venres, xullo 31, 2009

Núñez Feijóo e os catrocentos golpes

¿Que fai Feijoó, ademáis de lle levar flores de defunto a Alfonso Daniel e encriptar o xesto diante do seu panteón?

Por Fran P. Lorenzo
30.07.2009

Cando sinto falar a Feijóo das "catrocentas medidas" (ulas?) dos seus cen primeiros días de goberno non podo evitar unha asociación instantánea con esa película de Truffaut, Os catrocentos golpes, que no seu título orixinal, Le Quatre Cents Coups, alude á expresión francesa homónima –algo así como facer as de Dios– pero tamén á cantidade de sopapos que, ao longo da película, leva o seu protagonista Antoine Doinel no transcurso dunha infancia nin tenra nin doce. Catrocentos golpes, pois, catrocentas medidas... Uns máis fortes ca outros. Lapotes cosméticos, que magoan o xusto e deixan unha pouca sombra na zona agredida; e lapotes siderais, bombásticos, con toda a man aberta, como os que arrebolan o presidente e os seus ghostwriters en calquera evento solemne no que a súa vacua perversidade desideoloxizante –ou estremadamente ideoloxizada, tanto ten– é requirida. Como ocorreu dediante do cadaleito de Castelao.

Nada máis fóra da miña intención que santificar a figura do rianxeiro. Por moitas razóns. Só que ese apropiamento –que non é novo no seo do PP, pero si máis aveso, máis cabroncete– é mesmo doloroso. Porque cando o PP transmuta as palabras de Castelao noutra cousa calquera –cando revira o recto sentido dun discurso de Castelao no exilio, a Alba de Groria–, está mandándolle outro golpe-medida-sopapo non só ao amplo sector da maltreita masa social que tivo a ousadía de non votalo a el, a Feijóo, senón que, de paso, tamén lle manda un violento recado á Hestoria deste país.

¿Que fai Núñez Feijóo, ademais de levarlle flores de defunto a Alfonso Daniel e encriptar o xesto diante do seu Panteón? Pois nin máis nin menos que desmontar, con teimosa mala baba, a encarnación, case relixiosa, do pensamento nacionalista; desactivar o mito; tirarlle as saias ao Santo, nunha palabra, e ridiculizar as súas partes á vista dos que pasan. Roerlle nas verbas a Castelao –pringalo no medio do discurso conservador rexionalista da filial galaica de Gürtel & Cia.–, indigna a esa colectividade de resistentes que non arela, para o futuro deste país, a condición de sucursal madrileña no recanto noroeste: sen lingua nin cultura, sen nación, sen pasado e sen futuro.

Acabo de escribir resistentes e reparo no pouco que lle aquela a Feijóo ese termo. Xa o dixo o presidente na clausura dos actos conmemorativos do 25 aniversario do Consello da Cultura Galega: non é momento para a "resistencia cívica". Tal declaración, chantada no seo dun parlamento memorábel, emulou a sonora excrecencia que interrompe unha soirée de damas cardadas e perfumadas. Obviamente todas as señoras sentiron o cheiro pero, educación obriga, non ergueron a voz para sinalar o culpábel. E mesmo aplaudiron a grosería.

Por manter algo desa hipócrita e democrática contención do CCG, evitarei falar de resistencia. Falarei mellor de resiliencia. A resiliencia é un termo da psicoloxía clínica referido á capacidade dunha persoa ou dun grupo para seguir proxectándose no futuro a pesar de acontecementos desestabilizadores, de condicións de vida difíciles e de traumas por veces graves. Nos resilientes, o trauma, o shock, a desgraza, esperta recursos de resposta latentes ou insospeitados. Non sei se é correcto falar de ascese, pero, en calquera caso, a resiliencia implica a superación de probas para volver outro do abismo, máis forte, máis grande, mellor... A Cincenta do conto, Oliver Twist, a Cosette d’Os Miserábeis, ScarlettM. coñécea ben– e o Antoine Doinel d’Os Catrocentos Golpes. Esa é a estirpe dos resilientes e dáme que, en diante, con Feijóo á cabeza, tamén será a nosa estirpe, a dos resilientes galegos..

franpl@galicia-hoxe.com

Publicado en Galicia Hoxe
_____________

Carta desde Honduras

Tags
Ola !

O meu nome é María Castro Serantes. Vivo en Honduras desde fai 2 anos, traballando como cooperante. Envíolles información sobre o que está pasando no país nestes momentos. leva máis de 1 mes nunha situación terrible, tras a declaración do golpe de estado. O pobo segue resistindo.

Saúdos


FEMINISTAS EN RESISTENCIA
http://feministascrenresistenciaalgolpe.blogspot.com/

Mércores 29 de Xullo de 2009

FEMINISTAS EN RESISTENCIA DENUNCIAN QUE MULLERES DA FAMILIA ZELAYA E MOITAS HONDUREÑAS SON REFÉNS DO REGIMEN GOLPISTA EN HONDURAS

As Feministas en Resistencia con gran indignación denunciamos ante o pobo hondureño e os pobos de América Latina e o mundo, a violación dos dereitos humanos a mulleres hondureñas, especialmente 4 mulleres da familia do presidente constitucional de Honduras José Manuel Zelaya Rosales, quen desde o día Xoves 23 de Xullo do 2009 foron convertidas en REFÉNS por parte das forzas represivas do exército golpista de Honduras.

A Primeira Dama Xiomara Castro Sarmiento; a súa filla Xiomara Hortensia "Pichu" Zelaya Castro, de 22 anos; a Profesora Hortensia Rosales viúva de Zelaya, nai do Sr. Presidente e a Profesora Olga Doris Sarmiento, nai da Primeira Dama; ambas maiores de 80 anos; que foron detidas por forzas militares no departamento do Paraíso, á altura da comunidade de Areais, a 30 kms da fronteira con Nicaragua, cando viaxaban acompañadas de miles de mulleres, homes, nenas e nenos, para atoparse co seu esposo, pai, fillo e xenro respectivamente, o Sr. Presidente José Manuel Zelaya Rosales, ao cal non ven desde o 28 de xuño cando se perpetrou o abominable golpe de estado militar - civil contra a institucionalidade democrática do país.

Hoxe luns 27 de xullo cúmprense 5 días durante os cales permaneceron arbitrariamente detidas, a Primeira Dama, os seus familiares e a poboación que as acompaña, convertendo a estrada nun campo de concentración improvisado onde o sitio militar, a punta de efectivos armados, mantéñenas á intemperie, aguantando choiva e sol, sen permitir o abastecemento de alimentos, de auga, nin medicamentos, sen acceso a servizos sanitarios, sen que a Cruz Vermella Hondureña liquide esta situación, e reprimindo aos poboadores das comunidades contiguas que intentaron brindarlles de xeito solidario calquera tipo de axuda.

As forzas militares represivas golpistas ao mando do Xeneral Romeo Vásquez Velásquez, con luxo de hipocrisía e cinismo fixo caso omiso aos múltiples chamados que a través de Radio Globo están realizando miles de cidadás e cidadáns, organizacións sociais en resistencia, a propia Primeira Dama Xiomara Castro de Zelaya, a súa filla Xiomara Hortensia "Pichu", e a Profesora Hortensia Rosales, quen pediron e esixido que lles respecten os seus dereitos constitucionais de libre mobilización e de reunión para chegar a reunirse como familia co Sr. Presidente Zelaya. En resposta a estas peticións as forzas represivas golpistas decretaron o "estado de sitio", impondo toques de queda ininterrompidos día e noite en todo o departamento fronteirizo do Paraíso e parte do departamento fronteirizo de Choluteca. O Xeneral Romeo Vásquez Velásquez ofreceulle á primeira dama "o privilexio" de enviala ao exilio a ela e á súa familia, proposta que a valente e digna hondureña declinou pública e enfáticamente, reafirmando o seu dereito a permanecer no país e denunciando o atropelo que o goberno de facto encabezado polo Sr. Micheletti e as FFAA de Honduras están cometendo contra ela, a súa familia e miles de hondureñas e hondureños.

