Amosando publicacións coa etiqueta Violencia contra a infancia. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Violencia contra a infancia. Amosar todas as publicacións

mércores, novembro 10, 2021

Propostas de AGAMME (Asociación Galega contra o Maltrato a Menores) para a participación no trámite de consulta pública previa para a reforma da Lei Orgánica 1/2004, de 28 de decembro, de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero


O Ministerio de Igualdade coa modificación da Lei Orgánica 1/2004 pretende avanzar na adaptación da normativa española aos compromisos internacionais asumidos polo Estado no seu deber de actuar con debida dilixencia para previr e erradicar todas as formas de violencia previstas no 'Convenio do Consello de Europa para previr e combater a violencia contra a muller e a violencia doméstica' (2011), así como noutros tratados e instrumentos internacionais de dereitos humanos, ratificados polo Estado, como a 'Convención sobre a eliminación de todas as formas de discriminación contra a muller (CEDAW)', para o cal de conformidade co previsto no artigo 133.1 da Lei 39/2015, de 1 de outubro, do Procedemento Administrativo Común das Administracións Públicas, en relación co artigo 26.2 da Lei 50/1997, de 27 de novembro, do Goberno, se sustancia, con carácter previo á elaboración dun proxecto normativo sobre o asunto de referencia, unha consulta pública ao obxecto de solicitar a opinión das persoas e das organizacións máis representativas potencialmente afectadas pola futura norma. Neste marco a Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME), acordou elaborar unha serie de propostas para participar no trámite de consulta pública previa, por considerar-se afectada pola Lei que se vai modificar.


AO MINISTERIO DE IGUALDADE

Propostas de AGAMME (Asociación Galega contra o Maltrato a Menores) para a participación no trámite de consulta pública previa para a reforma da Lei Orgánica 1/2004, de 28 de decembro, de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero.


En primeiro lugar xustificaremos a participación de AGAMME neste trámite de consulta previa, en base ao feito de que os fillos e fillas de mulleres vítimas de violencia de xénero son á súa vez vítimas, a que a súa participación en procedementos penais pode ser crucial para lograr que o mesmo prospere e ao uso recorrente por parte dos maltratadores dos procedementos civís relativos a custódiaa e/ou visitas cos fillos e fillas como forma de prolongar en control e a violencia. O Pacto de Estado contra a Violencia de Xénero incluíu entre os seus obxectivos o tratamento da violencia de xénero que sofren nenos, nenas e adolescentes. Por outra banda, está documentada en diversas estatísticas e estudos a presenza de comportamentos violentos de tipo machista por parte de mozos cara ás súas parellas menores de idade. Está plenamente xustificado, pois, que unha asociación como AGAMME participe neste trámite lexislativo.

A LOPIVI, aprobada neste mesmo ano, deixou algúns puntos fracos que poderían xerar desprotección a mulleres,nenas e nenos, polo que creemos que esta pode ser unha boa ocasión para concretar algúns dos artigos alí expostos, co fin de evitar devandito risco.

Pasamos a continuación a desenvolver as nosas propostas de contidos que consideramos imprescindíbel incluír no texto de reforma.


1.- A Lei 1/2004 é unha lei ben formulada que máis que ser reformada require un maior grado de concreción respecto das medidas que se levarán a cabo para a súa posta en práctica de forma efectiva.

Especialmente importante é manter o espírito inicial da lei: facer fronte á violencia que sofren os seres humanos de sexo feminino polo mero feito de nacer mulleres. Debe manterse este obxectivo único coa única limitación da necesidade de incluír o deber de protección dos fillos e fillas das vítimas, pois é en realidade parte do mesmo fenómeno.

A violencia que sofren outros colectivos, incluso sendo as vítimas mulleres, debe ser abordada nun texto normativo separado co fin de non desvirtuar o valor da que aquí se pretende modificar.


2.- A violencia que se basea nunha concepción patriarcal da familia diríxese con frecuencia de xeito indistinta cara á muller e os fillos e fillas. Aínda que se avanzou formalmente na declaración dos fillos e fillas de mulleres vítimas como vítimas directas á súa vez, o ordenamento xurídico pode ser máis explícito á hora de establecer as obrigacións dos tribunais respecto do dereito dos fillos e fillas menores de idade a recibir protección, tanto como parte dentro do procedemento xudicial (principios de Xustiza Adaptada á Infancia da UE), como á hora de establecer as medidas sobre o réxime de custodia e/ou visitas co proxenitor violento ou presuntamente violento.

A LOPIVI avanzou ao permitir que os tribunais adopten medidas de suspensión dos réximes de custodia e visitas nestes casos pero consideramos que o texto debe ser máis contundente e evitar a excepción final do artigo. Tal e como está redactado queda a decisión do tribunal determinar que se entende por interese superior e si este pasa por establecer algunha modalidade de contacto filio-parental.

A lei debe ser tallante en establecer a obrigación dos tribunais de protexer aos nenos e nenas e adolescentes expostos a situacións ou presuntas situacións de violencia de xénero. En especial é imprescindíbel que se prohiban, coas medidas disciplinarias correspondentes en caso de incumprimento:

a) Os réximes de custodia ou visitas en contra da vontade manifestada polo neno, nena ou adolescente.

b) As terapias de revinculación cando os fillos ou fillas manifesten a existencia de condutas violentas por parte dos proxenitores ou proxenitoras, exista ou non condena.

c) Calquera decisión xudicial conducente a modificar a vontade do neno, nena ou adolescente respecto da modalidade de contacto cos seus familiares.


3.- Participación de menores de idade en procedementos xudiciais.

A LOPIVI non foi suficientemente clara nin plenamente acorde á normativa europea a este respecto. Polo tanto, a modificación da Lei 1/2004, desde o momento en que o fillo ou filla pode ser testemuña ou vítima da violencia de xénero, debe dar un paso máis aló para garantir que as normativas europeas son traspostas ao noso ordenamento xurídico de forma adecuada.

Por iso pedimos, unha vez máis:

a) Que se establezan as características de formación e experiencia exixíbeis a quen haxa de obter o testemuño dun neno, nena ou adolescente nun procedemento xudicial.

b) Que se adapten as dependencias xudiciais para garantir espazos seguros para menores de idade, co fin de evitar calquera tipo de contacto directo ou indirecto co acusado antes, durante e despois do acto testemuñal.

c) Que se estableza a obrigación de que a proba testifical da testemuña menor de idade, se realice por medio de persoal experto en avaliación do testemuño infantil e do dano.

d) Que se garantan uns prazos máximos para a celebración das distintas partes do procedemento, co fin de evitar dilacións excesivas.

e) Que se doten suficientemente os equipos forenses, con persoal con formación específica ou que se cre un listado de profesionais en colaboración cos colexios de psicoloxía nomeados por medios aleatorios, todo iso co fin de garantir que o tempo non actúa en detrimento da calidade do testemuño do neno, nena ou adolescente.

