Amosando publicacións coa etiqueta Amada Garcia. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Amada Garcia. Amosar todas as publicacións

sábado, marzo 13, 2021

Hai 20 anos que o feminismo deu nome á Praza Amada Garcia en Ferrol - Documento, Fotos e Vídeo - Letra de 'Adeus, Amada Garcia'


Este 8 de marzo, fixo 20 anos, desde que activistas feministas, puñan nome a praza pública localizada diante do edificio administrativo da Xunta de Galicia en Ferrol, co nome de Amada Garcia, a militante comunista e republicana, vítima  da barbarie fascista. Amada García Rodríguez, veciña de Mugardos, foi detida en 1937 e ingresada no cárcere acusada de rebelión militar. Cando a detiveran estaba en estado de xestación e non tardou en dar a luz ao seu fillo Gabriel [1]. Condenada a morte por un tribunal militar, foi levada co bebé á prisión no Castelo de San Felipe, na beira norte da canle de entrada á Ría. Tan só tiña 27 anos cando a fusilaron o 27 xaneiro de 1938, xunto a outros sete compañeiros [2].

Foi a organización feminista MNG (Mulheres Nacionalistas Galegas) [3] que formaba parte da Marcha Mundial das Mulleres, quen tomou a iniciativa de dar-lle o nome de Amada Garcia á Praza, xunto a unha serie de actos de homenaxe á republicana covardemente asasinada polas balas franquistas -muller silenciada perante máis de 60 anos. Sabendo que o Concello tiña pensado poñer o nome de Camilo José Cela á praza, as feministas reclamaron o nome de Amada Garcia para a citada praza, para a súa lembranza, recoñecemento e desagravio. As organizacións feministas consideraban a Camilo José Cela un machista e misóxino declarado. Ademais de ser unha persoa que se ofreceu como delator, de artistas e escritores republicanos do seu circulo, en plena represión fascista.


https://youtu.be/p5tcI3_knbg

A continuación transcribimos un emotivo e significativo comunicado da organización feminista, para o acto, fotos e vídeo, de pouca calidade, polos incipientes medios dixitais do momento, mais de alto valor simbólico e documental. A letra da canción interpretada polas Cantareiras de Trasancos e dun poema de Memela Ces Riobóo: "Adeus, Amada Garcia" [4].

8 de Março do 2001. Inauguraçom da Praça Amada García.

Queremos lembrar a umha mulher que no tempo da II República tivo os seus projectos, a sua actividade, a sua luita e os seus sonhos comunitários:

AMADA GARCÍA, ama de casa de Mugardos, era de esquerdas e era republicana, e como tal participava em comícios, em reunions, falava publicamente e mantinha umha organizaçom de mulheres en Mugardos. Era mui querida e respeitada, mas tambén odiada por alguns.

Os sonhos desta gente, os seus projectos para a comudidade ficárom rachados com o golpe de estado fascista.

AMADA GARCÍA, como outra muita gente, é acusada no tempo em que estava esperando o seu segundo filho. Sem importar esta circunstáncia é apressada e obrigada a fazer trabalhos forçados.

No momento de parir levam-na ao Hospital de Caridade onde as freiras lhe recordam que o seu filho devera morrer, pois vinha de “mal sangue”. Depois levam-na outra vez com o seu filho ao cárcere da avda. de Vigo, a actual comissaria de policía.

A 1 de dezembro do 37 celebra-se um conselho de guerra contra 45 republican@s de Mugardos, entre elas duas mulheres, umha delas é Amada García com o seu filho de dias nos braços, a sentença para ela é de morte, igual que para 37 pessoas mais.

O 26 de Janeiro levam a Amada e ao seu filho para o Castelo de S. Felipe. Metem-na numha cela onde Amada passa horas de pé porque nom quere que as chinches do camastro piquem ao neno, nom há outra cousa na cela.

Entre os pressos de ali houvo 25 companheiras que se oferecem a cambiar a sua vida pola de Amada mas nom o aceitam.

As 5 da manhá permíte-se-lhe a entrada ao seu home e a duas parentes para recolher o neno. Amada é valente e entom dá o seu legado ao seu filho: “o primeiro que lhe ensinaredes é o meu nome e porquê matárom a sua mai”.

Amada cai afusilada na 2º descárga de balas o 27 de Janeiro de 1938. Tinha 27 anos.