Ante estas violacións aos máis elementais dereitos humanos perpetrados contra as mulleres da familia do Sr. Presidente Zelaya, as Feministas en Resistencia contra o golpe de estado en Honduras, esiximos a súa liberación inmediata e de toda a poboación que as acompaña; a restitución dos seus dereitos, o levantamento do estado de sitio e dos reténs na estrada á fronteira de Las Manos, pór fin ao uso da violencia e a guerra que o goberno de facto e as forzas militares desatou contra o propio pobo hondureño, mentres pregoan a paz e a seguridade. Responsabilizamos ás Forzas Armadas, ao seu Xefe o xeneral Romeo Vásquez Velásquez e aos usurpadores do goberno encabezados por Roberto Micheletti, da penosa situación a que someteron a Xiomara Castro de Zelaya e á súa familia, e das consecuencias que devanditos atropelos poida ocasionais.

Facemos un chamado aos organismos internacionais de dereitos humanos, a todos os Presidentes e Presidentas da rexión, ás Primeiras Damas de Centroamérica e de cada un dos países do continente americano, á Secretaria de Estado de Estados Unidos de Norteamérica, Sra Hillary Clinton, e ás Primeiras Damas do mundo, para que do xeito máis enérxico demanden o cesamento inmediato deste vil atropelo e sómense ás esixencias ao réxime golpista e ás súas forzas armadas, para que a Primeira Dama e os seus familiares poidan exercer os seus dereitos como cidadás, mulleres e seres humanas, os cales fóronlles violentados.

Nin golpes de estado nin golpes ás mulleres!!!

Tegucigalpa, Honduras, 29 de Xullo de 2009.

Feministas en Resistencia contra o golpe de estado en Honduras e polo retorno á Constitucionalidade.

Publicado por Feministas en Resistencia CR
hondurasinforma@gmail.com


PRONUNCIAMIENTO


Nós, un Grupo de Oficiais Superiores e Subalternos [non damos nomes por razóns obvias e non por covardía] ante a situación en que os políticos en contubernio coa xunta de comandantes involucraron ás Forzas Armadas e que deterioraron a boa imaxe que tiñamos ante o pobo hondureño pronunciámonos e denunciamos o seguinte:
  • O Señor Xefe do Estado Maior Conxunto Gral. Vásquez politizou a institución, contraviniendo o mandato constitucional de ser apolíticas.
  • O Gral. Vásquez comprometeu ás F.F.A.A. nun principio por apoiar ao Sr. Mel Zelaya e despois cambiou de ámbito político no canto de retirar as súas tropas aos seus respectivos cuarteis e mantelos á marxe dos políticos que só as están usando.
  • Menciónase que un grupo de empresarios reuniu 30 millóns de Lempiras e repartiunos á xunta de comandantes, algo que vai en contra do decoro e principios do militar, así como tamén declaramos que as F.F.A.A. non son xendarmes de ningún grupo económico elite, senón que estamos co pobo porque a maioría dos seus membros tanto oficiais como tropa vimos das entrañas do pobo, non somos un exército de caste.
  • O xeneral Vásquez fai dous anos debe estar de baixa, pero o Señor Mel Zelaya deixouno, infrinxindo as leis vixentes, naquela ocasión dixo "entendido acepto Sr. Presidente" e agora porque non lle dixo tamén entendido, infrinxindo a Lei como fai dous anos, vendeuse ao mellor ofertante. Falta de principios como persoa, hai algo de traizón na súa accionar, prexudicou a dúas promocións na sucesión de mando.
  • Fai dous anos cando o Sr. Zelaya reelixiuno; removeu unhas semanas antes a varios comandantes que non estaban de acordo co continuísmo e cando Don Mel reuniu en casa Presidencial a todos os Comandantes Militares, o xeneral mandou a misión fóra de Tegucigalpa a uns oficiais que presentía íanlle a cuestionar a decisión ao Sr. Mel Zelaya.
  • O Gral. Vásquez ha desnaturalizado o grao de Xeneral ascendendo a ese grao a oficiais que tiveron unha traxectoria negra na vida militar pero foron as súas aduladores sen ningunha capacidade operativa.
Exemplo:
  • Ascendeu a un compañeiro, ao Gral. Retirado Gerónimo Pérez, un oficial que en estado de ebriedad desfixo dous carros militares e non se lle deduciron responsabilidades, embarazou a unha estudante alférez da Academia Militar e el influíu para que a graduaran así, agora o Gral. Vásquez teno traballando por contrato en Colexio de Defensa gañando Lps. 30,000.00 mensuais.
  • O Gral. Fontes Gonzales, é un Oficial cleptómano que nunha ocasión sendo Comandantes do Batallón os Militares Norteamericanos, facendo unha acción cívica no occidente do país, deixaron en calidade de depósito unha madeira e materiais de construción e cando regresaron a traela el xa a vendeu, os norteamericanos recomendaron baixa deshonrosa e agora é un flamante Xeneral.
  • O xeneral Cuéllar, excelente persoa pero como oficial nunca coñeceu un batallón de fronteira, non sabe o que é patrullar unha fronteira, só foi oficinista cousa inaudita, pero é todo un xeneral e non suou fatiga.
  • Xeneral Padget, un oficial problema desde que é subalterno, se graduó en México e alá deixou mal record, coa súa faltas ao decoro(mellor indaguen vostedes).
  • Xeral Cervantes, Prince e contra-Almirante Rodríguez, sen comentarios negativos sobre a súa vida militar e particular, pero non tiveron carácter como militares para aclarar as cousas co Sr. Xefe do Estado Maior Conxunto.
Sr. Xeral Vásquez, cando vostede lle dixo ao Sr. Mel Zelaya que non lle cumpriría a orde da cuarta, alí presentoulle a súa renuncia, non que cambiou de bando político, coma se as F.F.A.A. estivesen para servir a grupos políticos. Mellor renuncie, está a tempo, recorde que tamén en 1993 coñeceu as celas da P.C.

MOSUSU

Noticias Honduras
noticiashonduras@gmail.com

29 de Xullo do 2009

Tegucigalpa, Honduras. No noticiero estelar da canle Cholusatsur o xornalista Esdras Amado López presentou hoxe documentación que confirma a vinculación do Consello Hondureño da Empresa Privada (COHEP) co golpe de estado.

Un documento presentado foi unha carta do COHEP ao Cámara Hondureña da Industria da Construción (MOZO), onde se solicita que esta Cámara esixa a cada socio a colaboración de 7.500.00 lempiras (395.00 US$) para "defender a constitución do país". Outro documento mostrado correspondía a un recibo provisional emitido por MOZO a nome da Empresa Construtora Sato, indicando que esta contribución extraordinaria era para "mellorar a imaxe de Cámara da Construción".