f) Que se dote aos xulgados, ou polo menos a un número suficiente de xulgados por unidade territorial, de salas Gessell que permitan a realización do acto testifical con todas as garantías para as partes.

g) Que se entenda o testemuño infantil como un proceso que debe desenvolverse en base ás necesidades da vítima e non ás características do sistema xudicial (momento adecuado para realizar a intervención, en función do estado emocional e físico, duración das sesións e número de entrevistas). No caso de violencia sexual debe darse á vítima a oportunidade de elixir o sexo da persoa entrevistadora (Convenio de Lanzarote).

h) Durante a entrevista forense non debe haber ninguén máis na sala que a vítima e o/a profesional. A revelación do suceso traumático ha de evitar afondar na ferida causada (vitimización secundaria). Para permitir ás partes e aos axentes xudiciais estar presentes existen medios técnicos e tecnolóxicos factibles que se están utilizando desde fai anos en numerosos estados. Especialmente prohibirase a presenza do acusado na sala, cuestión na que a LOPIVI supuxo un retroceso. Non é suficiente con evitar a confrontación visual, o neno, nena ou adolescente ten que ser protexido da presión que supón declarar estando presente o acusado, co cal probabelmente mantén unha relación de parentesco e dependencia.

No referente á formación, debemos chamar a atención sobre o feito que certifica o informe do ano 2016 do Valedor do Pobo de Galicia (que supoñemos extrapolábel a outros territorios do estado), sobre a forma de nomear aos/as profesionais dos equipos de psicoloxía forense dos Institutos de Medicina Legal e Forense (a partires da páxina 588). Segundo este informe, os sistemas de acceso a esta función non establecen o requisito de contar coa especialización en psicoloxía forense, co cal é posíbel ser membro dun equipo forense sen ter dita formación.


4.- Modificación do artigo 154 do Código Civil e do Artigo 225c do Código Penal. A LOPIVI modificou en contido destes artigos xerando, ao noso parecer unha situación de enorme vulnerabilidade para as mulleres vítimas con fillos e fillas menores a cargo, dado que lles obriga a obter o consentimento do proxenitor violento para modificar o seu lugar de domicilio. De forma máis ampla ate consideramos innecesaria a nova redacción de ambos artigos dado que actúa en detrimento da liberdade de movemento da persoa que ostente a custódia dos fillos e fillas, independentemente de que exista risco de subtracción ou de que a modificación do domicilio supoña unha traba para a realización do réxime de custodia ou visitas que se estableceu.

Polo tanto, a nosa proposta é:

a) Que se elimine o apartado 3º do artigo 154 do Código Civil.

b) Que se recupere a redacción anterior do artigo do 225 bis, do Código Penal.

c) Subsidiariamente aos anteriores, que se estableza a limitación para as situacións nas que exista denuncia ou condena por violencia de xénero.

d) En calquera caso, que se inclúa o contido do artigo 13 da Convenio de La Haya, segundo o cal, non poderá considerarse subtracción de menores cando o traslado se efectúe para evitarlle un dano ao neno, nena ou adolescente.


5.- Incluír unha aclaración do artigo 17 da LOPJM, modificado pola LOPIVI, no cal se define o concepto de situación de risco:

O apartado 1 define risco, entre outras cuestións, como "conflitos familiares". Coñecemos o significado, ligado á teoría da suposta síndrome de alienación parental, que lle dan a esta expresión certos grupos de presión negacionistas da violencia de xénero. Un significado que calou fondo en boa parte dos nosos xulgados, Fiscais e equipos psicosociais.

Propoñemos que se cambie esta expresión por "violencia no ámbito familiar".

O apartado 2 establece os indicadores de violencia de xénero, sendo o apartado (l) o relativo a "exposición a calquera situación de violencia doméstica ou de xénero". Dito deste xeito, sen maior aclaración, unha nena cuxa nai sufra violencia de xénero (é dicir, unha nena vítima que debe ser protexida xunto coa súa nai) podería ser derivada aos servizos de protección de menores (así o establece o artigo 43 da LOPIVI) malia ter unha nai protectora.

Polo tanto este apartado debe ser eliminado ou polo menos matizado para non levar a interpretacións problemáticas.


6.- Servizos de "conciliación" e psicosociais.

O artigo 28 da LOPIVI establece que en caso de ruptura familiar "o xulgado que coñeza dun procedemento derivado do conflito parental (...) poderá derivar aos proxenitores (...)" aos servizos nomeados anteriormente.

Respecto diso debemos dicir que é paradoxal que a mesma lei inclúa este artigo xunto con outro que prohibe o uso da suposta síndrome de alienación, pois a expresión "conflito parental" é sinónimo na práctica da ideación gardneriana (páxina 100). Por iso pedimos que se elimine este término da lei.

Por outra banda, ao non estar definido que significa "servizos de conciliación", incluílos nunha lei que os fai aplicábeis segundo o criterio do xuíz supón un risco de inseguridade xurídica de primeira orde. Polo tanto pedimos a súa eliminación do texto normativo.

Para finalizar este apartado, os equipos psicosociais actúan a día de hoxe nun absoluto baleiro legal, pois forman parte dos Institutos de Medicina Legal e Forense que, segundo afirmaba un informe do Valedor do Pobo de Galicia do ano 2015,  (páxina 995 en adiante) carece de base normativa para operar (os decretos establecen que a función destes institutos está circunscrita ao ámbito da saúde, en ningún caso á rama do social). Polo tanto, ou ben se regulan ou ben terían que deixar de existir e entanto deberían quedar non operativos.


7.- Puntos de encontro familiar. Desde fai anos solicitamos que se modifique a regulación dos puntos de encontro en varios sentidos:

a) Serán de titularidade pública, cunha selección de persoal con criterios de formación específica en materia de violencia de xénero e maltrato infantil.

b) Contemplaran-se dúas tipoloxías: os centros que simplemente serven como lugar intermedio para as recollidas e chegadas de proxenitores/as e fillos e fillas; os centros aos cales acoden vítimas tanto de violencia de xénero como de maltrato infantil, que require outras medidas de seguridade e formación máis estritas.

c) O servizo debe vertebrarse, en calquera das dúas modalidades ao redor do neno ou nena que acode e deberán incluírse como causa para a interrupción ou suspensión da visita que o neno ou nena non se atope en disposición de realizala ou que exista unha negativa á súa realización, do cal deberá ser informado con carácter urxente o órgano derivante.

d) Dada a presenza reiterada da ideoloxía ligada á suposta síndrome de alienación parental nos informes de puntos de encontro e á relevancia da información que estes equipos aportan nos procedementos xudiciais, deberán realizarse un labor de reeducación destes equipos profesionais de forma periódica.


8.- Prohibición da suposta síndrome de alienación parental. Aínda que se deu o paso de prohibir formalmente o sap a través da LOPIVI, (artigos 11.3 e 26.3.a) ao noso parecer é insuficiente si non se acompaña dun sistema de inspección e sanción para a súa eliminación.

