Amosando publicacións coa etiqueta Rosalía de Castro. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Rosalía de Castro. Amosar todas as publicacións

mércores, febreiro 24, 2021

Manifesto da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega no Día de Rosalía de Castro 2021


A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) conmemora un ano máis o Día de Rosalía de Castro.

Para o 24 de febreiro, fixado no Calendario do Libro e da Lectura como aniversario do nacemento da autora, esta entidade propón desde 2010 á cidadanía que agasalle cun libro en galego e cunha flor ás amizades e persoas queridas, alén doutras accións que contan con grande aceptación e impulso por parte da sociedade, e moi especialmente polo sector educativo, como se pode comprobar no arquivo audiovisual e de imaxes da nosa web.


Manifesto da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega no Día de Rosalía de Castro 2021

Miña Santiña, miña santasa, miña cariña de calabasa: hei de emprestarvos os meus pendentes, hei de emprestarvos o meu collar. Todo iso che hei de dar, santa, se me deixas bailar, todo iso. As fotos do instagram, os vídeos en directo, o streaming das voces, os reels e o youtube. Todo iso, santiña, che empresto se me deixas bailar, se me deixas tirar o pano, abrir a boca, bicar, apertar, atopar, ir á festa, danzarlle ao punto… miña santasa coa cariña linda de calabasa, déixame ser que este mundo hoxe moito ten daquel Santiago do 53 co cólera nas rúas baleiras e as necesidades daquela volven nas almas, santa, volven e precisamos do teu falar.

E ti dis que aquele. Que calme. Disque teño que buscar o xeito de atoparlle fondo e fin a esta noite que me asombra sen día, que en todo está i que é todo. E dis, sacha no campo, malla na eira, lava no río, vai apañar toxiños secos antr’o pinar. Queda na casa, pecha os postigos, foxe da xente, descansa ren, pensa naquelas, nas devanceiras que por ti porfiaron perante a inxusta lei.

Que hoxe son elas quen piden vida, e levas no bico a súa voz. O seu acto. O seu sangue. A súa forza. O seu sentir. O país enteiro cabe nun ferrado de terra de Ortoño, Padrón, Compostela, Bastavales, Muxía, Moaña, Londres, Berlín … todas esas voces nosas que se espallan na diáspora do país e do mundo, que desexan volver a este mar, a esta Galicia á que ti lle cantabas ás beiras de cada río que mirabas como o Sar.

Non habías ficar silente. Non te habían calar. Na túa liberdade hoxe serían os teus poemas os que definisen a nova normalidade, se tal cousa pode ser. Aínda hoxe saberías dar forma a como sentimos e encarnala no poema. Aínda hoxe andarías a escribir artigos nos xornais ou na procura da crítica social a un sistema abusivo. A nós, que permanecemos nesta terra, só nos queda ser e alzar a voz de Rosalía de Castro. Reivindicarte, traerte, engarzarte na gorxa e que se impregne dos teus ritmos avanzados e visionarios para reconstruír o futuro dun pobo.

Neste momento de incerteza, pode ser a ciencia a que nos faga pensar que todo cambio parte dun punto de partida da ruptura do equilibrio. Sexa entón unha oportunidade. Sexa o día do teu aniversario a primeira canción, a esperanza, a resiliencia toda. Sexa o día do teu aniversario o día no que Dios santo premita qu’aquestes cantares d’alivio vos sirvan nos vosos pesares.

Ser Rosalía é un acto de rebeldía, é unha acción política. Cada mirar nos ollos fire coma cen saetas. Non precisamos máis, só mirar. Quen mira a obra de Rosalía entende a muller de vangarda que hai detrás dela, a insubmisa, a creadora do pensamento, a inconformista, a muller valente que elixe a palabra para loitar contra a inxustiza e para crear un país sublime. Ser Rosalía é ollar cara a unha nova normalidade na que só podemos avanzar.

Ás miñas costas as palabras que me falaron de ti, Rosalía. Da túa multiplicidade poética, dos teus cantos de independencia e liberdade, do país debuxado na túa mente que respira ventos de liberdade, da fiestra aberta que redefine a historia na que contan as mulleres, que é contada polas mulleres, do manifesto do poema en vixencia do século XIX ao XXI do errar polo mundo das galegas e galegos todos. Manifestos de quen falou antes de min e falou ben, manifestos aos que me uno na pregaria, miña santiña, de que hoxe e sempre atopes acubillo no noso cantar.

Miña santasa, meniña gaiteira, cantadora do mar, necesidade do rexurdimento unha vez máis desta nación túa na procura constante da xustiza. Heiche de dar os pendentes por que me deixes bailar.

Te-lo teo, rapaciña.

Teño, santa, non o nego.

Teño o teo de seguir ergueita, cara adiante, na túa lembranza e no teu camiño. Na forza da túa modernidade, na forza da defensa das que nos precisan. Na construción da identidade. No cantar que nos libera, consolo dos mares, alivio das penas. No baile. Na voz.

No xeito de nunca nós calar. Así hoxe no teu aniversario, habémoste cantar, Rosalía.

Cantarte hei, Galicia,

teus dulces cantares,

que así mo pediron

na beira do mare.

Cantarte hei, Galicia,

na lengua gallega,

consolo dos males,

alivio das penas.

