo de trabalhar assalariadamente -, não só não são o contrário de uma mudança social e política radicais, senão que – como advertiu certeiramente Rosa Luxemburgo há mais de 100 anos – o complementam e ainda o orientam: permitem acumular forças progressivamente, dar confiança a quem luta por essas mudanças, e ampliar progressivamente a base social do quem não está disposto a tolerar que 10% da população viva tão inconsciente como abundantemente ao custo do resto da humanidade num planeta esgotado e cada vez mais parecido com uma estrumeira química, bacteriológico e radioativo.

Antoni Doménech é professor de Filosofia das Ciências Sociais e Morais na Faculdade de Ciências Econômicas da Universidade de Barcelona. Professor convidado do Instituto de Filosofia e Ciências do Espírito da Phillips – Universität de Margburg (2003-2004) e do Centro para Análise Econômico-social da École des Ponts et Chaussées de Paris (1990-1991). Autor de "De la ética a la política. De la razón erótica a la razón inerte" (Crítica, 1989), e "El eclipse de la fraternidad. Una revisión republicana de la tradición socialista" (Crítica, 2004). É editor da revista internacional Sin Permiso (2005-) e membro da secção espanhola do Basic Income Earth Network (Rede de Renda Básica).

Tradução: Katarina Peixoto

Enviada por:
Alexandre Carrodeguas -republicadetraballadoras@gmail.com- 26 de abril de 2009 17:14

___________________

http://www.cartamaior.com.br
________________