Por outra banda, dada a capacidade camaleónica do construto misóxino, creemos imprescindíbel incluír na nova lei unha definición que contemple tanto as liñas argumentativas como as accións que propón. De feito, a mellor forma de facer inaplicábel o SAP é prohibir o que Gardner chamou "terapia da ameaza", que é o fin último que persegue, é dicir, criminalizar á nai que denuncia e lograr que sexan as propias institucións as que exerzan a violencia contra muller, nenos e nenas.

Nas nosas achegas á LOPIVI faciamos a seguinte proposta de ampliación do artigo 10 bis, que volvemos traer aquí:

"..., co fin de restar valor ao testemuño dunha vítima ou testemuña menor de idade ou como base para establecer modificacións do réxime de comunicacións dos fillos e fillas coas súas proxenitoras.

Evitarase, así mesmo, que poidan ser sometidos a terapias ou medidas de vinculación paterno-filial aqueles nenos, nenas ou adolescentes que presenten rexeitamento cara a un proxenitor, baseándose nas premisas da síndrome de alienación parental.

Non será imprescindíbel o uso explícito do término "síndrome de alienación parental" para definir a súa utilización, senón que poderá ser identificado a través doutras terminoloxías análogas ou por medio dos seus fundamentos discursivos e de procedemento:

1. Utilizar terminoloxía relativa á influencia de terceiros sobre o relato do neno ou nena, co fin de definilo como falso ou pouco fiábel.

2. Usar terminoloxía que arroxe xuízos de valor sobre posíbeis intencións non demostradas obxectivamente por parte do proxenitor ou proxenitora que realiza a denuncia.

3. Ignorar a vontade expresada polo neno, pícara ou adolescente respecto ao réxime de custodia e visitas en base ao conflito existente entre os proxenitores.

4. Modificar ou propoñer a modificación do réxime de custodia ou visitas utilizando como argumento a existencia de condutas obstrucionistas ou non colaboradoras por parte dun dos proxenitores.

5. Modificar ou propoñer a modificación do réxime de custodia ou visitas cando exista rexeitamento por parte do neno, nena ou adolescente para o seu cumprimento, argumentando que devandito rexeitamento débese á presenza de influencia por parte do outro proxenitor e/ou da súa familia.

6. Establecer ou propoñer o establecemento de terapias de mediación, familiares ou doutro tipo co fin de revincular afectivamente a un neno, nena ou adolescente que presente rexeitamento cara a un proxenitor ou proxenitora ao que identifica como autor de actos de violencia de xénero ou maltrato infantil.

7. Establecer ou propoñer o establecemento de medidas cuxa finalización dependa da modificación do rexeitamento do fillo ou filla cara ao proxenitor ou proxenitora e a aceptación por parte do primeiro do réxime de custodia ou visitas.

8. Establecer ou propoñer o establecemento de períodos de incomunicación entre un proxenitor ou proxenitora e o neno, pícara ou adolescente, argumentando que o rexeitamento cara ao outro proxenitor sería froito de influencia externa.

Os actos descritos levarán parellas responsabilidades civís e penais por parte dos profesionais que os cometan
"

9.- Prohibir a utilización de recursos de coordinación parental, establecendo como único recurso legalmente establecido o da mediación e a través do listado de profesionais acreditados polo Ministerior de Xustiza.

Por outra banda deben establecerse mecanismos de control dos procedementos de mediación ou "terapéuticos" para evitar que sexan empregados como forma de presión (aínda que non é facilmente demostrábel, dado que na intervención están presentes tan só o equipo técnico e ambos proxenitores, chegan ás asociacións de forma constante relatos de mulleres vítimas ou nais de vítimas que foron premidas para aceptar un réxime de vistas ou custodia por medio da ameaza de informar negativamente sobre elas). Este tipo de situacións prodúcense tanto nos equipos psicosociais adxuntos aos xulgados como nos equipos de mediación, nos gabinetes de orientación familiar ou similares e en determinadas terapias psicolóxicas ás que son derivadas estas mulleres. O mecanismo de control debe contemplar o procedemento desde o seu inicio, é dicir, desde o acto de información ás partes para que poida detectarse calquera anomalía.


10.- Violencia vicaria. A nosa asociación quere advertir do risco de que devandito concepto poida chegar a chocar con dereitos fundamentais dos nenos, nenas e adolescentes si non se teñen as cautelas necesarias e si non se garante o respecto á validez do manifestado por o/a menor de idade. Por iso solicitamos que se establezan as seguintes pautas de aplicación:

a) Modificación do vocábulo utilizado, dado que redirecciona a violencia inflixida á persoa menor de idade cara a unha terceira (a nai), perdendo entidade a violencia que sofre de forma directa. O neno ou nena pasa a ser un mero obxecto, perdendo por iso status xurídico.

b) Debe recoñecerse que toda violencia dirixida contra un neno ou nena nun contexto de violencia machista é á súa vez violencia contra a nai, con todas as previsións e deberes de protección que iso supón.

c) Debe eliminarse da definición deste tipo de violencia a expresión "co fin de causarlle o maior e máis grave dano" (á nai), pois invisibiliza que é necesario o propósito de causar dano ao neno ou nena.

Desde o noso punto de vista é violencia machista igualmente dado que se enmarca no concepto de familia patriarcal e é resultado da perda de control do vitimario sobre os compoñentes do grupo familiar. Con todo, consideramos prexudicial para o status do neno e da nena que se entenda esta forma de violencia como unha forma de danar á muller (aínda que efectivamente cause ese dano), restando importancia á vítima directa, é dicir, a vítima menor de idade.

d) Non debe ser un mero recoñecemento formal, senón que debe converterse nun instrumento capaz de previr este tipo de violencia, recoñecela, investigala, establecer as medidas de protección necesarias para ambas vítimas (nai e fillo ou filla) e establecer as medidas penais pertinentes. De nada serviría un recoñecemento formal si non se acompaña das medidas que o fagan aplicábel a favor da vítima.

e) A aplicación deste concepto en ningún caso debe supoñer restar valor ao testemuño infantil ou a vontade expresada polo neno, nena ou adolescente sobre o establecemento do réxime de custodia ou visitas con calquera dos seus familiares.

f) Debe prohibirse taxativamente a aplicación de terapias de revinculación forzada da relación afectiva do neno, nena ou adolescente con calquera membro da familia.


11.- Recuperar o concepto de coeducación no ámbito educativo como instrumento de transformación social no marco de dereitos humanos e de igualdade. Evitara-se custe o que custe, como se viu nalgúns borradores de proxectos normativos recentes, que se establezan como indicadores da necesidade de intervir o feito de que un neno, nena ou adolescente mostre afeccións, gustos, estética, etc distintas ás que se supón "propias" do seu sexo. Por outra banda garantira-se que cada adolescente finaliza libremente o seu proceso de afirmación da identidade e orientación sexuais, perseguindo os comportamentos discriminatorios e normalizando a idea da diversidade sexual pero actuando baixo o principio de mínima intervención e sobre todo evitando intervencións de consecuencias irreversíbeis ou con efectos secundarios severos ou insuficientemente estudados.