Con todo, o máis impactante foi a resposta que enviou a Empresa Construtora Sato a MOZO, onde expuñan que eles NON ían contribuír co montou solicitado pois o diñeiro recompilado pola Cámara [ao redor de 1.5 millóns de lempiras -78,947.00 US$-] sería utilizado polo COHEP para financiar "as marchas pola paz". A Empresa Sato considerou que esta acción representa unha violación ao estatuto da Cámara da Costrucción pois esta non debe participar en accións políticas e por iso non acatarían a solicitude do COHEP.

OUTRAS NOTICIAS DO 29 DE XULLO
  • O Paraíso nun inferno

JAMES PETRAS:

Nunha reflexión de James Petras na Radio CX36 de Montevideo sobre a loita do pobo hondureno, o sociologo e intelectual estadounidense sostén que presidente Zelaya caeu na trampa de Clinton e que debe definir o seu rumbo e confiar máis na loita das masas hondureñas no canto de escoitar a funcionarios como Clinton e Arias.

Na segunda reflexión máis xeral sobre o papel das ONG's, refírese que estas xoga un papel discutible, sobre todo no momento tan crucial como a situación de Honduras:

"Coñezo algúns personaxes progresistas que manexan ONG que son máis ou menos potables, pero son minorías, non teñen moitas finanzas. A gran maioría do diñeiro vai cara a ONG contrainsurgentes. ONG que funcionan na contra insurxencia desde abaixo. O FMI, o Banco Mundial, o Banco Interamericano, funcionan coas cúpulas dos estados e as empresas. As ONG fan o traballo sucio abaixo, fragmentando as mobilizacións, coptando direccións e líderes. Danlles unha catro por catro, unha oficina, unha secretaria e dinlle bo, agora estás traballando cunha ONG, tenés pasaxes para ir consultar a Europa e contarlles sobre a pobreza, a miseria e a discriminación, pero nada de vincularse con máis igualdade cos movementos de masas".

"Están facendo todo o posible por desprestixiar a Zelaya, están apoiando aos golpistas, substituíron a un cliente -Arias- pola OEA e dando máis espazo aos golpistas para prolongar o proceso".


Enlace:

Comentarios para CX36 Radio Centenario do sociólogo norteamericano, Prof. James Petras. Luns 27 de xullo de 2009.


Enlaces de interese:
Enviado por:
maria castro serantes -seralgomas@yahoo.es- 30 de julho de 2009 08:45

_________________________

O golpe em Honduras e os neoconservadores dos EUA

Os militares hondurenhos não dariam um golpe de Estado se não contassem com respaldo de alguns setores, nos Estados Unidos, que se opõem à política exterior do presidente Barack Obama, sobretudo com respeito à Venezuela, Cuba e à América Latina, e querem criar-lhe dificuldades. A análise é do cientista político Luiz Alberto de Vianna Moniz Bandeira, em entrevista ao jornal A Tarde. Para ele, é provável que setores da CIA e do Pentágono, que se alinham com os neo-conservadores, tenham dado o sinal verde para a derrubada do presidente Manuel Zelaya.

Moniz Bandeira
28/07/2009

Enlace coa entrevista completa:
Entrevista publicada no jornal A Tarde, de Salvador

Enlaces con artigos relacionados:
O esforço de Arias e o golpismo da mídia
O "lobby" golpista aposta tudo em Hillary
A diplomacia sinuosa dos EUA em Honduras

Fonte: Agência Carta Maior
_________________

martes, xullo 28, 2009

Frases

Tags
CADERNO ABERTO

Por Miguel Anxo Fernán Vello
28.07.2009


Lembrarán vostedes aquela frase de Xesús Palmou, ex secretario xeral do PP e ex conselleiro de Xustiza: "Non se pode querer a Galicia e non ao galego". Declaración esta, sen dúbida, admirábel. E sobretodo -foi pronunciada recentemente- por vir dun alto dirixente do Partido Popular. Mais de frases está o mundo feito. Hainas de toda caste e de todo alcance. Xúlguenas vostedes. Agora o secretario xeral do PSdeG, Manuel Vázquez, tamén labrou a súa frase, que lembra algo a de Palmou: "Non se pode amar a Galicia e pórlle un pé no pescozo". Verdade certa. Porque existen políticos e persoas en xeral que din profesar moito amor por Galicia e logo, na práctica, seguen aquilo que un día dixo Francisco Vázquez, experto en temas históricos españois: "La única comunidad que tiene un concepto histórico diferente es Navarra y, si me apuran mucho, Granada". Excelente. Como tamén resulta excelente ese Núñez Feijóo que se autodefine -aí vai a frase- como "unha persoa que respecta profundamente e ama profundamente a nosa lingua", para engadir a continuación que a vai "protexer" mentres sexa presidente de Galicia. Está visto que as frases non son máis que frases; flatus vocis, que dirían os filósofos nominalistas. Porque ese mesmo Feijóo da frase pasa a eliminar pola vía de urxencia a obriga de coñecer a lingua galega para optar a un posto na administración pública. Ou sexa, a lingua que "ama profundamente" o presidente da Xunta xa non terá que ser sequera coñecida, xa non digo falada, por funcionarios públicos que ofrecerán atención a cidadáns galegofalantes. Estraño amor, estraño amor "profundo" o de Núñez Feijóo, presidente da Xunta de Galicia, pola lingua galega. E faino en nome, iso si, da liberdade. A Academia Galega xa lle dixo, polo suave, que estaba a realizar unha política "desprotectora" do idioma propio de Galicia. E, xa que vai de frases, lembremos aquela do escritor francés Marcel Aymé: "Algunhas persoas son tan falsas que xa non son conscientes de que pensan xustamente o contrario do que din".

Publicado en Galicia Hoxe
______________

Afonso Cabaleiro, gasta 19.688 Euros da Xunta o día da enquisa e entrevista de Feijóo en 'La Voz de Galicia' onde foi empregado

Interesante noticia publicada en Xornal de Galicia, polo seu interese facemo-nos eco desde Ártabra 21.

Xornal de Galicia | Sábado, 25 Xullo, 2009 - 06:54

La Voz de Galicia nunha enquisa por dar o titular "Feijoo, o líder político máis valorado", ingresa nas súas contas 19.688 € dos fondos públicos dos galegos a través da Secretaría Xeral de Comunicación da Xunta de Galicia.


O diario de Galicia "La Voz de Galicia" saca no seu diario impreso o Día de Galicia unha enquisa onde se mostra fachendoso por enaltecer o Goberno de Feijóo con resultados afíns á Xunta de Galicia, onde o PPdeG sae mellorado cun "Feijoo, o líder político máis valorado".

Pero o máis sorprendente é que nas súas primeiras páxinas pode verse unha entrevista do titular do Goberno Galego Alberto Núñez Feijóo non menos populosa e chea de eloxios como na mesma enquisa, pero o lector é intelixente e salta á páxina 17 impar (19.688 Euros dos fondos públicos dos galegos) e atoparase cunha publicidade da Xunta de Galicia, Secretaría Xeral cos Medios de Comunicación cuxo titular é Afonso Cabaleiro e antigo empregado de La Voz de Galicia.

Husmeando noutros medios da comunidade galega, non foi posible ver outra publicidade igual ou de parecidas circunstancias, o que fai sospeitar na presunta "corrupción e manipulación da información desde a Secretaría Xeral" e de cuxo titular é o xornalista Afonso Cabaleiro.

Habería que preguntarse se Cabaleiro pagaría 19.688 € sen a entrevista e sen ser Feijóo o mellor valorado ......?

