Amosando publicacións coa etiqueta Lorena Bustabad. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Lorena Bustabad. Amosar todas as publicacións

domingo, maio 19, 2013

Ferrol: pisos baleiros e veciñas sen casa - O Concello retén vivendas públicas desocupadas desde fai anos, mentres 116 familias agardan nunha lista de espera


"Pensaba que nunca na miña vida ía ter unha casa". Silvia Conchado ten 23 anos, un marido que lle saca un puñado de euros á chatarra e nas mareas e tres pícaros de nove, oito e tres anos. Desde que se casou viviu apertada no piso dos seus sogros coa súa prole e dous cuñados. Sen traballo nin máis ingresos que a Risga (Renda de Integración Social), en 2010 solicitou unha vivenda pública no barrio ferrolano de Recimil. Dous anos e catro meses despois, os Servizos Sociais acábanlle de entregar as chaves dun dos 992 inmuebles que o Concello de Ferrol ten neste barrio (879 vivendas e 113 baixos comerciais).

Fai dúas semanas que a familia Suárez Conchado entra e sae a miúdo dun terceiro piso de tres habitacións adxudicado por 30 euros ao mes que lles encanta pero no que aínda non poden vivir. "Non teño mobles nin quentador para bañar aos nenos", explica. Ela estaba no número uno dun listado de 116 familias que teñen adxudicado un piso social nas chamadas Casas Baratas de Recimil. Do 1 ao 30 de decembro do 2010, 267 veciños reencheron unha solicitude que lles esixía, entre outras cousas, levar tres anos censados en Ferrol. 151 quedaron excluídos. Desde entón, adxudicáronse dúas vivendas e os outros 114 beneficiarios esperan impacientes a súa quenda. Algúns, como Pilar ou Laura, en situacións que rozan o drama. Son a cruz que ilustra o paradoxo de que existan pisos públicos baleiros e xente sen casa nin recursos.

Pilar González é octogenaria e analfabeta. Con 85 cumpridos, cobra unha pensión non contributiva de 300 euros e paga 220 de aluguer. Come na Cociña Económica e ocupa o número 37 da lista. Laura García, chilena de 59 anos (é española filla de exiliado), chegou á casa de acollida de Ferrol fai anos co seu bebé de 10 meses fuxindo dun matrimonio que lle deixou profundas secuelas psicolóxicas. "Até o can tiña máis voz que eu", relata. O seu pai, Antonio, foi un dos republicanos galegos que acabou amontoado nun campo de concentración francés do que saíu rumbo a Chile a bordo do Winnipeg, nunha travesía que promoveu o poeta Pablo Neruda en 1939.

"Traballei como unha burra limpando casas pero non coticei nada". Fai 16 anos que vive nunha casa chea de humidades en Ferrol Vello pola que paga 186 euros. Cos 315 euros da axuda social paga o aluguer e mantén a un fillo de 21 que estuda Ingeniería na Universidade. "Non coñezo un cine nin malgasto un céntimo", explica esta muller, que ten que sobrepoñerse a diario a unha depresión crónica. Ocupa o número 65 dunha lista con moitas familias monoparentales como a súa e quédanlle poucas esperanzas de poder mudarse en breve. "Si a xente necesita as casas, por que non as dan?".

Estefanía é o número 23. Con dous fillos de catro e oito anos e un marido en paro, paga "un pastizal" de aluguer (330 euros). Está "farta" de que a mareen e todo lle soa a "tomadura de pelo". Moitos trámites e dous anos de espera para nada. "Fas o correcto, segues os pasos e vai outro e dá unha patada na porta e quédase co piso. Enténdoo, porque hai que buscar un teito para os fillos, pero non é xusto", razoa.

O goberno municipal de Ferrol di que entregará unhas 30 vivendas nos próximos meses. Farao a contagotas e sen datas concretas. Os activistas de Stop Desafiuzamentos fixeron os seus cálculos e defenden que hai polo menos unhas 60 vivendas libres. "Para que adxudican 116 si só van dar 30?", protesta unha afectada.

A penúltima oferta municipal de vivendas en Recimil foi en 1993 e rexíase por un regulamento dos anos 50. O Concello tardou outros 17 anos en reabrir a convocatoria. Case todos os gobernos trataron de poñer orde no padrón de Recimil e frear aos okupas até tapiando con tixolos as portas e fiestras de picos vacantes.

En 2008, o PSdeG empezou un censo que o Executivo actual, do PP, retomou. En marzo, enviaron a unha vintena de axentes voluntarios da Policía Local a facer horas extra de porta en porta por todo o barrio no enésimo intento de saber quen e cantos ocupan cada vivenda, legal ou irregularmente. O titular do contrato non sempre coincide co residente nunha maraña tramposa tecida entre familiares e amigos para beneficiarse de alugueres de renda antiga a prezos case testemuñais que van de 3 a 30 euros, contan as veciñas.

