Banco de Alimentos: Combater a fame coas sobras?, libro de Jordi Gascón e Xavier Montagut

BANCO DE ALIMENTOS
Combater o fame coas sobras?
Jordi Gascón e Xavier Montagut

Enfrontar o fame coas sobras non é eficaz nin para loitar contra a pobreza alimentaria, nin para reducir o desperdicio.

O Banco de Alimentos anímanos a "seguir a comida" que distribúe e descubrir como termina no usuario. O libro, en cambio, propón "seguir o diñeiro" co que se adquiren os produtos que reparte o Banco de Alimentos. Unha perspectiva distinta que nos descobre a súa simbiótica relación coa gran industria agroalimentaria: o seu principal beneficiario.

O discurso dominante xustifica manter unhas subvencións que disparan unha carreira competitiva que leva á sobreprodución e ao desperdicio de alimentos e recursos, pero que beneficia a grandes corporacións, cadeas de supermercados e latifundistas en detrimento do pequeno campesiño. Para iso, o discurso sitúa as solucións no terreo dos consumidores, aos que acusa de non saber consumir adecuadamente.

O Banco de Alimentos®, que se ofrece como solución para aproveitar os alimentos desperdiciados e sobreproducidos, participa nesta política encubridora.

Nun contexto de crise, con sectores da poboación padecendo pobreza alimentaria e malnutrición, as medidas paliativas son imprescindíbeis. Pero ademais de que non terían que ser a estratexia principal da política pública, esas medidas poden ter consecuencias contraproducentes dependendo de como se susciten. Vímolo na práctica dos Banco de Alimentos®: reproducen lóxicas asistencialistas que favorecen o desempoderamiento, a perda de autonomía persoal e a estigmatización dos seus "usuarios".

Pero hai alternativas. A crise impulsou unha sociedade sensíbel aos problemas dos seus conciudadáns e con desexos de actuar fronte á pobreza alimentaria, o exceso de consumo e o desperdicio de alimentos. Ao mesmo tempo que se reivindican estes dereitos, estanse desenvolvendo nos barrios e pobos iniciativas que, coa participación dos propios afectados, buscan respostas inmediatas que faciliten solucións duradeiras. Solucións que non diferencian entre activistas e usuarios, e que proporcionan alimentos e medios para conseguilos co propio traballo dos afectados, como os hortos ou a distribución de alimentos reivindicativas e autoxestionadas.

Ficha.-
Asaco, 26
Análise contemporáneo
Consumo e decrecimento
Cooperación
Economía
Economía solidaria
Soberanía alimentaria
ISBN: 9788498886917
Ano Publicación: 2015
páxinas: 88
PVP: 9 €
Enlace anexo (doc formato pdf)
Índice e introdución

Web de Icaria Editora. | Ir á Web.

Enviado por:
Anna Monjo
amonjo@icariaeditorial.com
20 de janeiro de 2016 17:24
_______________

Os Bancos de Alimentos e o Opus Dei - Que intereses pode haber neste labor caritativo?

A gran convocatoria da caridade celebrada entre os días 29 e 30 de Novembro deste 2013 pola Federación Española de Bancos de Alimentos (FESBAL) pretendía realizar "A gran recolleita de alimentos 2013". Como podemos ler na web habilitada para a campaña www.granrecogidadealimentos.org o seu urxente obxectivo é loitar contra o fame e o malgasto mediante o traballo de voluntarios e entidades colaboradoras entre as que atopamos bancos, grandes supermercados, medios de comunicación ou empresas de seguros privados.

Segundo a web de FESBAL os Bancos de Alimentos "son organizacións sen ánimo de lucro baseados no voluntariado e cuxo obxectivo é recuperar excedentes alimenticios da nosa sociedade e redistribuír-los entre as persoas necesitadas, evitando calquera desperdicio ou mal uso. A organización dun Banco de Alimentos oriéntase a un funcionamento similar ao dunha empresa, con distintas áreas e un equipo de dirección".

Pero ademais do xesto cidadán e solidario entre iguais que queren coa súa modesta achega evitar que un veciño pase fame ... Quen está detrás do Banco de Alimentos? Que intereses pode haber neste labor caritativo? Que leva a bancos, grandes centros de distribución de alimentos, compañías de seguros, transnacionais e medios de comunicación a unirse no apoio desta urxente iniciativa?

Si realizamos na páxina web do Opus Dei a procura "Banco de Alimentos" dános como resultado 42 entradas. Repasemos algúns cargos directivos do Banco de Alimentos.

• O Director de FESBAL é José Antonio Busto Villa, é supernumerario do Opus Dei.
  
• O presidente do Banco de Alimentos de Valladolid José María Zarate é supernumerario do Opus Dei.
  
• A presidenta do Banco de Alimento de Badajoz Carmen de Aguirre Castellanos é supernumeraria do Opus Dei.
• O presidente do Banco de Alimentos de Santander Francisco del Pozo Blanco é supernumerario do Opus Dei.
• Manuel Pérez Hernández, de 67 anos, presidente do Banco de Alimentos de Las Palmas de Gran Canaria é supernumerario do Opus Dei.
  
• José Antonio García García, de 73 anos preside o Banco de Alimentos de Albacete e é supernumerario do Opus Dei.

As vinculacións do Banco de Alimentos co Opus Dei non son só a través dos supernumerarios en postos de responsabilidade. Son múltiples as referencias de cargos directivos e colaboradores do Banco de Alimentos aos ensinos e o ideario do fundador do Opus Dei San Jose María Escriba de Balaguer; "Chámome Vicente López-Alemany e son Director xeneral do Banco de Alimentos de Madrid, onde empecei a traballar fai máis de seis anos grazas ao espírito de servizo que aprendín dos ensinos de San Josemaría; e aos bos oficios dun amigo e profesor da Escola Naval Militar de Marín, que foi o primeiro que me falou dos Bancos de Alimentos". Ou Pedro Pereira que actualmente preside o Banco de Alimentos de Vigo e foi o coordinador xeral de estudos do colexio do Opus Dei Montecastelo de Vigo.