Por todo o cal,

SOLICITAMOS que as nosas propostas sexan incluídas no presente trámite de información previa e que se nos teña en conta ao longo da tramitación parlamentaria da modificación da Lei 1/2004.

Atentamente:

Ferrol, a 9 de novembro de 2021


Documentación:

Consulta publica previa. | Anteproxecto de lei orgánica pola que se modifica a lei orgánica 1/2004, de 28 de decembro, de medidas de protección integral contra a violencia de xénero. | Ministerio de igualdade | Secretaría de estado de igualdade e contra a violencia de xénero | Delegación do goberno contra a violencia de xénero. | Acceder/Baixar.

Lei Orgánica 1/2004, de 28 de decembro, de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero. | BOE núm. 313, de 29/12/2004. Entrada en vigor: 28/01/2005 | Acceder/baixar.







Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME): Asociación sen ánimo de lucro, fundada en 2010. Os seus obxectivos principais son a visibilización da problemática do maltrato infantil, e de forma sinalada o abuso sexual incestuoso, ofrecer apoio e información a vítimas e as súas familias ou profesionais que traballan habitualmente con nenos, nenas e adolescencia. Para rematar a participación en procesos lexislativos e a presentación de demandas á administración para o cumprimento da lexislación vixente [+Info].
_______

sábado, xuño 12, 2021

Baixo o lema 'Inundemos as rúas contra a barbarie machista', en Ferrol, como noutras cidades e vilas da Galiza e do resto do Estado, o Movimento feminista, realizou un acto en repulsa polos feminicidios e a violencia vicaria







Baixo o lema "Inundemos as rúas contra a barbarie machista", en Ferrol, como noutras cidades e vilas da Galiza e do resto do Estado, o Movimento feminista, realizou un acto en repulsa polos feminicidios e a violencia vicaria, violencia que exercen os maltratadores contra as fillas, fillos ou dependentes, para facer dano ás mulleres. Unha forma de violencia machista moi cruel que pretende matar emocionalmente as mulleres, coa intención de que sufran de por vida.

A recuperación do corpo de Olivia a irmá maior de apenas 6 anos de idade, a mil metros de profundidade no mar de Tenerife, unha das nenas desaparecidas, secuestradas polo seu pai, o pasado 26 de abril, desencadeou unha indignación xeral na sociedade. Pasaron máis de 45 días desde o secuestro de Olivia e Anna, As dúas meniñas foron secuestradas polo propio pai, Tomás Antonio Gimeno, e as esperanzas de atopa-las con vida morreron onte ao rescatar do fondo do océano á pequena Olivia.

O pai das nenas enviou unha mensaxe á nai, Beatriz Zimmerman, horas antes de que desapareceran, dicindo que se ía a un lugar lonxe, onde xamais volvería a ver ás pequenas. No dia en que tiña a responsabilidade de deixar as fillas xunto á nai, o pai de Anna e Olivia decidiu fuxir con elas rumbo a alta mar, onde presuntamente as asasinou e as ancorou no fondo do mar.

No emotivo acto de Ferrol, que tivo lugar este venres 11 de xuño de 2021, ás 10 da noite na Praza de Armas, tomou a palabra Beatriz Sestayo que ademais da traxedia do sucedido en Tenerife, lembrou a Rocío, a última vítima mortal e ás outras 17 mulleres asasinadas, vítimas da violencia machista no conxunto do Estado, no que vai do ano 2021. Rocio unha menor de apenas 17 anos, asasinada polo seu ex-compañeiro de só 23, deixa un pequeno, de 4 meses, o sétimo orfo pola violencia machista no que vai de ano.

Ao final do acto pediu-se a liberdade de Juana Rivas, que esa mesma mañá ingresara nun centro de inserción social de Granada para cumprir dous anos e medio de prisión, despois dun longo proceso xudicial, acompañado de intensas mobilizacións do movemento feminista, desde mediados de 2017, por negar-se a a entregar aos seus fillos ao seu maltratador.

Ao remate do acto no que participaron varios centos de persoas, o que ía ser un minuto de silencio, converteu-se en varios minutos de ruído pola rabia e indignación fronte ao feminicidio, e a violencia machista e vicaria que se exerce contra as mulleres polo feito de se-lo.
_______

martes, abril 20, 2021

Unha análise crítica dalgúns puntos do Proxecto de Lei Orgánica de Protección Integral á Infancia e a Adolescencia fronte á Violencia, aprobado o pasado mércores 13 de abril no Congreso


Posicionamento de AGAMME sobre o Proxecto de Lei Orgánica de Protección Integral á Infancia e a Adolescencia fronte á Violencia

Trala lectura do Proxecto de Lei aprobado o pasado mércores 13 de abril, AGAMME, Asociación Galega contra o Maltrato a Menores congratúlase dos avances logrados e das melloras na redacción do texto durante o trámite parlamentario.

Non obstante, a asociación detecta a permanencia de varios puntos sobre os que xa alertara no prego de enmendas que fixera chegar aos grupos parlamentarios en setembro do ano pasado. Varias cuestións que poderían crear contradición coa normativa europea e xerar desprotección ás vítimas.

AGAMME amósase especialmente preocupada por que no se considere maltrato a exposición de nenos, nenas e adolescentes a pornografía, sempre que a mesma teña sido solicitada ou consentida pola persoa menor de 18 anos, e sen límite de idade. Con esta redacción queda aberta a posibilidade de que servizos dixitais en liña oferten material pornográfico a menores de idade ou que persoas adultas lles amosen este tipo de contidos.

Outro dos puntos problemáticos é considerar a elección do lugar de domicilio habitual dos fillos e fillas como un dereito de ambos proxenitores. Establécese este principio independentemente de cal sexa o réxime de custodia e visitas, de que o lugar de domicilio dificulte ou non o contacto dos fillos e fillas co outro proxenitor e, incluso, de que existan contextos de violencia por parte dun dos proxenitores.

Ligado a isto, modifícase a definición do delito de sustracción de menores, de tal forma que cambiar de domicilio sen contar coa aprobación do outro proxenitor poderá ser tratado como unha acción delictiva, ignorando o risco que isto pode comportar no caso de mulleres vítimas ou nais de vítimas menores de idade.

Outras cuestións que preocupan á entidade refírese á consideración dos Servizos Sociais como Axentes da Autoridade, outorgándolles plena liberdade de acción nas situacións de urxencia. Ao mesmo tempo modifícase a definición de situación de risco (administrativamente anterior á declaración de desamparo), que inclúe a idea dos conflitos familiares e contempla como un dos indicadores que o neno ou a nena teña vivido en contextos de violencia de xénero. Desta forma ponse en interdito a capacidade das nais vítimas de violencia de xénero de atender adecuadamente as necesidades dos fillos e fillas, engadindo con iso un nivel máis de vitimización.