"Sabemos de xente que vive en chalés pero aguantan as casas por si algún día fanlles falta. Hai moito trapicheo con eses pisos, e consentido", denuncia outra.

A irrupción da Rede de Apoio Mutuo de Ferrol Terra, que agrupa aos antidesafiuzamentos e á comisión que reivindica o dereito a unha vivenda digna, elevou a presión sobre o goberno para que responda con feitos ás 114 familias que aínda agardan pola vivenda que se lles adxudicou. Xa interromperon os dous últimos plenos. O 12 de abril plantáronse no rexistro para presentar 34 queixas e din que seguirán pelexando polas súas casas. A semana pasada o alcalde recibiu no seu despacho a unha comisión de activistas e afectados. "Moi cordial pero sen contido. Manteñen que darán 30 casas pero fáltannos outras 86", resume Susana Alaníz, de Stop Desafiuzamentos.

As beneficiarias de vivendas para "familias vulnerábeis" pagarán de 30 a 100 euros mensuais en función dos seus ingresos durante cinco anos prorrogábeis e obriga aos inquilinos a respectar unhas normas de convivencia. Incumprir-las é un dos motivos para rescindir o aluguer. O Concello se reserva dúas casas para realoxar a desafiuzados e outras dúas para casos de emerxencia social que tutelará a Xunta. O Plan de Oportunidades que o rexidor José Manuel Rey Varela publicita como un dos fitos do seu mandato asignou este ano 300.000 euros á rehabilitación dunha decena de pisos en Recimil. Outros 18.000 euros mensuais dedícaos a axudas de emerxencia social: aluguer, facturas e recibos de familias en situacións peliagudas.

Reportaxe de Lorena Bustabad no xornal 'El País' - 19.05.2013
___________________________

martes, febreiro 16, 2010

De novo un buque cargado con GNL para Reganosa tivo que abortar o seu intento de entrada na Ría por mor do forte vento



E xa van 12, xa son unha ducia os buques gaseiros, cargados con GNL, os que tiveron que abortar a súa entrada na Ría por mor de causas meteorolóxicas. Estes representan o 20% do total, de 60 buques 12 non puideron entrar na Ría polo mal tempo reinante, fortes ventos fixeron desistir aos prácticos portuarios no seu intento de entrar polo angosto canle de entrada á Ría de Ferrol.

O Catalunya Spirit tiña prevista a súa chegada a Reganosa este Luns 15 de Febreiro de 2010, mais como xa dixemos non puido entrar, o forte vento desta tarde foi o "culpábel". Mais mañá coincidindo coa pleamar diúrna, único momento no que o buque pode atravesar a canle da Ría e atracar no peirao da regasificadora de Mugardos en Punta Promontorio, vai-no intentar de novo, até conseguir deixar a súa perigosa carga.

Reganosa, ao traer este buque, voltará de novo, coa complicidade da Xunta, dos concellos de Mugardos e Ferrol, do Goberno de Madrid, a aumentar o perigo potencial que xa de por si ten a presencia da planta de gas, instalada no corazón da nosa Ría, ameazando a seguridade e vida das miles de persoas que moramos na súa contorna.



A pesar de que o buque non entrou, o Comité Cidadán realizou a súa acción de protesta, unha acción que pretende avisar á poboación do perigo da presencia dun buque cargado con GNL dentro da Ría, así como para denunciar mais unha vez a instalación da planta de gas dentro da Ría, todo un despropósito: perigoso, irracional e corrupto.

Polo seu interese achegamos un artigo de Lorena Bustabad, publicado hoxe no xornal El País na súa edición para Galiza.

Reganosa intenta enviar gas a Portugal por Tui

Por Lorena Bustabad
15.02.2010

A posibilidade de espremer a regasificadora galega, que traballa a medio gas, para fornecer enerxía a Portugal, vai tomando corpo. Gas Natural, que logo de comprar Unión Fenosa controla o 21% do accionariado da planta, despunta como operador independente no mercado luso. Cunha produción de 2,2 millóns de megavatios hora en 2009, pechou un acordo con Reganosa o mes pasado para rendibilizar a proximidade da planta -a 200 quilómetros da fronteira portuguesa- para penetrarse no mercado luso polo Norte. A única regasificadora portuguesa está en Sines, ao sur de Lisboa e esta distancia deixa de ser un competidor para a terminal galega.

Gas Natural xa se asegurou o transporte e a distribución nese país mediante acordos co xestor REN e os operadores Galp e EDP. Esta opción de negocio tamén abre novas vías para Reganosa, que pechou 2009 cun descenso na produción do 26%, mentres a demanda nacional recortábase un 8%. A terminal de Mugardos rexistrou a caída máis acusada das seis plantas da rede estatal.