Referencia tarifa publicidad La Voz de Galicia:
Referencias digitales:
Fonte: xornalgalicia.com
______________

O Instituto Galego Estatística publica hoxe os datos do comercio exterior de Galicia correspondentes a Maio de 2009

Tags
Comercio exterior e intracomunitario de Galiza.
Maio 2009

O IGE publica hoxe na súa páxina web os datos do comercio exterior de Galiza correspondentes a Maio de 2009:

Información do IGE

Máis información en:

http://www.ige.eu/web


Información enviada por:
IGE Novidades
ige.novidades@ige.eu
28 de julho de 2009 14:43


Servizo de Difusión e Información Estatística
Complexo Administrativo San Lázaro s/n
Instituto Galego de Estatística
15703 Santiago de Compostela
Telf: 981 541589 de 9 a 14 horas, Fax: 981 541323
contacto: http://www.ige.eu/catalogo/peticioninfo.jsp
web: http://www.ige.eu
______________

O 1 de Agosto: Manifestación en Cangas contra a construción do Porto Deportivo de Massó

Tags
"En Cangas está previsto que o porto deportivo, para 420 amarres, avance 312 metros mar dentro cun espigón de 600 metros enfronte do recheo de Bouzas. Ocuparía unha lámina de auga de 212.348 metros cadrados, logo dunha obra de alta dificultade técnica polas profundidades de máis de 15 metros en que debe realizarse e os noiros submarinos, nunha zona de intensas correntes".

MANIFESTACIÓN EN CANGAS CONTRA A CONSTRUCIÓN DO PORTO DEPORTIVO DE MASSÓ


Sábado 1 de agosto de 2009, ás 20:00 hrs, dende a Alameda Vella de Cangas
  • Porto ilegal
  • sen licencia municipal
  • sen Plan de Usos
  • sen Plan Especial
  • sen PXOM
  • Destrúe postos de traballo
  • destrúe a ría
  • ameaza ao pequeno comercio
  • Para beneficio duns poucos
  • saltando leis e acordos de goberno
  • con represión policial brutal

PARALIZACIÓN XA!!

www.cangasnonsevende.org


O litixio do porto de Cangas atáscase nos xulgados
Os opositores paralizan as obras en previsión de "feitos consumados"

Primitivo Carbajo
Vigo - 26/07/2009


A construción do porto deportivo en Cangas leva catro anos paralizada pola obstrución veciñal que abandera o Foro Social. As denuncias de promotores e opositores ao proxecto -por coaccións, desordes ou motivos ambientais- acumúlanse nos xulgados e outros despachos e prometen continuar sen que o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) acabe de sustanciar a legalidade da concesión, que sen dúbida marcará un punto de inflexión nos termos do conflito. Residencial Marina Atlántica, a promotora da obra, aduce o esgotamento de prazos no seu programa de execución e os opositores resisten para que non suceda como no caso análogo da mariña de Punta Lagoa, aos pés do monte da Guía, na mesma ría de Vigo, declarada ilegal cando xa estaba construída e con mal remedio.

O informe de Pesca, vinculante, desapareceu do expediente

En Cangas está previsto que o porto deportivo, para 420 amarres, avance 312 metros mar dentro cun espigón de 600 metros enfronte do recheo de Bouzas. Ocuparía unha lámina de auga de 212.348 metros cadrados, logo dunha obra de alta dificultade técnica polas profundidades de máis de 15 metros en que debe realizarse e os noiros submarinos, nunha zona de intensas correntes.

As obras comezaron en agosto de 2005 e, en outubro, a obstrución veciñal que, cos seus altibaixos, dura ata hoxe. O porto deportivo, segundo os seus detractores, destruirá un banco marisqueiro que explota a confraría de pescadores, que espera desde fai catro anos o pronunciamiento do TSXG no contencioso que expuxeron.

O tribunal xa avanzou un criterio sobre os intereses dos pescadores cando denegou a paralización cautelar das obras que pedía a confraría: un aval de 631.000 euros depositado pola construtora compensaría os posibles danos. Pero o expediente da concesión do porto deportivo por parte da Autoridade Portuaria de Vigo (APV) presenta fisuras que ensombrecen a tramitación e alimentan, sen contradición, os argumentos dos opositores á mariña.

A APV convocou o concurso para crear o porto deportivo en decembro de 2003. A concesión que gozaba Massó Hermanos e que sucesivamente pasou aos traballadores, cando a empresa crebou, e a Frigoríficos del Morrazo, que comprou despois terreos e dereitos, refírese a "terreos con destino a fábrica de conservas, a súa ampliación, ramplas e varaderos". O concurso para o porto deportivo convócase sen que conste por que, como nin cando cambiou o uso dos terreos, aínda que para entón Ingenieria Civil del Atlántico xa estaba realizando o proxecto de Marina para Frigoríficos del Morrazo.

O informe, preceptivo e vinculante, da Dirección Xeral de Recursos Mariños, que se opón á remodelación, sinala que para a revogación das autorizacións marisqueiras afectadas é necesaria a declaración de utilidade pública das obras e tramitar a expropiación dos dereitos que corresponden á confraría. Nada diso fíxose aínda. A APV asegura ata, en febreiro de 2005, non recibir ese informe de Pesca, aínda que está documentada a súa entrada en dúas ocasións, e esta é a principal lagoa, aínda que non a única, que argumentan os detractores da mariña.

O proxecto someteuse a información pública en agosto de 2004 e en marzo de 2005 Residencial Marina Atlántica recibiu a concesión, que recoñece a súa titularidade sobre a zona de dominio público marítimo terrestre, uns 45.000 metros, a pesar de ser terreos "inalienables, imprescriptibles e inembargables".
_____________

luns, xullo 27, 2009

O fantasma que vaga no pensamento único

Vaga e insossa, mas presencialista, a democracia parece ser quase o horizonte insuperável da nossa época. A saturação provocada pelo seu uso indiscriminado justifica a peremptoriedade dessa afirmação. De Barack Obama a Berlusconi, das filosofias políticas radicais ao Hamas e ao Vaticano, todos parecem ter uma opinião sobre aquilo que a democracia é e sobre aquilo que ela deveria ser. O artigo é de Roberto Ciccarelli, publicado no jornal Il Manifesto e traduzido pela revista IHU On-line.

Por Roberto Ciccarelli [*]
25.07.2009


Em um livro recente, "Démocratie, dans quel état?" (La Fabrique, 152p.), que reúne contribuições de Giorgio Agamben, Alain Badiou, Wendy Brown, Jean-Luc Nancy, Jacques Rancière e Slavoj Zizek, dentre outros, defende-se que a desagregação dos conteúdos normativos da democracia foi gerada por uma oscilação entre regime e governo, entre soberania popular e gestão econômica e administrativa daquilo que existe. A democracia em que vivemos seria uma democracia "governamental", que impõe a busca de uma alternativa. Se esse é o objetivo, então não é por acaso a escolha das contribuições que compõem esse livro, escrito por autores considerados protagonistas de uma "reviravolta" no pensamento político contemporâneo, a da chamada "democracia radical".

Os assuntos da cidade

Muitas vezes, o logotipo não é justo com a diversidade – às vezes enorme –de um fenômeno cultural, mas só às exigências do mercado editorial. Porém, pelo menos nesse caso, isso explica mais uma vez que o liberalismo ostentado pela "intelligentzia" a partir dos anos 80 é uma doutrina consumada. Por isso, é compreensível a ansiedade por novos paradigmas, mas isso não deveria remover as diferenças essenciais entre os seus protagonistas.