Com o passo do tempo as nossas nais ainda lembravam em voz baixinha a esta mulher: “os assassinos, esperárom a que parisse para matá-la. E esse filhinho, que será dele sem a sua nai?”

Em voz baixinha porque o silêncio estava imposto.

Agora o nome de Amada parece esvaer-se mentres os nomes dos fascistas ainda estám nomeando as nossas ruas.

Nós, hoje, queremos rescatar do silêncio da historia o seu fermoso nome e explicar por quê a matárom, mas desta volta, em voz mui alta.

MULHERES NACIONALISTAS GALEGAS. M.N.G.


Clicar acima da imaxe para ampliar
Clicar acima da imaxe para ampliar

O nome da praza no Consello Sectorial da Muller

A principios de outubro do pasado ano 2020, no Consello Sectorial da Muller do Concello de Ferrol, a Marcha Mundial das Mulleres propuxo formalizar institucionalmente o nome da praza como Praza Amada Garcia, aínda hoxe o Concello está pendente de aprobar en pleno dita proposta. Mentres o movemento feminista e social de Ferrol sigue chamando a praza: "Amada Garcia".

Adeus Amada Garcia, adeus Amadita, sempre na memoria e sempre no corazón.

Notas.-

[1] Gabriel Toimil Garcia, morreu o 2 de maio de 2014, os seus restos están xunto aos da súa nai Amada Garcia no cemiterio de Serantes.

[2] Os outros fusilados pola barbarie fascista o 27 de xaneiro de 1938, no Castelo de San Felipe: Juan José Teijeiro Leira (de 42 anos, mariñeiro, de Mugardos, militante do PCE); José María Montero Martínez (de 39 anos, de Mugardos); Ángel Roldós Gelpi (de 50 anos, de Mugardos, de Izquierda Republicana, comerciante); Ramón Rodríguez López (de 38, de Caamouco-Ares); Antonio Eytor Cañizo (de 57, concelleiro de Mugardos, de IR, carpinteiro); Germán López García (de 50 anos, de Ares, mariñeiro, presidente de Fraternidade Sociedad de Traballadores da Terra e Oficios Varios de Caamouco-Redes, de UGT); Jaime González Pérez (de 31 anos, de Ares, dependente de farmacia).

[3] Mulheres Nacionalistas Galegas - MNG, organización feminista com importante presencia en Ferrolterra, nace en 1986 e hoxe sigue presente no movemento feminista galego. | Ir á Web.

[4] Un Canto a Amada Garcia, letra de Memela Ces Riobóo, con música popular da Beira Baixa portuguesa recollida pola Ronda dos Catro Caminhos, adaptada e interpretada polas Cantareiras de Trasancos.

Canto a Amada Garcia

Letra de "Adeus, Amada Garcia"

Como a fouce sega a erva
A tua vida foi segada
junto a mulheres e homes
de Mugardos cae Amada

Justiza berram as gorxas
das que agora a ti te cantam.
Justiza berravam todas
a tua também berrava.

Junto a mulheres e homes
em Mugardos cae Amada.
Como a fouce sega a erva
a tua vida foi segada.

Ti loitaches contra a sombra,
a luz de ti se prendava,
por amor teu ao teu povo
ficaches presa, Amada.

Forom moitas, forom moitos,
quem a vida por ti cambiavam,
mas eram a ti a quem temiam
por mulher republicana.

Na prisiom nace o teu filho
e a morte ti condenada
disque lhe falem de ti,
Entregas com el a alma.

Quem seria deste povo
a quem lembrar numha praça?
A quem gustou da censura
ou a quem lhe plantou cara?

A lembrança é para ti
por mulher e camarada,
por nai, razom e caminho,
por mártir republicana.

Adeus, Amada Garcia!
Adeus, Amada Garcia!
Adeus e moito obrigadas,
Adeus e moito obrigadas.
_______

martes, xaneiro 26, 2021

Lembrando a Amada García e os seus compañeiros este 27 de xaneiro de 2021, 83 anos despois do covarde fusilamento no Castelo de San Felipe

Lembrando a Amada García e os seus compañeiros

LEMBRANDO A AMADA GARCÍA E OS SEUS COMPAÑEIROS

Este 27 de xaneiro será o 83º aniversario do fusilamento de Amada García e 7 compañeiros máis, todos eles de Mugardos, no Castelo de San Felipe, que cada ano vimos celebrando cunha ofrenda floral e visita ao Cemiterio de Serantes, que iniciamos a A.C. Memoria Histórica Democrática, no 2007 acompañando á familia de Amada e que, desde 2018, converteuse nun Acto Institucional do Concello de Ferrol. Ante a imposibilidade de facelo este 2021, polas disposicións sanitarias, sumámonos con esta lembranza virtual, agardando xuntarnos de novo o vindeiro ano. Ás vítimas da Ditadura pola súa defensa da legalidade republicana e as ideas de progreso, liberdade e xustiza social, sempre na nosa memoria.