Proxecto de Feijóo

A posibilidade de explotar unha gran vía gasista de Galicia ao norte de Portugal tamén forma parte do proxecto que o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo expuxo ao primeiro ministro luso na reunión que ambos os mandatarios mantiveron a semana pasada en Lisboa. Feijóo reclamou un novo gasoduto de alta presión que José Sócrates se comprometeu a estudar.

A exportación de gas desde Reganosa a Portugal permitirá reabrir o gasoduto de Tui, pechado desde 2008. Por este conduto de dobre sentido, capaz de transportar 23 gigavatios por hora cada día, subía o gas africano a Galicia ata que comezou a funcionar a terminal de Mugardos, en maio de 2007.

O último informe anual de Enagás coloca a terminal de Mugardos ao 35% da súa capacidade. Foi a última en construírse. Tamén a máis pequena e polémica. Abastécese, fundamentalmente, de gas de Nixeria, Alxeria ou Trinidad e Tobago. Os seus opositores, agrupados no Comité Cidadán de Emerxencia, cren que "a planta é innecesaria" e pouco máis que "un proxecto especulativo". protestaron contra a chegada de todos e cada un dos 58 buques metaneros que atracaron nos peiraos de Reganosa.

Fonte: elpais.com
_________________________

xoves, xaneiro 14, 2010

Endesa asegura estar autorizada para secar o Eume


[Lago artificial d'As Pontes - GABRIEL TIZÓN | 14-01-2010 - O inmenso lago artificial d'As Pontes está xa á mitade da súa capacidade polo agua desviada do río Eume]

Todo aproveitamento dun río leva unha perturbación", xustifica

Por Lorena Bustabad
14.01.2010


O inmenso lago artificial d'As Pontes está xa á metade da súa capacidade. A auga desviada do río Eume encheu en ano e medio parte do oco aberto durante décadas pola mina de lignito e alcanza profundidades de 150 metros. Endesa, que explota a central, estima que completará o enchido a finais do 2011. Os ecoloxistas defenden que o proxecto é unha sentenza de morte para o Eume, un río que, desde 1960, permanece seco ao longo de 3,4 quilómetros polo caudal desviado para mover as turbinas de Endesa. A empresa asegurou onte que está autorizada polo contrato de concesión, que data de 1953. Endesa, o xigante eléctrico que explota o río Eume e mantén completamente seco un tramo de 3,4 quilómetros desde fai medio século, defendeu onte que todas as súas accións axústanse escrupulosamente á lei. En cuestión de segundos, a Xunta corrixiu á eléctrica en presenza dos seus directivos. Aínda que de forma confusa, admitiu que a compañía incumpriu a lei desecando ilegalmente un tramo do río Eume para mover as turbinas dunha das súas dúas centrais hidroeléctricas.

Durante unha visita onte ao lago artificial d'As Pontes, o director xeral de Endesa para España e Portugal, José Bogas, asegurou que "todo aproveitamento dun río leva unha perturbación" e defendeu que a empresa limítase a espremer "o que está autorizado". Ao seu lado, o conselleiro de Medio Ambiente, Agustín Hernández, recordou que na concesión a Endesa por 99 anos, que data de 1953, non se recollía a necesidade de manter un caudal ecolóxico. No entanto, Hernández terminou por corrixir timidamente ao directivo ao recordar que, efectivamente, a Lei de Pesca Fluvial de Galicia establece medidas de conservación para os ríos cun caudal ecolóxico.

A entidade ecoloxista Ríos con Vida denunciou ante o Seprona que un tramo deste caudaloso río que rega o Parque Natural das Fragas do Eume permanece completamente seco desde 1960. Polos 3.400 metros que separan o encoro da Capela e a minicentral hidroeléctrica do Eume apenas corre un fío de auga, a pesar de que lei esixe manter permanentemente un caudal que equivale ao 10% da media anual do río.

O conselleiro apuntou que existe un problema nos desaugadoiros do fondo do pantano da Capela, que estudan os técnicos para achar unha solución que se axuste á legalidade. Pedro Brufao, presidente de Rios con Vida, asegura que o fondo da presa acumula 27 metros de lodos contaminados, xa que as súas comportas están seladas desde fai décadas.

Este catedrático de Dereito responsabiliza a Endesa dun presunto delito de captación abusiva de augas castigado no Código Penal, e acusa ao Goberno galego de mirar para outro lado durante moitos anos. O conselleiro, que onte tamén admitiu un atraso "dalgunhas semanas" na execución do último tramo da autovía AG 64 entre Ferrol e Vilalba, que debía abrirse ao tráfico este mes, concentrou os seus esforzos en eloxiar o proxecto do lago artificial de Endesa, que definiu como un "fito ambiental" para rexenerar o oco da mina pontesa.