É notável como a busca de uma alternativa parou diante da impossibilidade de criar um sujeito político "forte". A crítica da democracia propõe uma outra estratégia para recompor esse sujeito para além dos limites da política do século XIX, fundada sobre as classes ou sobre o individualismo proprietário. Além das muitas diferenças, é justamente esse o projeto que surge do grupo que enfileira a "vida nua" de Agamben, a via "neoleninista" Zizek até a "hipótese comunista" de Badiou.

Jacques Rancière

A contribuição de Rancière, que dá sequência às considerações já desenvolvidas em "L'odio per la democrazia" (Cronopio) e em "Il disaccordo" (Meltemi), oferece motivos para se repensar e se concentra sobre o problema central desse grupo. Parece, de fato, que a teoria radical acha difícil imaginar uma subjetividade politicamente eficaz. Por uma dupla razão: de um lado, descreve a democracia como negatividade absoluta, como "significante vazio". De outro, evoca um antagonismo político permanente contra a ordem constituída. A democracia seria, assim, o resultado de uma contínua ruptura do espaço político, cujo objetivo é a destituição da sua legitimidade, mais do que a realização das possibilidades que ela exclui.

A real continuidade entre Agamben, Badiou ou Zizek não é a da continuidade contingente que localiza no modelo antagônico um relato alternativo à democracia liberal, mas sim a da vontade de atribuir ao "político" um princípio único e puro. Só que, nesses autores, a pureza nunca se dá em uma forma particular da democracia, mas na sua contínua negação. Se não fosse assim, a democracia reproduziria a confusão entre a democracia e a constituição, ou uma forma social que, para Rancière, aproxima todo o arco político da direita à extrema esquerda. Com o resultado espectral – mas nunca tão atual – de identificar a vida de uma democracia com a permanente reforma das regras que deveriam governá-la.

"A democracia – escreve Rancière – é o poder daqueles que não têm nenhum título para exercer o poder, a capacidade de que qualquer um se ocupe dos assuntos da cidade". É esse o seu "escândalo": "qualquer um", cidadão ou migrante, pode aspirar ao governo. Uma pretensão que nutre o ódio dos governantes, mas que também é a demonstração de que aquele que governa não tem nenhuma razão natural para fazê-lo, e aquele que é governado não tem nenhuma razão natural para obedecer.

Uma política é democrática quando reconhece estar fundada nessa divisão não natural dos papéis. Fazendo isso, ela alimenta uma contínua renegociação dos limites do público e do privado, do político e do social, do econômico e do institucional, para resolver as desigualdades existentes, salvo se forem registradas outras novas em outros lugares.

Além do governo dos melhores

As considerações justas de Rancière ainda deixam uma dúvida. A sua versão da política democrática reavalia o aspecto constituinte do conflito, enquanto produtor de uma distribuição igualitária dos papéis contra a lógica hierárquica da democracia. O ponto é que esse conflito ocorre desde a polis grega, em uma espaço político que é sempre igual a si mesmo e, por isso, não é muito diferente do formalismo jurídico do qual toma distância.

Contrariamente ao que Michel Foucault defende, que forneceu uma versão imanente da política democrática fundada na diferença e não na igualdade, a negatividade transcendental, que Rancière critica enquanto expressão das aporias do antagonismo democrata-radical, permanece também no seu sistema. Mesmo tendo identificado o lugar em que se desenvolve o conflito da democracia – a repartição dos papéis entre governantes e governados –, ele não explica como se forma o conflito e por que seria diferente dos anteriores.

Distante de uma visão trágica da política como "decisionismo" ou, pior, como técnica administrativa, o pensamento de Rancière denuncia a tentação elitista difundida na cultura política contemporânea, para a qual a democracia é naturalmente o "governo dos melhores". Mas não foge do problema, este sim epocal, de como tornar efetivo o sujeito da política democrática.

Personagens e palavras-chaves de um pensamento crítico a ser reconstruído

Louis Gabriel Gauny, engenheiro e filósofo, em "Le philosophe plébéien" (La Découverte), e Étienne Cabet, utopista século XIX, em "La nuit de proletaires. Archives du rêve ouvrier" (Hachette), são os personagens que, junto com Joseph Jacotot, povoam o singular arquivo a partir do qual Jacques Rancière indagou o estatuto filosófico do discurso histórico, propondo "Courts voyages au pays du peuple" (Seuil) e "Les mots de l'histoire" (Seuil).

A seguir, Rancière passou a uma reflexão sobre a literatura ("Mallarmé o la politica della sirena", Clueb) e sobre o cinema ("La favola cinematografica", Ets, e "Le spectateur émancipé", La Fabrique).

Conhecido na Itália por ter se afastado de Louis Althusser por divergências sobre o Maio de 68, depois de ter participado dos seminários de 1965 sobre "Leggere il Capitale" (Mimesis), Rancière, professor da Universidade Paris VIII (Saint Denis) é um protagonista do debate filosófico e político com livros como "Il disaccordo" (Meltemi) e "L'odio per la democrazia" (Cronopio).

[*] Roberto Ciccarelli (Bari, 1973), laureato all'Università "La Sapienza" di Roma con una tesi in Estetica, svolge un dottorato di ricerca in filosofia e politica presso l'Istituto Universitario Orientale di Napoli con una tesi su "Teoria e critica del diritto in Baruch Spinoza". E-mail: robertociccarelli@libero.it

Tradução publicada no site da revista IHU On-Line.
A tradução é de Moisés Sbardelotto.


Fontes: Agência Carta Maior e ilmanifesto.it
_______________

domingo, xullo 26, 2009

25 de Xullo de 2009: Galiza, unha Terra un Pobo e unha Fala

O 25 de Xullo, é unha data de reivindicación e celebración. A nación galega o é por vontade propia das galegas e galegos, mentras haxa vontedade de ser, de defender o propio, a nosa lingua, a nosa cultura, a nosa económia, ... as galegas e galegos, teremos o noso país, seremos un pobo, seremos unha nación.

Miles de persoas acuden cada ano a Compostela, para denunciar os agravios que recebimos como pobo, para denunciar as agresións que recibe a nosa economía, a nosa industria, a nosa lingua, a nosa Terra, ... para reivindicar o orgullo de sermos galegas e galegos, para reivindicar o dereito de autodeterminación, un dereito inherente aos pobos.

Pola importancia do evento desde este sitio na rede queremos reproducir unhas crónicas que publican os xornais Galiza Hoxe e Vieiros.


Día da Patria
Causa Galiza: en demanda dunha República Galega

Os independentistas avogaron pola convocatoria, a curto prazo, dunha folga xeral nacional e reclamaron a autodeterminación e soberanía para Galiza.
Vieiros - Redacción - 19:00 25/07/2009

"Non estamos todos, faltan os presos" ou "son independentistas e non terroristas" foron algunhas das proclamas que percorreron a distancia que separa á Alameda de Compostela da Praza do Toural. Causa Galiza xuntou a dous milleiros de persoas, segundo a organización, en demanda do dereito de autodeterminación e da soberanía para Galiza.

"Reafirmamos a vontade de constituírmos o noso propio Estado: unha República Galega", iniciou a súa intervención Laura Bugallo (CIG), encargada este ano do discurso deste conxunto de colectivos. Cunhas palabras na que estivo moi presente a crise económica (o lema da plataforma para este día foi "Ante a crise do capital, soberanía nacional"), Bugallo asegurou que "é imprescindíbel tomar medidas resolutivas", entre as que citou "a curto prazo, a convocatoria dunha folga xeral nacional e a coordinación dos independentistas par facermos fronte con radicalidade á administración que reside Núñez Feijoo"; xa a medio prazo, falou de organizarse "para as batallas que se anuncian" e "avanzar a paso firme polo camiño da autodeterminación e soberanía".