Unha das últimas noticias destacadas na páxina web FESBAL é a chamada de teléfono que a ministra de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade Ana Mato, supernumeraria do Opus, fixo ao presidente da FESBAL José Antonio Busto felicitando e desexando o maior dos éxitos aos Bancos de Alimentos. A que se debe o respaldo dunha ministra do Opus ao presidente da Federación de Bancos de Alimentos e membro supernumerario da orde?

Utiliza o Opus Dei os Bancos de Alimentos para facer proselitismo? Quizá as declaracións que podemos ver no seguinte vídeo (a partir do minuto 5:00) de José María Zarate, presidente do Banco de Alimentos de Valladolid aos voluntarios póidannos aclarar este punto.


"O que si que che digo é que ás 12 paramos a rezar o Ángelus"


http://youtu.be/ncOSraksGM4
Aínda que puidese parecer casualidade o que destacados membros da Prelatura persoal da Igrexa Católica ocupen cargos de responsabilidade no Banco de Alimentos, isto non deixa de resultar rechamante. Que interese apoia esta presenza?. Esta é só froito do compromiso persoal ou responde a unha estratexia de máis fondo calado? Esta presenza chama máis a atención si temos en conta que nas cúpulas das grandes empresas financeiras e de distribución que colaboran con este Banco de Alimentos, abundan tamén membros desta prelatura e que cando isto é non así, unha parte importante dos seus cargos executivos formáronse na escola de negocio do Opus Dei, a IESE.

O banco de Santander e os seus empregados doan 32.000 € a FESBAL. Foto: FESBAL.

A través do Banco de Alimentos presentase-nos ás grandes empresas de distribución , bancos e executivos de grandes empresas como entes altruístas. Estas empresas distribuidoras controlan o 70% do mercado de alimentos e que mellor que elas para liderar esta gran obra benéfica. Con todo os motivos destas alianzas aparentemente solidarias, introducen compoñentes de rendibilidade económica. Puidese parecer que as grandes distribuidoras de alimentos achéganse a este tipo de actividades filantrópicas só coa intención de mellorar a súa imaxe de empresa. Pero, ademais do efecto publicitario, un interesante negocio esconde-se detrás da relación destas empresas de distribución co Banco de Alimentos. Que conseguen as grandes empresa de distribución coa donación? Segundo podemos ler neste artigo:

• Que non se produza unha caída de prezos debido a que os alimentos non entran directamente no mercado.
• Mellora a súa imaxe corporativa.
• Non teñen custos na destrución deses excedentes.
• Non teñen custos na distribución pois o fai un exército de voluntarios.
• As doazóns, de calquera tipo, desgravan un 35% no Imposto de Sociedades (coa Lei de Mecenado do PP será o 100%)
• Á xente pobre afaise-lle á beneficencia, coma se fose lei divina, que haxa ricos e pobres.
• Os Bancos de Alimentos minan aínda máis as vendas do pequeno comercio nos barrios con máis miseria.
• Por unha banda regalan excedentes e por outro destrúen aos tender@s coas marcas brancas que son froito da sobreexplotación en orixe e a que aplican aos seus propios traballadores.

Estas empresas saben que os stocks doados evitan a caída de prezos e o gasto de destruílos e aproveitan a lei que permite a desgravación do 35% da cota íntegra do Imposto de Sociedades.

Pero por si estes beneficios ás grandes superficies fóra pouco, nun perverso exercicio de nova filantropía, cada certo tempo e en datas sinaladas, desde os medios de comunicación apelan á cidadanía a campañas de "Gran donación de Alimentos". Esta presión mediática, que habitualmente adoita enmascararse co rigor informativo, leva a que esquecemos que detrás da palabra doazón escóndese a mercantilista palabra "compra de alimentos". Os alimentos "doados" en realidade son adquiridos polos solidarios cidadáns nestas grandes superficies onde son estratéxicamente situados os puntos de recolleita do Banco de Alimentos. Produce-se así un incremento das súas cifras de negocio e beneficios.

Parece evidente que máis aló do mero efecto publicitario, o Banco de Alimentos resulta un pingüe negocio para algunhas empresas. Con todo, detrás da beneficencia, atópanse outros interese máis espurios capaces de unir ao OPUS, entidades financeiras, grandes empresas transnacionais e aseguradoras privadas. Nos Think Tanks onde o gran capital bosquexa a súa estratexia futura, negocios enmascarados como iniciativas solidarias ocupan un lugar destacado. En tempos de crises as iniciativas como a do Banco de Alimentos, cumpren cunha dobre función social. Por unha banda serven de antídoto contra a mobilización, tranquilizando as conciencias de solidarios doantes e indignados coa inxustiza social. Estas accións que apelan directamente á necesidade e tocan o fondo do corazón, nin se cuestionan nin se suscitan dar resposta ás inxustas causas que xeran o fame. Non cuestionan desigualdades sociais, a beneficencia sempre foi unha resposta solidaria vertical (de arriba a abaixo). Por outra banda, recupérase a vella estratexia de reforzar as estruturas benéficas xeradoras de dependencia, con ánimo de mitigar a posible resposta social daquelas persoas en situación de necesidade extrema e que xa non teñen moito que perder.

Fonte:  http://www.filantropofagos.com/ | Publicado o 22 de decembro de 2013

Enviado por:
Inácio GZ
-inaciogz@gmail.com-
29 de dezembro de 2013 10:45
http://espazoartabro.blogspot.com/
_______________