Asociación Cultural Memoria Histórica Democrática
--
Visita as nosas páxinas web:
www.memoriahistoricademocratica.org
http://memoriahistoricademocratica.wordpress.com
en facebook:Memoria Historica Democratica
en twitter: Memoria Ferrol @memoriaferrol

Enviado por:
Memoria Histórica Democrática
-memoriahistoricademocratica gmail.com-
26 de janeiro de 2021 10:39

_______

mércores, febreiro 08, 2017

Apoio á iniciativa "Praza de Amada García" en Ferrol


A Asociación Cultural Memoria Histórica Democrática apoia a iniciativa surxida no Consello Sectorial da Muller de darlle o nome de Amada García á praza situada diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia de Ferrol.

Amada, executada o 27 de xaneiro de 1938 no castelo de San Felipe, ao poco tempo de dar a luz, encarnaría, neste caso, a representación de todos os homes e mulleres que sufriron represión e morte, na nosa cidade, pola defensa dos ideais de legalidade, liberdade e progreso social.

De feito, son moitos os colectivos cidadáns que, nos últimos anos, difunden as súas convocatorias nese lugar usando a denominación “Praza de Amada García” como así a recoñece a maioría da cidadanía.

Animamos ao Goberno Municipal que leve a cabo, canto antes, os tramites plenarios necesarios, para culminar esta merecida homenaxe.

Amada García Rodríguez, natural e veciña de Mugardos, militante do Partido Comunista, estaba casada con Gabriel Toimil Dopico e tiña unha filla. Era unha muller politicamente moi activa e boa oradora, unha líder natural, polo que se granxeou as antipatías dos sectores máis conservadores da sociedade mugardesa.

Ao producirse o golpe de estado de 1936, as autoridades locais de Mugardos organizan a resistencia cos escasos medios que estaban á súa disposición. Neses días, Amada García estivo no Concello dando ánimos e colaborando na medida das súas posibilidades, como moitos outros veciños.

Coa vitoria dos militares sublevados, estes deteñen, xulgan e condenan a un elevado número de veciño/as do Concello (causas 42/37 e 379/37), entre eles Amada.

Cando se dita a sentenza de morte contra ela, estaba embarazada, polo que se retrasou a execución á espera de que nacera o seu fillo Gabriel. Tres meses despois, o 27 de xaneiro de 1938, foi fusilada xunto con outros sete compañeiros, no Castelo de San Felipe.

Desde hai varios anos, esta Asociación e outros colectivos cidadás, realizan, o 27 de xaneiro, unha ofrenda floral no foso do Castelo, en lembranza de Amada e de todas e todos os represaliados pola ditadura fascista, homenaxe que este 2017 convertíuse en Acto Institucional do Concello de Ferrol.

--
Visita as nosas páxinas web:
www.memoriahistoricademocratica.org
http://memoriahistoricademocratica.wordpress.com
en facebook:Memoria Historica Democratica
en twitter: Memoria Ferrol  @memoriaferrol

Enviado por:
Memoria Histórica Democrática
-memoriahistoricademocratica@gmail.com-
7 de fevereiro de 2017 08:34
_____________

martes, xaneiro 27, 2015

Homenaxe a Amada García no Castelo de San Felipe este martes 27 de Xaneiro ás 5 da tarde


Homenaxe a Amada García e as persoas represaliadas pola ditadura este martes, 27 de xaneiro de 2015, ás 17:00hs no Castelo de San Felipe
.


Este será o primeiro aniversario no que non estará presente o seu fillo Gabriel Toimil, pero de seguro, estará na lembranza de tod@s.

Amada García era natural e veciña de Mugardos, estaba casada con Gabriel Toimil Dopico e tiña unha filla. Foi fusilada no Castelo de San Felipe o 27 de Xaneiro de 1938. Esta bastante estendida a idea de que foi fusilada por bordar unha bandeira do Partido Comunista de España, o que é falso. A realidade é que era unha muller politicamente moi activa e boa oradora, unha líder natural, polo que acadou as antipatías dos sectores máis conservadores da sociedade mugardesa.