Fronte ao Estatuto, soberanismo

Para Causa Galiza "a autodeterminación e soberanía son a chave que abre a porta a un futuro distinto do que se perfila no horizonte: a única alternativa política real neste país". Así, consideran a vía do Estatuto "unha fraude escotada que apenas foi útil para adormecer conciencias e facilitar que os nosos inimigos históricos avancen no espolio e a destrución de Galiza".

* Anterior: "A masa social soberanista non se debe organizar en compartimentos estancos".

Enlace orixinal en Vieiros.


POLO GALEGO E POLO EMPREGO
"Vencemos a Fraga, venceremos a Feijoo"

O voceiro nacional do BNG defendeu o galego "do ataque sen precedentes" orquestrado pola Xunta, avogou polo "dereito a traballar na nosa terra" e demandou un Estatuto de nación.
Vieiros - Isabel G. Couso - 16:30 25/07/2009

"Veñen contarnos, pero non teñen capacidade para facelo", ironizou o voceiro nacional do BNG, Guillerme Vázquez, no único silencio que se fixo durante o seu discurso a propósito do rebumbio causado polo sobrevoo dun helicóptero sobre a Praza da Quintana. E abofé que a dificultade para a contabilidade é palpábel, a tenor das xa clásicas contradicións sobre o número de persoas que tomaron parte na marcha convocada polos nacionalistas. As estatísticas van dende as 20 mil almas das que fala a organización até as 15 mil das que falan algúns medios. O que si non ten discusión é que eran milleiros os militantes e simpatizantes da formación quen, arroupados por pancartas e bandeiras, amosaron a súa enérxica entrega no Día de Galiza no que se manifestaron ao chamado de "Movámonos polo galego e polo emprego".

Acertos e erros, mais balance positivo

"Aquí estamos os que non renunciamos, nin renunciaremos xamais, á Patria Galega" berrou Guillerme Vázquez, segundos antes de que fose interrompido polo primeiro dos moitos aplausos que acompañaron a súa intervención. "Sei que ás veces podemos sentir certo desalento", concedeu en referencia aos resultados electorais do pasado primeiro de marzo, "mais o balance da experiencia do nacionalismo no goberno no país foi globalmente positivo; con acertos e erros, pero positivo".

O inicio do discurso tivo tamén palabras para o proceso asembleario vivido no seo do BNG: "puidemos caer na tentación de ficar lamentándonos, pero eliximos reaccionar", dixo, "temos Dirección e temos liña política definida". Cunha mensaxe de optimismo e nun chamamento á unión, Vázquez apelou á "convicción absoluta" de que o nacionalismo é a única alternativa ao goberno do PP e pediu "esforzo, entusiasmo e compromiso" aos afiliados e tamén a aqueles que aínda non son militantes, "para que vos sumedes a nós", porque "todos e todas temos cabida neste proxecto común".

Ataque sen procedentes sobre o idioma

O actual presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijoo, centrou outra boa parte das críticas do voceiro nacional do BNG. A el acusouno de "estar ao servizo de minorías extremistas, de Aznar e de Rajoy" e de aspirar a "conseguir a España unilingüe". Tomando man de Castelao, de Rosalía ou de Carballo Calero, prognosticoulle un mal resultado no seu propósito: "o idioma dos nosos pais e avós, será o idioma dos nosos fillos e fillas! Terá mil primaveras máis!".

Ademais, lamentou que o Goberno estea en mans de quen "non acredita no autogoberno", quen, máis que defender os intereses de Galiza, pretende facer "carreira persoal, pregándose ao que lle ordenen dende Madrid" e quen goberna "para favorecer aos seus amigos", en referencia aos seus "esforzos por botar abaixo o concurso eólico".

Non queremos emigrar

A crise económica tamén estivo presente na alocución do portavoz nacional do BNG. O conflito do metal, as traballadoras de Caramelo, de Treves, os prexudicados polo peche da planta de Pascual ou os gandeiros afectados pola crise máis importante que se recorda no sector tiveron un espazo de solidariedade na compostelá Praza da Quintana. Entre aplausos, os nacionalistas apoiaron as súas reivindicacións, ao tempo que Guillerme Vázquez lamentaba que o Goberno "non defenda os intereses de Galiza".

Sobre o plan de financiamento, sobre a débeda histórica ou sobre a "necesaria soberanía económica" tamén falou Vázquez, desta volta citando a obra ensaística de Xosé Manuel Beiras.

Estatuto de nación

"Andan argallando unha reforma que consolide o noso país na segunda división", dixo o portavoz nacional, en referencia ao posicionamento mantido nos últimos días por PSdeG e PP sobre a reforma estatutaria. "Pois que saiban que para ese fin non van contar co BNG", berrou ao tempo que asegurou que os nacionalistas non consolidarán un "financiamento inxusto para Galiza", nin avalarán "un novo atraso na modernización ferroviaria", nin permitirán a "perda de control polo Goberno das caixas de aforro".

Neste marco, rexeitou o neoliberalismo: "o actual sistema económico é desigual e xerárquico", e defendeu "outro modelo económico e político, onde se respecte o libre dereito dos pobos a decidiren o seu destino". Así, asegurou que "fronte á claudicación e ao conformismo, aquí está o BNG!" e lembrou que "os dereitos non se regalan, conquístanse", ao tempo que alentou ao nacionalismo a traballar a prol deses dereitos tirando man do poeta Manuel María. "Non dubido que así o faremos; non dubido que o conseguiremos!", rematou, entre aplausos.

* Anterior: O BNG mobiliza os seus "polo idioma e polo emprego"

Enlace orixinal en Vieiros.


INDEPENDENTISMO
Causa Galiza chama á folga xeral e a lograr a autodeterminación
Unhas 1.500 persoas reclaman a soberanía nacional como a única alternativa política real deste país. Críticas ó bipartito por permitir a recuperación da Xunta por parte da "dereita máis conservadora"
R. FERNÁNDEZ . SANTIAGO

Autodeterminación como única alternativa política real deste país. Con esta mensaxe, preto de 1.500 persoas percorreron onte as rúas de Santiago na manifestación convocada por Causa Galiza para esixir a constitución dun estado propio: a República Galega. Baixo o lema Contra a crise do capital, soberanía nacional, Causa Galiza fixo un chamamento á folga xeral para facer fronte á situación económica e a tomar a rúa como "un espazo o noso espazo natural de reivindicación".

Nunha convocatoria máis festiva que as ocasións anteriores, os manifestantes dirixíronse pouco depois das 13.30 horas cara á praza do Toural dende a Alameda con cánticos xa habituais nestas citas como Non estamos todos, faltan os presos; Presos á rúa, a loita continúa; ou Son independentistas, non terroristas. Tras o forte despregamento policial durante o percorrido, a manifestación foi recibida no Toural por un número desproporcionado de axentes antidisturbios, que foi contestado con sonoros asubíos, apupos e berros como Fóra as forzas da ocupaçón ou Fóra, fóra, fóra, policía española. A encargada de ler o manifesto deste ano foi a sindicalista da CIG, Laura Bugallo, quen reivindicou o "dereito de autodeterminación" dos galegos.