Prohíbese a aplicación da suposta síndrome de alienación parental, pero non se fai mención no apartado de formación específica de profesionais que non se admitirán este tipo de contidos nos programas. De feito, AGAMME considera insuficiente a medida de prohibir a utilización da suposta síndrome de alienación parental se non se describen os distintos aspectos teóricos e prácticos da mesma. Como advirte cada ano o Consello Xeral do Poder Xudicial na súa recomendación aos xuíces de que no utilicen esta pseudo teoría nas súas sentencias, unha das súas características é a facilidade coa que cambia a súa terminoloxía. O único que permanece estable son os seus principios metodolóxicos e de acción.

A Lei non garante os dereitos da vítima durante a súa declaración, ao non impedir de forma tallante a súa participación na vista oral. Ademais establece que durante a declaración do neno ou da nena vítima ou testemuña poderá estar presente a persoa acusada, debendo evitarse tan só o contacto visual. Isto é incorrecto dado que a Directiva Europea aclara que se evitará calquera contacto “directo ou indirecto”. Non se fixan prazos máximos para a realización da proba preconstituída dende a data da denuncia, nin as características dos espazos e dos medios técnicos. Por outra parte, a participación de profesionais expertos queda a decisión do tribunal. La lei non contempla diferenza ningunha entre menores de 14 e non considera que existan tramos de idade nos que a participación de persoa experta sexa imprescindible.

Para finalizar, aínda que se avanza no recoñecemento das necesidades de protección dos nenos e nenas vítimas de violencia de xénero, déixase unha marxe de acción aos tribunais quen, a instancia de parte, poden non aplicar as devanditas medidas coa fin de garantir o interese superior da persoa menor menor de idade. Desta forma regresamos a un tipo de pensamento   no cal se asenta a idea de que un proxenitor violento pode ser ao mesmo tempo un bo padre.

A asociación dirixirase nos próximos días á Ministra de Dereitos Sociais e aos grupos parlamentarios no Senado para facer chegar estas cuestións debidamente argumentadas.

Xunta Directiva de AGAMME, Ferrol, a 18 de abril de 2021






Asociación Galega contra o Maltrato a Menores (AGAMME): Asociación sen ánimo de lucro, fundada en 2010. Os seus obxectivos principais son a visibilización da problemática do maltrato infantil, e de forma sinalada o abuso sexual incestuoso, ofrecer apoio e información a vítimas e as súas familias ou profesionais que traballan habitualmente con nenos, nenas e adolescencia. Para rematar a participación en procesos lexislativos e a presentación de demandas á administración para o cumprimento da lexislación vixente [+Info].

Enviado por:
Agamme Ferrol
-agammeferrol@gmail.com-
18 de abril de 2021 21:29

_______

xoves, xaneiro 28, 2021

Agamme ante o Proxecto de Lei Orgánica de Protección Integral á Infancia e a Adolescencia Fronte á Violencia - Contribución ao documento de emendas


AGAMME ANTE O PROXECTO DE LEI ORGÁNICA DE PROTECCIÓN INTEGRAL Á INFANCIA E A ADOLESCENCIA FRONTE Á VIOLENCIA

Axuntamos o documento

COMENTARIOS E EMENDAS AO DOCUMENTO DE EMENDAS AO PROXECTO DE LEI ORGÁNICA DE PROTECCIÓN INTEGRAL Á INFANCIA E A ADOLESCENCIA FRONTE Á VIOLENCIA, PRESENTADO CONXUNTAMENTE POR PSOE-UP

que remitimos esta mañá aos grupos parlamentarios no Congreso dos Deputados relativa ao proceso lexislativo por medio do cal se debate a redacción de dita lei.

No escrito, AGAMME chama a atención sobre o escaso interese dos partidos que conforman o goberno para establecer un debate sobre algúns aspectos moi relevantes que os colectivos de defensa dos dereitos da infancia e de loita contra a violencia de xénero levamos reclamando dende hai anos.

En concreto, fai fincapé na necesidade de mellorar as condicións nas que se realiza a recollida do testemuño infantil, respondendo ás obrigas que impoñen as Directivas Europeas ao respecto.

Sinálase ao mesmo tempo a necesidade de erradicar a práctica da suposta síndrome de alienación parental, para o cal o parágrafo que os grupos parlamentarios propoñen no documento de emendas é absolutamente insuficiente.

Pedimos ademais que, coa fin de facer realmente efectivas as medidas para a erradicación da suposta síndrome de alienación parental do sistema xudicial, se establezan responsabilidades civís e penais daqueles profesionais que fagan uso da mesma e que se prohiban as accións que teñan como obxectivo a revinculación forzada de nenos, nenas e adolescentes con proxenitores cara aos que presenten rexeitamento.

No escrito que AGAMME dirixe aos grupos parlamentarios realízase unha forte crítica de que a modificación do domicilio habitual do neno e da nena dependa do consentimento de ambos proxenitores, dado que suporía un contexto de vulnerabilidade para as vítimas. Ao mesmo tempo consideramos grave que o incumprimento deste principio poida ser cualificado penalmente como subtracción de menores, tal e como propón o Proxecto de Lei.

No escrito remitido aos grupos parlamentarios proponse regular que tan só poidan realizar labores de mediación profesionais acreditados a tal fin por parte da autoridade competente en materia de xustiza, coa fin de evitar que poidan actuar outros profesionais ou figuras que carecen de regulación normativa.

Por último, AGAMME advirte do perigo de que se inclúan na definición de situación de risco conceptos como "conflito familiar" ou situacións de violencia de xénero, pois aumenta a vulnerabilidade das vítimas.

28 de xaneiro de 2021

Coordinador: Víctor M. López Casal.
Secretaria: Estrela Gómez Viñas.

✔ Documento de Emendas e Comentarios de Agamme ao Proxecto de Lei. | Acceder/Baixar.

✔ Enlace ao debate do Proxecto de Lei no portal web do Congreso dos Deputados. | Ir á Web.



Enviado por:
Agamme Ferrol
-agammeferrol@gmail.com-
28 de janeiro de 2021

_______

domingo, abril 26, 2020

Máis de 80 Organizacións de Mulleres e de dereitos de infancia piden que Coordinadores Parentais non engrosen o Rexistro de mediadores e mediadoras do Ministerio de Xustiza


Asociacións de Mulleres piden que Coordinadores Parentais non engrosen o Rexistro de mediadores e mediadoras do Ministerio de Xustiza.

Máis de 80 Organizacións de Mulleres e de dereitos de infancia dirixíronse ao Ministro de Xustiza, Juan Carlos Campo, para trasladarlle a preocupación polo impulso que se está dando á figura do “Coordinador Parental” como figura habilitada para intermediar en conflitos entre proxenitores trala separación ou divorcio.

Nun documento remitido ao ministerio, recordan que o Coordinador Parental non só carece de regulación, senón que é unha figura que se sirve da coacción nos casos en que fillos e fillas presentan negativa a cumprir os réximes de visitas.

Ao contrario que no caso da mediación, cuxa función está plenamente regulada, o Coordinador Parental non conta con límite ningún para intervir, nin sequera en posibles contextos de violencia.