Anna R. Figueiredo

Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG)


#rdc_2021 #TeusDocesCantares

O Manifesto pode descargarse en formato .pdf aquí.

Fonte: Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega
_______

 

 

 

 

 

 

 

 

mércores, xuño 19, 2019

A Biblioteca municipal de Pontedeume acollerá o venres 21 de xuño, ás 8 da tarde, a presentación do libro ilustrado 'Rosalía de festa, unha viaxe ao Seixo do século XIX', de Anxos García Fonte, ilustrado por Carlos Sardiña


Rosalía de Castro, convidada de honor na biblioteca de Pontedeume


A Biblioteca municipal de Pontedeume acollerá o venres 21 de xuño ás 8 da tarde a presentación do libro ilustrado Rosalía de festa, unha viaxe ao Seixo do século XIX. Escrito por Anxos García Fonte e ilustrado por Carlos Sardiña, trátase dun relato gráfico que explica a conexión de Rosalía de Castro e O Seixo (Mugardos) e as razóns que levaron á famosa autora de Cantares gallegos a escribir un poema dedicado “á festa do Seixo na beira do mar”. Os autores explicarán as circunstancias que rodearon a publicación deste poema e as implicacións que pode ter no coñecemento da vida e obra de Rosalía de Castro. Ademais, mostrarán os desafíos que atoparon  durante o proceso de creación da parte artística do libro.

http://www.colectivoterra.gal/

Enviado por:
Colectivo Terra
-colectivoterra@gmail.com-
19 de junho de 2019 09:27

____________

xoves, xaneiro 02, 2014

Carta a Rosalía, ... Por Amadeo Varela


Por Amadeo Varela [*]
02.01.2014


CARTA A ROSALÍA

Inesquecible Rosalía:

A lectura das túas poesías deixou unha profunda pegada na miña alma, non só pola harmonía da túa verba, senón maiormente pola rebeldía e a protesta social latentes nas túas composicións poéticas nas que, non só rachabas os moldes poéticos que rexían naqueles tempos, senón que rachabas tamén o corpiño cultural que atafegaba ás mulleres.

A túa obra é o reflexo fiel dunha alma galega. Nela se recollen as inxustizas e o mal trato por parte dos poderosos e dos estraños e as inquedanzas, as ansias e a dor dun pobo asoballado. Mais tamén está presente a rebeldía e a firme decisión de loitar contra a maldade, o vicio e a propia apatía das nosas xentes.

Nunha das túas composicións preguntábaste Rosalía, o por que de tanta loita se, sendo como somos de po e barro nacidos, temos de caer vencidos sen remedio, e tornar ao po e ao barro do que saímos. Coido que ben sabías a resposta, pois coñecías moi ben a alma humana, tantas veces retratada nos teus versos. Por iso, ademais da pregunta dábasnos tamén a resposta por medio da túa solitaria loita, a través da denuncia dunha sociedade inxusta e corrupta, azoutando sen piedade, co látego da túa acendida verba, a cantos desde a súa cómoda posición permitían e aínda colaboraban a perpetuar a fame e a miseria de moitos, para que uns poucos gozaran dos máis sofisticados luxos.

Malia tantos anos pasados, a túa amarga queixa por aqueles que deixaban o noso chan está aínda vixente: “este vaise i aquel vaise / e todos, todos se van …” “Adiós ríos, adiós fontes …”. Mais dentro da dor da emigración hai un alento de esperanza: “Ánimo compañeiros/toda a terra é dos homes …”. Tamén está de actualidade a discriminación que sofre a muller, discriminación que só poderá vencer “sabendo resistir”. E que dicir da avaricia, da inmodestia, da envexa? Abondan menos agora? Alguén poderá dicir que denunciaches as lacras, sen indicar solucións, mais co teu legado non só nos deixaches a importante tarefa de recuperar a dignidade da nosa terra e da nosa lingua, senón que, coa túa rebeldía e a túa carraxe, sinaláchesnos o camiño a seguir para non decaermos nesa loita, que só rematará cando xa sexamos ese po e ese barro que nos agarda. Porque de calquera xeito, o simple feito de vivir é unha loita continua.

Onde queira que esteas, Rosalía, mándoche un bico.

Publicado no Diario de Ferrol | 30.10.2013.

[*] Amadeo Varela Rodríguez -Ferrol 1936, foi traballador de BAZAN, é o autor de "Recordos do vello Racing" publicado no 2000, "Bazan e Ferrol - Unha simbioses perfecta?" (a historia dunha época, "... detrás de cada barco que nace, hai moitas horas de esforzo. Nesa tarefa, miles de traballadores foron gastando a súa saúde e a súa vida") publicado no 2003 e coautor de "Retallos da Memoria II" ("Memorias de neno" sobre a súa vida de pequeno nunha familia republicana perseguida), publicado no 2009. Autor de numerosas cartas e artigos na prensa local. Autor de sitios na rede sobre Ferrol. Cofundador da Asociación San Fernando para defender o Patrimonio Histórico do barrio ferrolán de Recimil contra a súa pretendida demolición, membro do Colectivo Recimil co que promoveu a Plataforma Ártabra 21 e a Plataforma en Defensa dos Espazos Públicos. Na actualidade forma parte do Colectivo Ártabra 21.

Enviado por:
amadeo
-avarela36@mundo-r.com-
19 de novembro de 2013 15:10

_____________