Do mesmo xeito, e ante unha crise que "deteriora as nosas condicións de vida e traballo e agudiza os peores efectos da histórica dependencia de España", Causa Galiza fixo un chamamento á folga xeral e á coordinación dos independentistas para "facer fronte con radicalidade á administración que preside Feijóo".Na súa intervención, Bugallo asegurou que a soberanía nacional é a "única chave que abre a porta a un futuro distinto", unha vez demostrada a "fraude da vía estatutista e do contrato con España, que apenas foi útil para adormentar conciencias e facilitar que os nosos inimigos históricos avancen no espolio e a destrución de Galiza". No comunicado tamén houbo críticas para os catro anos de goberno bipartito, ó que acusou de permitir que na "dereita máis conservadora" recuperara a Xunta. Algo que foi posible "pola aplicación continuísta por parte do PSdeG e BNG das políticas aplicadas durante o fraguismo".

Un manifesto cheo de autocrítica

Na súa terceira manifestación no Día da Patria, Causa Galiza non se esqueceu de facer autocrítica, tras recoñecer que os axentes políticos e sociais que vertebran a organización "non conseguimos materializar as expectativas creadas no 2007". Unha situación que se comprometeron a mudar, recuperando o rumbo orixinal e a ilusión ata converterse nunha ferramenta vital para conseguir a soberanía.

O acto de Causa Galiza concluíu entoando o Himno galego a ritmo de gaitas e sen a tradicional queima de bandeira española. A pesar dos momentos de tensión que se viviron ó final, con varios manifestantes encarándose ós axentes, os participantes na mobilización trasladáronse ata Belvís, onde se celebrou un xantar popular.

O DATO

Apoio ó Foro Social de Cangas contra o porto deportivo de Massó
Á marxe da faixa que abría a mobilización e as pancartas reivindicando a soberanía nacional e a repatriación dos presos, a manifestación de Causa Galiza solidarizouse cos incidendes ocorridos esta semana en Cangas e mostrou a súa oposición ó proxecto do porto deportivo de Massó. Inmediatamente despois da cabeceira, unha pancarta que rezaba Os peixes e mariscos non viven de redes e contaminación. Proxecto responsable e transparente para Massó recordaba o rexeitamento cidadán da actuación política, especulativa e tamén policial. Así, tras recordar que Goberne quen goberne, Galiza non se vende, e apuntar unha volta ó asalto ao territorio das Administracións, dende Causa Galiza sumáronse ó Foro Social de Cangas e á confraría de pescadores, que convocaron para o próximo sábado 1 de agosto ás 20.00 horas unha manifestación contra o macroproxecto de Massó.

OS DATOS


Xantar popular en Belvís
As actividades continuaron no parque de Belvís, onde se realizou un xantar popular e numerosas actividades ao longo de toda a tarde, con música, presentacións de libros e xogos tradicionais.

Medio cento de antidisturbios
Preto de cincuenta axentes antidisturbios rodearon o Toural, impedindo a entrada e saída dos manifestantes da praza e creando un cordón policial entre a manifestación do BNG e a de Causa Galiza.

Enlace orixinal en Galicia Hoxe



O Día da Patria
"Volveremos"...
"Se vencemos a Fraga, venceremos a Feijóo", proclama Guillerme Vázquez na súa estrea na Quintana como portavoz nacional dun BNG que xuntou unhas 15.000 persoas
R.C.B. . SANTIAGO

"Somos alternativa ó PP. Estou convencido de que volveremos gobernar Galiza. Se fomos quen de sobrevivir e vencer o PP de Fraga, seremos quen de sobrevivir e vencer o PP de Feijóo", proclamaba onte o mediodía Guillerme Vázquez, no seu primeiro Día da Patria como portavoz nacional do BNG. A gran cita anual mediante a cal os nacionalistas celebran o 25 de xullo congregou na praza da Quintana algunha menos xente da rexistrada nas últimas convocatorias, se ben o ton reivindicativo da manifestación que partiu da alameda compostelá baixo o lema de "Movámonos. Polo noso idioma, polo emprego", non decaeu en absoluto. Ó redor dunhas 15.000 persoas secundaron a convocatoria do Bloque e seguiron atentamente as palabras do seu líder.

Guillerme Vázquez chamou os nacionalistas para "dedicar todo o noso esforzo" a conseguir o grande obxectivo de recuperar o executivo galego. O voceiro admitiu que a cita electoral do 1 de marzo provocou "certo desalento" na formación, pero o Bloque está en condicións de dicir que "a experiencia no goberno foi positiva" e "ó servizo da nación e das maiorías sociais". Non obstante, tamén recoñeceu que "saimos do goberno perdendo apoio electoral", pero "soubemos reaccionar" e "sentamos as bases para poñernos a traballar polo país" e "non ficar presos do pasado para non converternos en estatuas de sal".

Como símbolo dunha nova era que o BNG está a encarar, co respaldo da Executiva Nacional detrás del, Vázquez fixo un chamamento para aumentar a afiliación do Bloque. "Convido os que non son aínda afiliados a que se fagan. Collemos todos neste proxecto común. Todos somos necesarios, pero vós -con referencia ás bases- sodes os únicos imprescindibles", dixo o dirixente nacionalista.

Vázquez centrou boa parte da súa intervención en arremeter contra o actual goberno da Xunta e asegurou que o executivo presidido por Alberto Núñez Feijóo "non está a dar a talla". "Se está á fronte do goberno galego é para defender os intereses de Galiza e non para facer carreira política persoal, pregándose ó que lle ordenen dende Madrid", afirmou. Neste sentido, denunciou que o popular "aceptara, sen contraproposta ningunha, un novo atraso na modernización do noso ferrocarril, e o celebre como un feito histórico", con referencia ó Pacto do Obradoiro asinado esta semana entre Feijóo e o ministro de Fomento, José Blanco. Vázquez cualificou dito acordo de "pacto fraude" e "burla ó pobo galego". Na mesma liña, acusou a Feijóo de "non defender os intereses de Galiza, aceptando sen resistencia un financiamento inxusto para o noso país, pregándose mansamente ás ordes do PP en Madrid".

Vázquez tamén aproveitou para reivindicar, unha vez máis "a nosa condición de nación", e advertiu de que "o BNG non aceptará un Estatuto que andan xa a argallar PP e PSOE e que consolide a Galiza na Segunda División" entre as comunidades do Estado. "Que saiban que para ese fin non van contar co BNG. O PSOE é libre de pactar co PP o que queira, pero será o PSOE quen teña que explicarse diante da sociedade galega", advertiu. "Fronte á claudicación e o conformismo de PP e PSOE, que é demoledor para os intereses de Galiza, o BNG nin claudica nin se conforma. Os dereitos non se regalan, conquístanse", exclamou.

Guillerme Vázquez chamou tamén a defenderse dos "ataques" do PP, sobre todo no referido á lingua e ó emprego. Así, arremeteu contra a "liña de Feijóo, ó servizo de minorías extermistas, de Aznar e de Rajoy, da intolerante caverna españolista que quere impoñer un único idioma".

"Os problemas do noso país non terán solución da man de Feijóo, que non está disposto a exercer de presidente da Xunta con dignidade", dixo, para prometer que poñerá todo o seu esforzo en que o BNG volva a San Caetano.