As asinantes manifestaron a súa preocupación ante o feito de que a alta litixiosidade dos xulgados de familia poida chegar a mitigarse depositando a resolución de conflitos en mans de persoas que pasan a ostentar un poder similar ao dos xuíces sobre a vida dos membros de familias en litixio, con tan só ter acreditado un breve curso de formación con contidos que xa están a ser cuestionados por profesionais do dereito  e da psicoloxía.

As asinantes consideran moi grave que persoas cunha “insuficiente e dubidosa” formación pasen a engrosar o REXISTRO DE MEDIADORES/AS DO MINISTERIO DE XUSTIZA.

Aínda que non é a primeira denuncia que fan neste senso, esta última xorde a raíz da formación proposta pola Universidade a Distancia de Pontevedra. As asinantes denuncian que para ese curso de 6 días lectivos non se esixe ningún perfil profesional concreto e na misiva enviada ao ministerio denuncian que este e outros cursos similares alentan o uso na peritaxe forense de sintomatoloxía clínica inexistente e desaconsellada ata polo Consello Xeral do Poder Xudicial, nunha clara referencia á chamada “Síndrome de Alienación Parental”e á coñecida como terapia da ameaza.

A misiva ao ministro Campos critica, de maneira xeral, os contidos de cursos impartidos en diferentes universidades por evidenciar “la falla da esixible perspectiva de xénero”  o “ desprezo ao coñecemento e consenso conceptual nesta materia”. As feministas consideran que “os contidos amosan un sesgo ideolóxico contrario aos dereitos máis básicos en materia de igualdade” e critican a orientación comercial que emana da figura do Coordinador Parental. La reivindicación específica ao ministro, máis alá de informar sobre a situación e solicitar unha reunión de traballo, baséase en reclamar que os “titulados” a través destes cursos, non pasen a engrosar o Rexistro de mediadores/as do Ministerio de Xustiza.

 Para las asinantes, iso xeraría “un contexto de enorme vulnerabilidade para as mulleres, nenos e nenas vítimas de violencia de xénero e sexual”. A implantación dos Coordinadores Parentais está activándose de forma experimental en Comunidades Autónomas como Galicia, onde asociacións do territorio xa alertaron de que os negocios vinculados á Coordinación Parental poñen en perigo o benestar e a saúde número crecente de nenos e nenas  expoñen a mulleres vítimas de violencia de xénero a situacións que vulneran os seus dereitos recoñecidos. Na Comisión de Infancia do Congreso de los Deputados, durante a XII Lexislatura, foi denunciado o curso impartido pola Universidade Rey Juan Carlos de Madrid, onde o xuíz Serrano, portavoz de VOX no Parlamento andaluz, formaba parte do elenco de profesores.

As asinantes rematan a súa misiva animando ao ministro Campos a manter “unha loita decidida contra toda práctica que socave dereitos das vítimas e que se basee en prexuízos vencellados á pertenza a un determinado sexo ou grupo de idade e que supoña privalos do acceso pleno á tutela xudicial efectiva, xerando novos escenarios de vulnerabilidade”.

Solicitude ao Ministro de Xustiza: Non permitir a inscripción da figura do "coordinador parental" no Rexistro de Mediadores Familiares do Ministerio de Xustiza de España. | O Coordinador Parental unha figura coactiva que suspende dereitos e liberdades. | Texto da Solicitude: Acceder.

Entidades asinantes:

1. AGAMME, ASOCIACIÓN GALEGA CONTRA O MALTRATO A MENORES
2. ENCLAVE FEMINISTA
3. ASOCIACIÓN DE MUJERES JURISTAS THEMIS
4. PLATAFORMA LUNA CONTRA EL SAP
5. ASOCIACIÓN PROFESIONAL DE PERSONAS TÉCNICAS PROMOTORAS DE IGUALDAD CV - APPROMIG CV
6. ESPAZO FEMINISTA MARÍN
7. ESQUERDA UNIDA
8. CAVAS
9. CONSEJO DE LAS MUJERES DEL MUNICIPIO DE MADRID
10. COORDINADORA FEMINISTA DEL PAÍS VALENCIÀ
11. ASOCIACIÓN DE MUJERES PSICOLOGÍA FEMINISTA
12. COLECTIVO INDEPENDIENTE DE MUJERES
13. MUJERES DE PAZ EN EL MUNDO
14. ASOCIACIÓN DE MUJERES ELEANOR ROOSEVELT
15. ASOCIACIÓN DE PROFESIONAIS DOS CIM
16. FORUM FEMINISTA DE MADRID
17. COL·LECTIU FEMINISTA VICTÒRIA SAU
18. ASOCIACION BIZITU ELKARTEA
19. ASOCIACIÓN CANARIA CONTRA EL MALTRATO INFANTIL- ACCMI
20. LUNES LILAS NAVARRA
21. FEDERACIÓN DE ASOCIACIONES DE MUJERES DE LA COMUNIDAD DE MADRID
22. DERECHOS DE LAS MUJERES Y DESARROLLO
23. COMITÉ REIVINDICATIVO Y CULTURAL DE LESBIANAS (CRECUL)
24. AAMM FEMINISTAS MARCELA LAGARDE25. ESCOLA DE PENSAMENT FEMINSITA AMELIA VALCARCEL
26. APJALI
27. MADRESQUENOBESANSAPOS
28. ASOCIACIÓN MALVALUNA
29. COL-LECTIU DE DONES FEMINISTES DE MONTCADA
30. MUJERES PROGRESISTAS DE RETIRO
31. CUSTODIA EN POSITIVO
32. ASOCIACIÓN DE MUJERES NOSOTRAS MISMAS CHAMBERÍ
33. ASOCIACION FEMINISTA TIEMAR
34. PLATAFORMA ABOLICIONISTA CANARIA
35. ASAMBLEA 8M ALICANTE
36. ASOCIACIÓN BRILLA ILLES BALEARS CONTRA LA VIOLENCIA DE GÉNERO
37. "MUJERES CON VOZ" MARINA BAIXA ASOCIACIÓN CONTRA LA V.G
38. UTOPIA IGUALA
39. ALANNA
40. DESTERRADAS HIJAS DE EVA
41. SOMOS MAS, MUJERES SOBREVIVIENTES A LA VIOLENCIA MACHISTA
42. CONSEJO AUTONÓMICO DE MUJERES RESILIENTES DEL LA VIOLENCIA DE GÉNERO-PAIS VALENCIÀ
43. CONSEJO ESTATAL DE MUJERES RESILIENTES DE LA VIOLENCIA DE GÉNERO
44. ASOCIACIÓN DE MUJERES SEPARADAS Y DIVORCIADAS PV
45. ASOCIACIÓN GUERRERAS ALTO DEBA
46. GAURKO ANDREAK BERDINTASUNAREN ALDEKO ELKARTE
47. GUERRERAS.ALTODEBA@HOTMAIL.COM
48. STOP IMPUNIDAD MALTRATO INFANTIL DE CATALUÑA. SIMICAT
49. UGT MADRID
50. ASOCIACIÓN CULTURAL FUCO BUXAN
51. ASOCIACIÓN SOLIDARIDAD CON MADRES SOLTERAS
52. FEDERACIÓN DE ASOCIACIONES DE MUJERES ARENA Y LAURISILVA
53. COLECTIVO FEMINISTA DAS PONTES
54. OBSERVATORIO DA MARIÑA POLA IGUALDADE
55. COLEXIO DE EDUCADORAS E EDUCADORES SOCIAIS DE GALICIA (CEESG)
56. MATERFEM
57. SECRETARÍA DAS MULLERES DA CIG
58. FORO FEMINISTA FALANDO NÓS
59. BLOQUE NACIONALISTA GALEGO (BNG)
60. ASOCIACIÓN REDE DE MULLERES CONTRA OS MALOS TRATOS DE VIGO
61. COMPI. COORDINADORA DE ORGANIZACIONES DE MUJERES POR LA PARTICIPACIÓN Y LA IGUALDAD
62. ZEIVAS COLECTIVO FEMINISTA DE MARÍN
63. PLATAFORMA 7N-MADRID CONTRA LAS VIOLENCIAS MACHISTAS
64. COLECTIVO FEMINISTA DAS PONTES
65. ASOCIACIÓN DAMOS LA CARA CONTRA LA VIOLENCIA DE GÉNERO
66. PRODENI
67. ASOCIACIÓN DIVERSIDADES
68. ASEMBLEA FEMINISTA PAXARETAS
69. AMIZANDO
70. ASOCIACIÓN NOSOTRAS EN EL MUNDO
71. FEDERACIÓN ESTATAL DE MUJERES PROGRESISTAS
72. PLATAFORMA CORDOBESA CONTRA LA VIOLENCIA A LAS MUJERES
73. TAMAIA VIURE SENSE VIOLÈNCIA
74. FEDERACIÓN NACIONAL DE ASOCIACIONES DE MUJERES SEPARADAS Y DIVORCIADAS
75. PODEMOS GALICIA
76. FUNDACIÓN MUJERES
77. COLECTIVO FEMINISTA LAS TEJEDORAS
78. ASOCIACIÓN LA SUR- FEMINICIDIO.NET
79. MULHERES NACIONALISTAS GALEGAS
80. ALMENA COOPERATIVA FEMINISTA
81. PLATAFORMA FEMINISTA GALEGA
82. FAPV
83. ASAMBLEA FEMINISTA DE ALAQUAS
84. ASSEMB FEMINIST D'ALAQUÀS
85. ASOCIACIÓN "CONSUELO BERGES" DE MUJERES SEPARADAS Y DIVORCIADAS
86. SINDICATO LABREGO GALEGO
87. Asociación Violeta
88. D'ALAQUÀS