Cando se produce o golpe de estado dos militares, as autoridades locais de Mugardos organizan a resistencia cos escasos medios que estaban á súa disposición. Neses días, Amada García estivo no concello dando ánimos e colaborando na medida das súas posibilidades, como moitos outros veciños.

Coa vitoria dos militares sublevados, estes deteñen e xulgan a un elevado número de veciños/as do concello (causas 42/37 e 379/37). Precisamente, unha das mulleres acusadas era Amada García Rodríguez.

Cando se dita a sentenza de morte contra Amada García, estaba embarazada, polo que retrasouse a execución a espera de que dera a luz ao seu fillo Gabriel Toimil García. O parto foi 0 31 de outubro de 1937 e tres meses despois foi fusilada xunto con Ángel Roldós Gelpi, un profesor do colexio público “O Pitieiro” e Juan José Teixeiro Leira, José María Montero Martínez, Antonio Eitor Caniça, de Mugardos; Ramón Rodríguez López, Jaime González Pérez, de Ares; e Germán López García, de Cabanas.

Foto baixo licenza CC-BY-NC-SA.

Información baseada na envida por:
A.C. Fuco Buxán Fuco Buxán
-fucobuxan@gmail.com-
26 de janeiro de 2015 12:07

A A.C. Fuco Buxán súmase é convida a participar nos actos organizados pola Asoc. Memoria Histórica Democrática

http://www.fucobuxan.net/
______________

sábado, maio 03, 2014

A triste lousa dunha inxusta orfandade, ... Por Bernardo Máiz - Obituario de Gabriel Toimil García 1937-2014, fillo de Amada Garcia


Por Bernardo Maiz [*]
03.05.2014


Gabriel Toimil García naceu no antigo 'Hospital de Caridad' rematando outubro do 1937, paríndoo a súa nai baixo a vixilancia dun garda armado pois estaba sometida á xurisdición militar de guerra. O día 16 de novembro a nai co seu fillo retornou ao cárcere de mulleres, na traseira do convento da Compañía de María, onde, despois de dúas detencións e liberacións anteriores, levaba presa dende o 19 de abril de 1937 baixo a acusación de rebelión militar, exercida, irónica e tristemente, por quen se rebelaran en xullo do 1936 contra o lexítimo goberno republicano. Nun inmisericorde consello de Guerra a mugardesa Amada García, de 28 anos, foi condenada a morte o 3 de decembro do 1937, sendo pasada por las armas no castelo de San Felipe con outros sete compañeiros na mañanciña do día 27 de xaneiro de 1938. Apenas media hora antes o pai de Amadita, unha súa tía e o seu home reembarcaran co neno Gabriel no bote no que se achegaran á rampla do castelo; ao atracar en Mugardos escoitaron os disparos do pelotón de fusilamento.

Gabriel, sen nai e cun pai distante, criouse cos avós maternos en Ferrol Vello, indo ao mar no bote Gabrieliño ou no bote Amadita co seu avó pescador, acompañando a súa avoa vender peixe na praza. Estudou bacharelato, foi mariñeiro, entrou en Bazán, casou, tivo dúas fillas, netas, gañou o respecto de tantos que moito o apreciamos e foi feliz ... Relativamente, pois sempre cargou coa triste lousa da súa tan inxusta orfandade, anguria apenas compensada co orgullo de ser fillo dunha nai asasinada só por "ser mujer y republicana", unha muller que exercera e defendera os seus dereitos cívicos en igualdade.

Este 2 de maio, de mañanciña, recibín un recado de Amada Toimil: "Solo decirte que mi padre ha muerto". Con todo o meu agarimo, vaia esta nota na súa lembranza.

[*] Bernardo Máiz Vázquez, Ferrol 1950, profesor, mariñeiro, historiador e activista. Lleva toda unha vida, entre moitas outras iniciativas, a recuperar a memoria histórica da "longa noite de pedra" que foi a Ditadura fascista do franquismo: a vida, a represión, a resistencia, ... autor do libro "Galicia na IIª República e baixo o franquismo" - 1988, e doutros moitos estudos, artigos, libros e traballos compartidos.


Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
28 de abril de 2014 23:05

________________