PASO A PASO

Táboas fai arengas antes da invencible Iria Aboy

A coordinadora executiva do BNG, Teresa Táboas, foi a encargada de arengar, con moita forza e ánimo, os nacionalistas mentres agardaban a que toda a manifestación chegara á Quintana. A deputada aproveitou para deixar claro que a praza é "do pobo galego", e, fronte á intención da igrexa, que non está de acordo con que se celebren nela actos deste tipo, proclamou que "aquí imos estar todos os 25 de xullo".

Tamén interviu no acto a responsable de Galiza Nova, Iria Aboy, quen, tras ver a praza case ateigada de xente, proclamou a gusto, nun intento de pasar páxina definitiva tras a derrota electoral: "Houbo quen pensou que podía vencer o nacionalismo, pero seguimos en pé" e, así mesmo, "ninguén terá forza de abondo para" acabar co BNG.

AS FRASES


Guillerme Vázquez

"Estou convencido de que volveremos gobernar Galiza. Se fomos quen de sobrevivir e vencer o PP de Fraga, seremos quen de vencer o PP de Feijóo"

"O PSOE é libre de pactar co PP o que queira e nós somos libres para non ceder na defensa dos intereses de Galiza. Será o PSOE quen teña que explicarse diante da sociedade galega"

Enlace orixinal en Galicia Hoxe
__________

venres, xullo 24, 2009

Nova acción de protesta ante o anuncio de entrada na Ría de Ferrol doutro buque gaseiro cargado con GNL para Reganosa


Este Venres 24 de Xullo, ás 8 da tarde concentración, ante o anuncio de entrada na Ría dun novo buque gaseiro cargado con GNL-LNG para a ilegal e perigosa Reganosa. Este buque, de entrar, faría o 49 que coa súa perigosa carga poñería en perigo a miles de persoas que moramos na contorna da Ría. É por iso polo que o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol convoca a acción de protesta en Ferrol, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, na Praza Amada García.

PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡


Características do buque:
Nome.- Sestao Knutsen Bandeira.- España Eslora.- 284.4 m - Manga.- 42.5 m Calado Máximo.- 12.3 m Capacidade.- 138.000 m³


Información baseada na enviada polo:
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
23 de julho de 2009 13:13


Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

__________________

xoves, xullo 23, 2009

Éxito da Terceira Marcha a Pé entre Ferrol e Mugardos polo demantelamento de Reganosa


A III Marcha a pé, desde Ferrol até Mugardos, tivo lugar este Xoves 23 de Xullo de 2009, coincidindo co segundo aniversario do peche veciñal na casa do Concello de Mugardos, por parte da veciñanza de Meá que durou 111 días.

Para lembrar esta mobilización de suma importancia na loita contra REGANOSA, o Comité Cidadán manten as marchas a Mugardos como unha acción máis contra o despropósito gasístico irracional e corrupto de REGANOSA que empobrece a Ría e ameaza a nosa vida e seguridade.

Moitas persoas saíron desde o Parque "Carmelo Teixeiro" de Caranza, para participar na camiñada de 15 KM, peqn@s e grandes, máis a cor vermella presominou no transcurso do percorrido, o"O Pote", de Maniños foi o ponto de reagrupamento. A Pedreira o segundo, e o paso por diante dos tanques de Reganosa foi todo un estruendo deo berros: "Planta de Gas Fora da Ría !"

Despois da Marcha houbo un Festival no Parque dos Carneiros organizado pola Asociación Veciñal "O Cruceiro" de Meá.

Videos dos diferentes momentos da Marcha:







__________________

Enlaces relacionados:
__________

Reportaxe sobre as 16 detencións en Massó

Tags




Presentamos unha reportaxe de máis de vinte minutos con numerosas entrevistas a acrivistas, viciñas, mariñeiros de Cangas, na xornada do 21 de xullo, o dia despois de que 16 persoas foran detidas diante das obras ilegais do porto deportivo de Massó, cando estaban a realizar unha sentada para evitar que entraran novas máquinas e camións que pretenden continuar co recheo e coa destrución nesta zona. Tamén achegamos galería fotográfica deste dia nesta ligazón.

Comeza a peza desde primeira hora da mañá cando tivo lugar unha concentración que reclamaba diante do concello a posta en liberdade de seis das 16 detidas, que pasaron a noite nos calabouzos.

A chegada da alcaldesa do concello, do BNG, Clara Millán, sorrindo diante das e dos concentrados, que aínda que detiveron a unha concelleira do seu propio goberno non foi quen nin de condenar a represión violenta nin de amosar solidariedade, foi o primeiro momento de tensión da xornada, pola desbordante mostra de cinismo e indiferenza amosada pola máxima responsábel da administración local desta vila.

Despois unha manifestación percorria o centro de Cangas até chegar aos xulgados, onde se agardou a saida das 6 persoas detidas, que declararon diante da xuiza até pasadas as tres da tarde.

Ao longo da xornada houbo novas concentracións, unha asemblea viciñal no concello, que rematou cunha nova manifestación polo centro de Cangas, chamando ao pobo de Cangas a continuar a loita pola defensa da terra e contra a destrución do territorio en Massó.

Enlace orixinal en GZVideos
____________

A Marcha Mundial das Mulleres publica un novo número do seu boletín de enlace internacional

Boletín de Enlace Internacional - Xullo 2009 - Volumen 12 - nº2
22-07-2009

Nos últimos anos estivemos de acordo que o noso movimento debería ter como obxectivo actuar como unha rede de resposta rápida, mostrando e pondo en acción a nosa solidariedade con mulleres e homes de todos o mundo que estean en situacións de emerxencia, compartindo informacións entre as nosas Coordenadoras Nacionais, Grupos Participantes e aliad@s, e mobilizando para protestas e outras accións [peticións, vixilias diante de embaixadas nos nosos países, boicot de compañías transnacionais, ...] que buscan pór presión en gobernos ou compañías que estexan ameazando os dereitos d@s que se organizan e viven con dignidade.

No último mes, desafortunadamente, tivemos que pór as nosas aspiracións para por a devandita rede en práctica diversas veces: para esixir a liberación de activistas de Turquía, a maioría dos cales son sindicalistas, detid@s ilegalmente en fins de Maio [22 seguen no cárcere, incluíndo 4 compañeiras da Marcha Mundial das Mulleres]; para protestar contra a violencia extrema e a represión perpetrada polo goberno de Alan García en Perú contra pobos indíxenas da Amazonía Peruana; e para apoiar a loita do pobo de Haití por un salario mínimo xusto e a loita contra a violencia perpetrada polas forzas de "paz" da ONU no seu país.

Ademais destes períodos nos cales necesitamos expresar a nosa solidariedade dun xeito áxil e pertinente, tamén necesitamos recoñecer a necesidade de loitar xunto con outros movementos contra a criminalización e a represión violenta aos movementos sociais. No trascurso das nosas accións de 2010, como tamén na afirmación das nosas demandas e compromisos asumidos en nivel internacional e nacional, tamén podemos expresar a nosa solidariedade denunciando casos concretos de violacións dos dereitos de mulleres e pobos, e esixindo que os gobernos e parlamentos nos nosos países e rexións sexan responsabilizados.

Tamén estamos acompañando de cerca a situación en Irán e Honduras, cos relatos de militantes e amigas da Marcha Mundial das Mulleres. Por motivos e procesos políticos distintos, as nosas compañeiras viven momentos críticos nos cales son claves a nosa solidariedade e capacidade de diseminar información e análise dos e as que están en loita por xustiza e liberdade.

Estaremos en marcha até que todas sexamos libres!

Non deixar de ler e difundir o interesante Boletín de Enlace Internacional !

Enlaces de interese:
________________