Asociación galega contra o maltrato a menores

Agamme.org | Facebook | Twitter
Enviado por:

Agamme Ferrol
-agammeferrol@gmail.com-
24 de abril de 2020 13:56
_______

domingo, marzo 08, 2020

A terapia do castigo ou a SAP, ... Por Altamira Gonzalo Valgañón


Altamira Gonzalo Valgañón [*]
08.03.2020

Nin o Dereito de Familia nin o Dereito Penal reaccionan ben cando as mulleres denuncian aos seus maridos ou parella. A herdanza do deber de obediencia da muller ao marido, instalada no propio Código Civil, sobrevive máis alá do contido das novas leis, das que hai moitos anos desde que desapareceu o devandito deber.

No caso do patriarcado, todo o da familia é propiedade do xefe da familia: mulleres, nenos e bens. Esta ideoloxía patriarcal é o caldo de cultivo da coñecida como Síndrome de Alienación Parental, o SAP.

O SAP xorde para disuadir ás mulleres de solicitar divorcio e non denunciar aos seus maridos ou compañeiros por violencia de xénero. Foi unha invención dos 80 dun psiquiatra americano, Richard Gardner , un misóxino declarado, un profesional que nunca tratou a ningunha muller no seu despacho e que, á súa vez, se inspirou noutro misóxino, Freud, creador, entre outros, do complexo Edipo. Como el, Gardner tamén afirmou que "non hai abuso se o neno goza". Era un pedófilo.

Richard Gardner inventou o SAP para casos de loita entre proxenitores pola custodia dos seus fillos, nos que había unha negativa dos menores a ir co proxenitor non custodio, normalmente o pai. Afirmou que este rexeitamento era o resultado dunha programación ou adoutrinamento do pai custodio, normalmente a nai, para conseguir que o neno ou os fillos rexeitasen ao outro.

Que propón SAP para resolver a negativa dos fillos a ir co proxenitor non custodol? A terapia da ameaza. O castigo. Que consiste en aplicar unha man dura cos fillos e as súas nais; cambiar a custodia e atribuíla ao pai rexeitado, prohibir durante un tempo a relación e o contacto entre os fillos e a súa nai. Pase o que pase.

Esta síndrome, inventada polo mencionado psiquiatra, non é recoñecida polo DSM (Manual de diagnóstico e estatística de trastornos mentais) e foi rexeitada por todas as entidades científicas ao respecto. A Asociación Española de Neuropsiquiatría afirmou, entre outras cousas, o seguinte: "O SAP como o inventou Gardner non ten bases científicas e supón graves riscos para a súa aplicación no xulgado xudicial".

Nos nosos xulgados introduciuse a través dalgúns profesionais da psicoloxía, a proposta dalgunhas asociacións de pais separados e divorciados, que foron os mesmos que introduciron a custodia compartida imposta e o mito de denuncias falsas. Todos teñen a mesma orixe: os movementos americanos opostos á igualdade entre homes e mulleres. Todo chegou dos Estados Unidos.

Algúns xuíces, que sintonizaron máis coa ideoloxía patriarcal ou machista, aplicárona nos seus xulgados. Non obstante, o CGPJ recomendou reiteradamente aos xuíces que non o puxesen en práctica, dado o rexeitamento que provocou toda a comunidade científica, e cando cremos que só se aplicou de xeito residual nalgún xulgado, volveu resucitar a través os chamados coordinadores de parentalidade .

Que son? Ben, unha figura xurídica non determinada que non existe en ningunha lei nacional ou rexional, pero, con todo, algúns xuíces noméana nalgúns procesos, si, como experiencia piloto. Non me preguntes se son peritos xudiciais que pagan ás partes ou se son auxiliares do xuíz e que lles pagan a xustiza. Só teño dúas certezas: que, igual que a mediación é voluntaria, queren obrigar aos coordinadores parentais. E teño outra certeza: que aplican o SAP de A a Z.

Isto sé porque me designaron profesionalmente como coordinador nun procedemento de execución de sentenzas, por incumprimento parcial do réxime de visitas de dous nenos de 15 e 13 anos que non querían ir co seu pai, nada máis que cando quixeron. Porque se aburrían con el, dixeron. E, despois de ver a toda a familia, o citado coordinador ditaminou:

Manipulados pola nai, o que supuxo un maltrato infantil.