En pouco máis de ano e medio, o lago xa roza o 50% da súa capacidade. A compañía prevé completar o enchido das 865 hectáreas con 547.000 millóns de litros de auga cara a finais do 2011. Esta lagoa artificial, cuxa superficie duplica ao encoro de Cecebre, contará con praia e un observatorio de aves.

Publicado en "El País"
____________________

Enlace relacionado:
_____________________________

Un tramo de 3,4 quilómetros do Eume está seco desde 1960


[A canle do río Eume está completamente seco nun tramo de 3.400 metros entre o encoro da Capela e a central hidráulica que explota Endesa Xeración - Foto de Google-Maps]

Endesa impón o seu "dereito de pernada", acusa Ríos con Vida

Por Lorena Bustabad
11.01.2010


A canle do río Eume está completamente seco nun tramo de 3.400 metros entre o encoro da Capela e a central hidráulica que explota Endesa Xeración. Non hai peixes, nin pescadores, nin rastro do caudal ecolóxico que esixe a lei, en pleno corazón do parque natural atlántico das Fragas do Eume, protexido pola Rede Natura desde o 2000.

En decembro choveu 17 dos 31 días do mes na comarca e, a semana pasada, o nivel de ocupación dos encoros galegos rozaba o 87%, un 26,5% máis que no 2009, segundo os datos recollidos por Augas de Galicia. Con todo, e coa que está caendo, este tramo do Eume segue seco. O certo é que estivo así os últimos cincuenta anos, desde que a compañía eléctrica terminou a construción da súa presa en 1960. Desde entón, Endesa "impuxo o seu dereito de pernada sobre o río por encima de todo", denuncia Pedro Brufao, catedrático de Dereito Ambiental e presidente da asociación estatal AEMS-Ríos con Vida.

O pasado 27 de decembro, esta entidade ecoloxista denunciouno ante o Seprona da Garda Civil de Pontedeume. Propuxéronse facer cumprir a lexislación europea para rexenerar a canle do Eume neste tramo seco que discorre polo municipio da Capela. Ninguén o denunciou ata agora.

Por este leito de pedras secas e brión apenas corre unha curta vía de augas de escorrentía os días máis chuviosos ou cando o encoro desbórdase, explica un dos portavoces de Ríos con Vida en Galicia. O tramo entre a presa e a central leva "cortocircuitado" cinco décadas. Endesa capta o caudal do encoro e canalízao por dúas enormes tubaxes que descenden varios metros en paralelo ata as turbinas da planta hidroeléctrica do Eume que xera 237 gigavatios ao ano.

A comporta do pantano está selada desde os anos 60 e din que no fondo acumúlanse "ata 27 metros de lodos e sedimentos contaminantes". Desde Ríos con Vida esixen a Endesa que bombee auga limpa desde a superficie do pantano á canle seca ata restablecer un caudal ecolóxico, que equivale ao 10% da media anual do río.

En opinión de Brufao Curiel "todas as concesións hidroeléctricas da última década incumpren a lei". A solución, segundo el, pasa por revisar unha a unha todas as outorgadas polo réxime franquista nos anos 40 e 60 "sen ningunha consideración ambiental" e algunhas prorrogadas ata o 2061. "Dise que Galicia é o país dos mil ríos, pero en realidade son propiedade duns poucos". Sinala a Endesa, Ferroatlántica ou Iberdrola polas súas explotacións no Eume, Xallas e Sil. Asegura que "secar os ríos acabouse" xa que así o establecen varias sentenzas recentes do Tribunal Supremo. Non é partidario de impor sancións aos "abusos" das eléctricas "porque non serven de nada" e aposta por declarar a caducidade da concesión e obrigalas a rexenerar a contorna suprimindo instalacións.

O Eume "se desangra" por outra ferida aberta, segundo o colectivo. Desde xuño do 2008, Endesa capta auga para encher o oco de 865 hectáreas da mina de lignito pardo das Pontes con cotas de 288 metros de profundidade. A Xunta limitou a toma a 120 hectómetros cúbicos anuais co ánimo de manter o equilibrio fluvial do Eume, pero os ecoloxistas consideran que o lago "é un parche estético" para lavar imaxe da compañía e unha sentenza de morte para o río.

Por caudal e lonxitude, 90 quilómetros, o Eume é un dos ríos galegos máis potentes da vertente atlántica. Con todo, desde Ríos con Vida opinan que o home estalle gañado a partida a un río que se morre. Culpan a Endesa da sobreexplotación eléctrica e ás administracións de mirar cara a outro lado.

Publicado en "El País"
_______________

Enlace relacionado:

Colectivo Ártabra 21: Endesa asegura estar autorizada para secar o Eume

__________________________