• Houbo que proceder a un cambio de custodia e prohibir que os nenos vexan ou se comunicasen coa nai, durante polo menos dous meses.

• Continúe co coordinador (ao que pagaron as partes, a razón de 70 € sesión individual) durante 18 ou 24 meses.

• Realizar un psicodiagnóstico e terapia á nai, que foi a perversa.

El aplicou un libro SAP. Este psicólogo, que actuou como coordinador parental, é membro de ACOPAR, unha asociación creada ad hoc, e toda a directiva da devandita asociación, incluída a mencionada, formouse como coordinadores na Universidade Rey Juan Carlos, a Fundación Filia no 2018. E sabes quen foi profesor nese curso? O ex Serrano, condenado por prevaricación e voceiro de VOX no parlamento andaluz. Atan os extremos?

A Fundación Filia e xuíces afíns están tecendo o SAP como unha tea de araña polos nosos tribunais, poñendo en práctica experiencias piloto para crear a necesidade, sobre o novo feito de que os tribunais non dispoñan de instrumentos para resolver problemas derivados das infraccións de visitas. Claro que as teñen! Se tes que proporcionarlles máis persoal ou máis medios, faino. Pero non intente crear unha nova figura legal, importada precisamente do mesmo país de onde viña o SAP e a custodia conxunta imposta porque o que serve en Colorado aínda non funciona en España.

E, sobre todo, porque comprobamos profesionalmente que só teñen o propósito de facer cumprir o SAP pola forza, o que require antes de nada cales son os motivos dun ou dun menor para negarse a cumprir as visitas co proxenitor non custodio e resolver, que é obriga do xuíz, atendendo só e exclusivamente ao interese do menor.

Outra das cuestións que non aclara a quen defende a creación desta figura é se tamén a formular para casos de violencia de xénero denunciada. Os fiscais de violencia de xénero xa acordaron, na reunión que mantiveron en novembro de 2018, que se oporían ás peticións para cumprimentar estes coordinadores, xa que os que o promoven non din que diferenza hai coa mediación e está prohibido cando hai violencia de xénero na parella.

Un problema importante é que moitos xuíces consideran a un maltratador un bo pai. E están de acordo con visitas que os maltratadores esixen cumprir si ou si, aínda que só sexa para seguir prexudicando. E moitos nenos néganse. Por medo Por este motivo, a Lei 1/2004, do 28 de decembro, de medidas de protección integral contra a violencia de xénero, xa prevé a posibilidade de que o xuíz suspenda as visitas. Pero rara vez recorda, só o 2,9% en 2018. Ben, para forzalos, queren crear coordinadores parentais .

E, por outra banda, hai moita violencia de xénero que non se denuncia. Unha mostra é que este ano 2020, ningunha das 10 primeiras mulleres asasinadas non informou do seu maltratador. Estes nenos, que viviron en moitos casos duras situacións de violencia na súa casa, cando é hora de romper, non queren ir co seu pai. Que pais requiren no xulgado para obrigar aos fillos a ir con eles? Ben, na miña experiencia profesional, a máis violenta.

Isto é o que o xulgado debe descubrir ante unha negativa e comprobar se é motivado ou caprichoso, decidir se obriga ou, pola contra, debe suspender as visitas. Porque ten suficientes medios e instrumentos para iso.

Espero sinceramente que os xuíces ao servizo dos xulgados de familia e os da violencia de xénero destapen do que se lles está ofrecendo detrás desta cifra. Os que traballamos nesta área sabemos que as relacións saudábeis na familia non se conseguen coa obriga, senón con amor e xenerosidade, cando iso sexa posíbel. E é que, nos desacordos entre pais e fillos e fillas, a responsabilidade é sempre nos adultos, non nos menores de idade. Por iso, castigar aos máis indefensos é fácil, pero ten un prognóstico moi deficiente.

Publicado en Público dentro do especial Cerco á Xustiza Patriarcal - 5 de marzo de 2020. | Ir á Web.

[*] Altamira Gonzalo Valgañón, vicepresidenta da Asociación de Dereitos das Mulleres Themis; Licenciada en Dereito (Zaragoza), especializada en Dereito de Familia e en Dereito Comunitario pola Escola de Práctica Xurídica (UCM); Secretaria de Igualdade do PSOE Aragón; Avogada en exercicio, foi asesora xurídica da directora do Instituto da Muller e presidenta provincial da Cruz Vermella de Zaragoza. Desde 1993, é vocal do Instituto Aragonés da Muller. Foi vocal do Observatorio Estatal contra a Violencia de Xénero dependente do Ministerio de Igualdade e do Consello Reitor do Instituto da Muller, pertencendo tamén, neste período, ao Consello de Dirección do Instituto da Muller de Castilla la Mancha. Así mesmo, forma parte do Observatorio Aragonés contra a violencia de xénero en condición de persoa experta e do consello de redacción da revista Aequalitas revista xurídica de igualdade de oportunidades entre mulleres e homes. Tamén ditou numerosas conferencias e impartidos cursos en distintos ámbitos públicos e privados.
___________________

venres, novembro 22, 2019

AGAMME organiza as súas VII Xornadas que xirarán arredor do tema da ludopatía na infancia e na adolescencia - Hoxe venres 22 no salón de actos do Antigo Hospicio de Ferrol, dende as 6 da tarde


AGAMME organiza as súas VII Xornadas que xirarán arredor do tema da ludopatía na infancia e na adolescencia


Nos últimos meses a problemática derivada dos xogos e as apostas está presente na opinión pública. Estivo presente nos medios de comunicación ao aparecer a publicidade destes xogos, ligadas a figuras mediáticas, sobre todo deportistas, que animaban a participar coa promesa de grandes triunfos económicos e de popularidade, e estivo presente nas alarmas levantadas a través de profesionais, polo aumento das ludopatías entre a poboación máis nova. Do mesmo xeito, aínda que máis desapercibida, a patronal do xogo, realizaba un congreso na Cidade da Cultura, mentres o Parlamento de Galicia debatía sobre unha lei do xogo que divide a goberno e oposición. Na rúa, ao mesmo tempo, comeza unha mobilización popular contra as casas de apostas, con dous focos importantes: Redondela e A Coruña.

Desde AGAMME, pretendemos abordar esta problemática nunhas xornadas que terán a súa primeira sesión esta semana e que continuarán no primeiro trimestre de 2020.

Nesta primeira quenda contaremos co representante de AGALURE, Gerardo Rodríguez, e con Ana González, da Coordenadora contra a Casa de Apostas de Redondela.

Desenvolverase este venres 22 no salón de actos do Antigo Hospicio dende as 6 da tarde

Atentamente

A XUNTA DIRECTIVA DE AGAMME

Agamme.org

FACEBOOK | TWITTER

Enviado por:
Agamme Ferrol
-agammeferrol@gmail.com-
20 de novembro de 2019 21:05

____________